Το πρωτόκολλο της Κερκύρας στη Σύγχρονη
πραγματικότητα
του Δρ. Θαλή Μυλωνά.
Κυρίες και Κύριοι,
Θα πρέπει να σας πω
από την αρχή ότι η ομιλία μου,
περί της ισχύος η όχι του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας στη σύγχρονη πραγματικότητα
, είναι νομικού περιεχομένου δηλ.
εξετάζεται από την άποψη του
διεθνούς δικαίου, για αυτό θα σας παρακαλέσω, για να γίνω κατανοητός,
να τύχω για λίγο της προσοχής σας.
Άλλωστε ως Πρόεδρος του Ινστιτούτου Διαβαλκανικών Σχέσεων,
που είναι συμβουλευτικό όργανο του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου του
ΟΗΕ, δεν θα μπορούσα να εκφράσω άλλη άποψη.
Το Πρωτόκολλο της
Κερκύρας, είναι μία πολυμελής
διεθνής συμφωνία, η οποία προέκυψε μετά από τους σκληρούς και νικηφόρους
αγώνες των Βορειοηπειρωτών και την ανακήρυξη της Αυτονομίας, που ανάγκασε τις
Ευρωπαϊκές Δυνάμεις
και τη Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου που συγκροτήθηκε από τους Προξένους των Μεγ.
Δυνάμεων , μαζί με τους εκπροσώπους της
Αλβανίας,
και των Βορειοηπειρωτών να το υπογράψουν
στις 17 Μαΐου 1914 στην Κέρκυρα.
Το
Πρωτόκολλο της Κερκύρας, κατά την
ταπεινή μου γνώμη, είναι έγκυρο και ισχυρό ακόμη και σήμερα και τούτο γιατί μια πολυμελής διεθνή συμφωνία
για να καταργηθεί, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, πρέπει να
συντρέξουν οι κάτωθι προυποθέσεις. 1]
Να έχει υπάρξει νεώτερη συμφωνία, που να την τροποποιεί η να την καταργεί. 2] Να
έχει συντελεστεί η πλήρωση όρου η
προθεσμίας, μετά την πάροδο της
οποίας να επέρχεται η
λήξη της, κάτι τέτοιο δεν
προβλέφθηκε. 3] Να υπάρχει πρόβλεψη για ημερομηνία λήξεώς της, πράγμα που θα
ήταν αδύνατο να υπάρξει, αφού άναφέρεται σε ανθρώπινα δικαιώματα
και 4] Να υπήρξε νόμιμη καταγγελία, προς ένα έκαστο των υπογραψάντων μελών και
σχετική Απόφασή τους, περί
της εγκυρότητάς της η όχι και αναγγελία της στην ΚΤΕ η
στον ΟΗΕ, γεγονός το οποίο δεν
προυπήρξε κτλ
Η Αλβανία με την υπογραφή και αποδοχή της του
Πρωτοκόλλου της Κερκύρας, ανέλαβε
διεθνείς νομικές υποχρεώσεις και εγγυήθηκε το σεβασμό και την εφαρμογή τους, σύμφωνα με
τους διεθνείς συμβατικούς και εθιμικούς
κανόνες [pacta sunt servanda].
Το
πρωτόκολλο της Κερκύρας προβλέπει τα δικαιώματα της Ελληνικής μειονότητας στην
Βόρειο Ήπειρο και μάλιστα των δύο
μεσημβρινών Νομών στους οποίους υπάγονται οι επαρχίες, Αγίων Σαράντα, Δέλβινου,
Αργυροκάστρου, Τεπελενίου, Πρεμετής, Πωγωνίου, Λεσβικίου, Ερσέκας κτλ. για τις
οποίες προβλέπεται τοπική αυτοδιοίκηση
και οργάνωση της περιοχής κατ’ αναλογία
του πληθυσμού, ελεύθερη άσκηση της ορθόδοξης θρησκευτικής πίστεως, την
αναγνώριση της Ελληνικής
γλώσσας ως επίσημης , διατήρηση των
Ελληνικών Κοινοτήτων, των Ιδρυμάτων τους και της περιουσίας τους, ελεύθερη εκπαίδευση με ιδιωτικά σχολεία, στα οποία η διδασκαλία θα
γίνονταν αποκλειστικά στην ελληνική
γλώσσα, συγκρότηση τοπικής χωροφυλακής
από τον αυτόχθονα ελληνικό πληθυσμό,
τελωνεία, δικαιοσύνη κτλ. που όλα
μαζί τα δικαιώματα αυτά, συνθέτουν το
καθεστώς της Αυτονομίας, την οποία εγγυήθηκαν
και οι Δυνάμεις που ίδρυσαν την Αλβανία στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου,
σύμφωνα με το άρθρο 13 του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας . (δηλ. η Γερμανία, η
Τουρκία, η Αυστρία, η Ουγγαρία, η Γαλλία, η Μεγάλη Βρετανία και η Ιρλανδία και
η Ρωσία).
Η Αλβανία επίσης, προκειμένου να γίνει μέλος της Κοινωνίας των Εθνών, στις 2/10/1922, προέβη
ενώπιον της Γεν. Συνελεύσεώς της σε Δήλωση, με την οποία ανέλαβε την διεθνή
υποχρέωση και εγγυήθηκε να σεβαστεί και να διασφαλίσει, τα μειονοτικά
δικαιώματα της Ελληνικής μειονότητας, σύμφωνα με το άρθρο 1ο της Δήλωσής της, το οποίο ορίζει ότι
: «Αι εν τη παρούσει [ δηλ. στην παρούσα
Δήλωση ] περιεχόμεναι διατάξεις θέλουσι αναγνωριστεί ως θεμελιώδεις νόμοι εν Αλβανία
και ότι ουδείς νόμος, ουδείς κανονισμός, ουδεμία επίσημος ενέργεια θα είναι εις
σύγκρουσιν προς τας διατάξεις ταύτας και ούτε θα
υπερισχύσωσι τούτων, ούτε τώρα ούτε εις
το μέλλον». Δηλ. η υποχρέωση
αυτή της Αλβανίας έχει επαυξημένη διεθνή νομική
ισχύ, δηλ. είναι υποχρεωτικής εφαρμογής jus gogens και υπερισχύει έναντι ιουδήποτε εσωτερικού Νόμου
η Κανόνα της Αλβανίας, ακόμη και του Συν/τός της.
Ως εκ τούτου, ο τελευταίος Νόμος της Αλβανίας, για διοικητικές και εδαφικές
μεταρρυθμίσεις, ελέγχεται ως παράνομος , στις προβλέψεις του εκείνες ,που
έρχονται σε αντίθεση με τις εγγυημένες
προβλέψεις του Πρωτοκόλλου , που υπερισχύουν
έναντι όλων των Νόμων ακόμη και
του Συν/τος της Αλβανίας, σύμφωνα με το άρθρο
[1] της Δήλωσης της Ενώπιον της
ΚΤΕ και σήμερα ενώπιον του ΟΗΕ.
Η Δήλωση αυτή της
Αλβανίας ενώπιον της ΚΤΕ , εκτός του ότι περιελάμβανε ομοίως, πολιτικά,
θρησκευτικά, αστικά και γλωσσικά δικαιώματα της Ελληνικής μειονότητας, τα οποία
μαζί με το πρωτόκολλο της Κερκύρας διεύρυναν
και ολοκλήρωναν την προστασία της, όριζε στο άρθρο 7 αυτής ότι΄. < Εν
περιπτώσει διχογνωμίας εις ζητήματα
νομικά ή πραγματικά άφορώντα εις τα άρθρα ταύτα, μεταξύ της Αλβανίας και
μιας οιασδήποτε των Δυνάμεων, μέλους της ΚΤΕ , θα έχει διεθνή χαρακτήρα και θα
υποβάλλεται, εάν το ζητήσει το έτερον μέρος, εις το Διαρκές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαιοσύνης >,δηλ. σήμερα στο Δ.Δ. της
Χάγης.
Οι ανωτέρω υποχρεώσεις της Αλβανίας απέναντι στην ΚΤΕ θα
πρέπει να πούμε ότι εκχωρήθηκαν στον ΟΗΕ,
σύμφωνα με την από το έτος 1945
Απόφασή για τη διάλυσή
της
Παρόλα αυτά η Αλβανία
δεν προχώρησε στο σεβασμό και στην
εφαρμογή των διεθνών της υποχρεώσεων , αλλά απεναντίας συνέχισε την
παραβίασή τους, και με τροπολογία του
Συντάγματός της το 1925 , παραβίασε το Πρωτόκολλο της Κερκύρας και
κατάργησε το δικαίωμα της Ελληνικής ορθόδοξης μειονοτικής κοινότητας, να έχει
Ελληνικά Σχολεία, με συνέπεια το 1925 ενώ λειτουργούσαν 78 Ελληνικά Σχολεία, το
1932 μειώθηκαν σε 10 και στη συνέχεια το 1933 δεν λειτουργούσε κανένα Ελληνικό
Σχολείο στην Αλβανία.
Εν όψει της παραβίασης αυτής, οι Έλληνες πατριώτες της
Βορείου Ηπείρου, κινητοποιήθηκαν και
διαμαρτυρήθηκαν έντονα, πλην όμως η
Αλβανία αρνήθηκε να αποκαταστήσει τα πράγματα και να συμμορφωθεί με τις συμβατικές της υποχρεώσεις .
Κατόπιν τούτου, οι Έλληνες απηύθυναν στις 21/1/1934
Αναφορά προς το Γεν. Γραμματέα
της ΚΤΕ στη Γενεύη, την οποίαν υπέγραψαν περίπου 30.000 άτομα, στην οποίαν
περιέγραψαν όλες τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους, από την Αλβανική
Κυβέρνηση . Στην αναφορά τους αυτή απάντησε η Αλβανική Κυβέρνηση με ψευδείς
ισχυρισμούς.
Στις Αλβανικές ψευδολογίες απάντησε ο εκπρόσωπος της Ελλάδος στη Χάγη, με
υπόμνημα που υπέβαλε στο Διαρκές Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης, στο οποίο ανέφερε αναλυτικώς τις απόψεις της Ελλάδος.
Μετά ταύτα το Δικαστήριο προχώρησε στην έκδίκαση της
υπόθεσης κατ΄ αντιδικία και απεφάνθη, δικαιώνοντας την Ελληνική θέση και υποχρεώνοντας την Αλβανική Κυβέρνηση να αναλάβει τα
αναγκαία μέτρα για την αποκατάσταση, ανοικοδόμηση και συντήρηση των αφιερωμένων
στην Χριστιανική λατρεία, στην Εκπαίδευση, στα Σχολεία κτλ. και ότι άπαντες οι ανήκοντες σε
μειονότητες, εθνικές, φυλετικές,
θρησκευτικές, γλώσσης, θα πρέπει του λοιπού να απολαμβάνουν της αυτής
μεταχείρισης, και μάλιστα με την εγγύηση της ΚΤΕ, υποχρεώνοντας έτσι την
Αλβανία να συμμορφωθεί, προς τις υποχρεώσεις της, σύμφωνα με το Πρωτόκολλο της
Κερκύρας.
Το 1944 όμως, μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου
Πολέμου, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο δηλ. το Κομμουνιστικό κόμμα του
Εμβέρ Χότζα, αφού διέλυσε κάθε άλλη αντιστασιακή οργάνωση και μάλιστα την ΜΑΒΗ
που ήταν Ελληνική Αντιστασιακή Οργάνωση, των Βορειοηπειρωτών και δολοφόνησε τον ηγέτη της ήρωα Σαχίνη και
στη συνέχεια τον τ. Πρωθυπουργό
της Αλβανίας Κώτσια Κότα και τους λοιπούς αντιπροσώπους των πολιτικών κομμάτων,
που είχαν έρθει στην Ελλάδα εν όψει της
αναχώρησης των Γερμανών και ζητούσαν την
ένωση της Αλβανίας με την Ελλάδα, κατέλαβε την εξουσία και στην Συνέλευσή της Πρεμετής, κατήγγειλε εντελώς παράνομα βέβαια,
όλες τις διεθνείς συμφωνίες που είχε
υπογράψει το προηγούμενο καθεστώς και φυσικά και το Πρωτόκολλο της Κερκύρας .
Η καταγγελία όμως
αυτή , είναι άκυρη και ανίσχυρη [null and void] και δεν
μπορεί να έχει νόμιμα αποτελέσματα, κατά το διεθνές δίκαιο, καθ΄όσον η
πολυμελής Συμφωνία
του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας που
υπέγραψε η Αλβανία μαζί με τις άλλες
χώρες και η Δήλωσή της στην Γεν.
Συνέλευση της Κοινωνίας των Εθνών [ΚΤΕ]
έχoυν την έννοια και το χαρακτήρα της συνθήκης,
είναι ισχυρές και νόμιμες και δεν καταργούνται
μονομερώς με παράνομες καταγγελίες των
οιονδήποτε Κυβερνήσεων, εάν δεν έχουν προυπάρξει οι κατά το διεθνές δίκαιο απαιτούμενες προυποθέσεις, όπως αναφέραμε ήδη η άλλως
εφόσον δεν έχει επέλθει η ριζική
μεταβολή των συνθηκών, σύμφωνα με το διεθνή κανόνα, rebus sic stantibus, τις
οποίες είχαν λάβει υπόψη τους κατά την
υπογραφή της συμφωνίας, όπως προβλέπεται
στη Συμφωνία της Βιέννης του 1981, περί
της ερμηνείας των διεθνών συνθηκών, που ορίζει ότι, 1]η αλλαγή των συνθηκών να
έχει θεμελιώδη χαρακτήρα 2]η αλλαγή αυτή να μην είχε προβλεφθεί όταν
υπογραφόταν η συμφωνία 3] οι νέες συνθήκες
να αποτελούν βασική προυπόθεση
της συναίνεσης, για την δέσμευσή τους 4] η
επίδραση της αλλαγής να καθιστά αδύνατη τη ικανότητα τήρησης της
συμφωνίας και 5] οι υποχρεώσεις να ήταν
προβληματικές και να μην έχουν εκτελεστεί, λόγω της αδυναμίας εκτελέσεώς
των .
Στο σημείο
αυτό θα μού επιτρέψετε να πω ότι, όταν λέμε βασική ανατροπή των συνθηκών rebus
sic stantibus για την ανατροπή, αναθεώρηση η τροποποίηση μια διεθνούς
συμφωνίας, εννοούμε ότι αυτή η ριζική μεταβολή θα πρέπει να έχει σχέση και να
αφορά την μειονότητα π.χ. εάν η μειονότητα ήταν θρησκευτική και άλλαξε
πίστη η αναχώρησε και έπαυσε να ζη στη συγκεκριμένη περιοχή η εξολοθρεύτηκε κτλ.
αλλά και τότε δεν θα πω εγώ η οιοσδήποτε άλλος , εάν επήλθε ριζική μεταβολή των
συνθηκών, αλλά θα πρέπει να τηρηθεί η νόμιμος διαδικασία παραπομπής του
θέματος, ενώπιον του Δ.Δ. για να κριθεί και να διακηρυχθεί με Απόφασή του η
επελθούσα ριζική μεταβολή και κατ΄επέκταση
η λήξης η τροποποίσης της συμφωνίας .
Τα
δεδομένα όμως, όπως η προσφυγή στο
Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τα
Ελληνικά Σχολεία που έγινε το 1935, δηλ μετά τους Βαλκανικούς πολέμους
και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, χωρίς να τεθεί
θέμα ισχύος η όχι του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας, αποδεικνύουν ότι δεν
μπορεί να τεθεί θέμα και μετά το
τέλος του Β΄ Παγκοσμίου
Πόλεμου…
Άλλωστε η νομική προσωπικότητα μιας χώρας και
οι νομικές της υποχρεώσεις , όπως έχει
επιβεβαιωθεί και από το Διεθνές Δικαστήριο,
δεν τελειώνει αλλά συνεχίζεται, σύμφωνα με το διεθνές
συμβατικό και εθιμικό δίκαιο, αδιάφορα από τις τυχόν πολεμικές αναμετρήσεις η οποιεσδήποτε καθεστωτικές ή
κυβερνητικές αλλαγές, μιας χώρας. Διαφορετικά
όλες οι Ευρωπαικές συμφωνίες που
είχαν υπογραφεί πριν από τον Β ΄παγκόσμιο πόλεμο και αφορούσαν τις μειονότητες
που ζουν στις διάφορες χώρες , θα είχαν
λήξει και θα είχαν αλλάξει τελείως το
χάρτη της Ευρώπης και εις απόδειξη του λόγου το ασφαλές, σας αναφέρω ότι, α] Οι Ελληνοτουρκικοί
πόλεμοι του 1897, του 1912/13 και του
1920 δεν κατήργησαν τις μεταξύ τους
υπάρχουσες συμφωνίες . β] Ο
Ιταλο-Τουρκικός πόλεμος του
1911 δεν ακύρωσε τις υπάρχουσες μεταξύ τους συμφωνίες και τέλος γ]
Οι υφιστάμενες συμφωνίες μεταξύ των
Ευρωπαικών χωρών για την προστασία των μειονοτήτων που ζουν π.χ. στην Πολωνία,
Αυστρία, Τσεχοσλοβακία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Τουρκία- Ελλάδα κτλ. επανήλθαν σε ισχύ μετά τον πόλεμο, ενώ και
νέες συμφωνίες υπογράφτηκαν υπό την
αιγίδα του ΟΗΕ..
Τέλος σας αναφέρω
ότι και ο Λένιν, όταν κατέλαβε την εξουσία στη Ρωσία, μετά την Οκτωβριανή
Επανάσταση του 1917, δήλωσε, ότι θα
σεβαστεί τις διεθνείς συμφωνίες που είχαν υπογράψει οι Κυβερνήσεις του
ανατραπέντος καθεστώτος του Τσάρου και τις τήρησε..
Την ίδια άλλωστε θέση δηλ. τη συνέχιση της νομικής
προσωπικότητας μιας χώρας, δέχτηκε και η Γερμανία μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο,
αλλά και προσφάτως, η οποία αναγνώρισε την υποχρέωσή της να πληρώσει τις πολεμικές και άλλες αποζημιώσεις, για τις
καταστροφές και τα εγκλήματα που είχε
διαπράξει η ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ, σε βάρος των άλλων χωρών της Ευρώπης
και της Ελλάδος βέβαια, για τα οποία
έχουμε γράψει από ετών στο περιοδικό μας Διεθνές Βήμα, πλην όμως δεν γνωρίζουμε
ακόμη, την πλήρη αλήθεια, γιατί δεν μερίμνησε το Κράτος να ετοιμάσει το Φάκελο,
με βάση τον οποίο θα μπορούσαμε να προσφύγουμε άμεσα στο Διεθνές Δικαστήριο,
[για αποζημειώσεις και επιστροφή του δανείου]
με αποτέλεσμα να περνούν τα χρόνια και
θα περάσουν και πολλά άλλα ακόμη,
γιατί εμείς οι Έλληνες δεν γνωρίζουμε πως πρέπει η δεν θέλουμε να
δουλέψουμε σωστά, για να κερδίσουμε την υπόθεση, χρησιμοποιούμε
ανορθόδοξα μέσα και νομίζουμε ότι με το νταβαντούρι θα κερδίσουμε
και αυτό είναι λάθος, γιατί το νταβαντούρι δεν λύνει το πρόβλημα, απλώς
φέρνει ψήφους σε αυτούς που χρησιμοποιούν .
Ακόμη θα
πρέπει να πούμε ότι η ένταξη της Αλβανίας στον ΟΗΕ, χωρίς την άσκηση veto από την Ελλάδα, ήταν εντελώς παράνομη γιατί δεν πληρούσε τους
όρους του Κατ. Χάρτη του ΟΗΕ. [ άρθρο 5 ].
Το καθεστώς του Εμβέρ
Χόντζα ήταν εφιαλτικό για την Ελληνική μειονότητα και οι παραβιάσεις των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθημερινές όπως
π.χ. 1] απαγόρευε την ελεύθερη διακίνηση εντός της Αλβανίας χωρίς Κυβερνητική
Άδεια 2] η Αλβανία ήταν η μόνη χώρα στον κόσμο που είχε διακηρύξει επισήμως την
αθεία, δηλ. απαγόρευε με Συνταγματική πρόβλεψη από το 1967 κάθε θρησκευτική
λατρεία και φυσικά κάθε τι που είχε σχέση με τη θρησκεία, όπως εκκλησίες
,μοναστήρια ,εικόνες, κληρικούς ,λειτουργίες, βαφτίσια, γάμους θρησκευτικούς,
χρηστιανικές ονοματοδοσίες κτλ. 3] απαγόρευε την ελεύθερη έκφραση γνώμης,
εφημερίδες, ραδιόφωνα, περιοδικά κτλ. καθόσον τα πάντα ήταν υπόθεση του κράτους
.κατηχούσε τους μαθητές να καταδίδουν κάθε έναν που θα εξέφραζε άποψη
εναντίον του καθεστώτος, ακόμη και τους
γονείς τους και βέβαια οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είχαν κυρίως στόχο
τον αφελληνισμό της Ελληνικής μειονότητας .
Κατόπιν των ανωτέρω
επανερχόμενος στο ερώτημα,
εάν το Πρωτόκολλο της Κερκύρας είναι
ισχυρό η όχι και εάν η χώρα μας μπορεί
με βάση αυτό να προσφύγει στα Διεθνή Δικαστήρια ?
Η
απάντησης είναι ναι, πλην όμως σήμερα το
Πρωτόκολλο της Κερκύρας δεν είναι το
μοναδικό όπλο μας, γιατί όπως αναφέραμε, ήδη έχει
υπερκεραστεί από τη Διεθνή Νομιμότητα δηλ. τον Κατ.Χάρτη του ΟΗΕ, την Οικουμενική Διακήρυξη των δικαιωμάτων του
ανθρώπου, το Χάρτη των Παρισίων, τη Συμφωνία της Ρώμης το Συμβούλιο της Ευρώπης, τις Αποφάσεις της Γεν. Συνέλευσης του ΟΗΕ, τις Ειδικές
Συμφωνίες της ΔΑΣΕ, τις Αποφάσεις
των Διεθνών Δικαστηρίων και άλλων
διεθνών Forum, για την απαγόρευση των πάσης φύσεως διακρίσεων, για την προστασία των
μειονοτήτων, για την απαγόρευση της εθνοκάθαρσης, της γενοκτονίας, των εγκλημάτων
κατά της ανθρωπότητας ,της ειρήνης και τού πολέμου κτλ.
Συνεπώς οι
Βορειοηπειρώτες μας ,έχουν στη διάθεσή τους
τα κατάλληλα διεθνή νομικά όπλα
προκειμένου, αν το θελήσουν, να διεκδικήσουμε την ικανοποίηση των δικαιωμάτων τους, αλλά και με τους ισχύοντες
Νόμους εντός της Αλβανίας με βάση την αρχή της Ισότητας και Ισονομίας που προβλέπει
το Σύνταγμα της, στη σύνταξη του οποίου συνέβαλαν και Έλληνες
Συνταγματολόγοι , όπως και οι υπόλοιποι Αλβανοί πολίτες, μπορούν να
διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους αν θα το επιτύχουν η όχι αυτό είναι μια άλλη ιστορία, όπως ακριβώς
γίνεται και σε άλλες χώρες, ακόμη και στη χώρα μας .
Μα θα μου πείτε τώρα, λειτουργεί στην Αλβανία σωστά η δικαιοσύνη ? Η απάντησης βέβαια είναι όχι και θα χρειαστεί
πολύς χρόνος να περάσει για να γίνει αυτό πραγματικότητα, όπως σωστά δεν λειτουργεί ίσως και σε
καμία άλλη χώρα του κόσμου.
Η Αλβανία σήμερα, όπως γνωρίζετε, με την βοήθεια της Ελλάδος, έχει ανακηρυχθεί
υποψήφια χώρα για την ένταξή της στην Ευρωπαική Ένωση ,είναι ήδη μέλος του ΝΑΤΟ
και των άλλων Ευρω-Ατλαντικών
Οργανισμών, ο Ελληνικός στρατός κατ΄εντολή του ΝΑΤΟ είχε στρατοπεδεύσει στην Αλβανία, για την τήρηση
της τάξης, όπου κατασκεύαζε δρόμους και
Νοσοκομεία, ενώ ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος έχει διαθέσει δισεκατομμύρια Ευρώ και έχει
κυριολεκτικά αλλάξει τη μορφή της Αλβανίας.
Η Ελλάδα σήμερα, όπως γνωρίζεται, αντιμετωπίζει την Αλβανία
σαν φιλική χώρα, και με καλή πίστη, αφού
ήδη στη χώρα μας ζουν και δημιουργούν περισσότεροι από ένα και μισό εκατομμύριο
Αλβανοί, τα παιδιά των οποίων έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα ,έχουν τελειώσει τα Ελληνικά Σχολεία και
Πανεπιστήμια και νοιώθουν περισσότερο Έλληνες παρά Αλβανοί ,
που σημαίνει ότι δεν στερούμεθα μέσων
για την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών στην
Αλβανία, αλλά σωστής Ελληνικής Εξωτερικής πολιτικής και μάλιστα
όταν στη χώρα μας, όπως είπαμε, παροικούν ενάμιση εκατομμύριο Αλβανοί σημαίνει ότι, σε κάθε
παραβίαση των δικαιωμάτων της Ελληνικής
μειονότητας στην Αλβανία, η χώρα μας μπορεί να ασκεί σε βάρος των Αλβανών που
ζουν στην Ελλάδα, το νόμιμο δικαίωμα των αντιποίνων. όταν στη χώρα μας ζουν …
Απόδειξης ότι η Ελλάδα αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει
πάντα την Αλβανία ,ως φίλη χώρα, είναι
ότι κατά τη διάρκεια της χούντας ,η
κυβέρνησή της Ελλάδος , αποκατέστησε τις
διπλωματικές σχέσεις της με την Αλβανία, χωρίς κανένα αντάλλαγμα-
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, εκθειάζοντας και
θαυμάζοντας το καθεστώς της Αλβανίας,
κατήργησε εντελώς παράνομα
το εμπόλεμο μεταξύ των δύο χωρών, χωρίς
επίσης κανένα αντάλλαγμα.
Οι Ελληνικές κυβερνήσεις μετά την κατάρρευση του δήθεν
σοσιαλιστικού καθεστώτος δηλ. μετά το 1990 και εντεύθεν , άνοιξαν
τις πόρτες της Αλβανίας στη
Δύση και στη χώρα μας, την ενίσχυσαν οικονομικά και
δέχτηκαν εκατοντάδες χιλιάδες οικονομικούς μετανάστες στη χώρα μας, χωρίς αντάλλαγμα, σχετικά με την διασφάλιση των
δικαιωμάτων της Ελληνικής μειονότητας...
Η πολιτική μας ηγεσία, από την δεξιά μέχρι την
αριστερά, θα πρέπει να πούμε, ότι
τήρησε φιλική στάση απέναντι στην
Αλβανία, ακόμα και όταν η Αλβανία
κατηγορήθηκε από την Ειδική Ερευνητική Επιτροπή του ΟΗΕ, ότι βοηθούσε
την κομμουνιστική ανταρσία, εναντίον της χώρας μας, ενώ κάποιοι άλλοι πολικοί, έτρεξαν στην κηδεία του Εμβέρ Χότζα για να εκφράσουν τη λύπη τους,
διακηρύττοντες υπέρ του μεγάλου ηγέτη,
επιβραβεύοντας έτσι τις φρικαλεότητες, τις φυλακίσεις, τα αναγκαστικά έργα
και τα βασανιστήρια που διέπραξε σε
βάρος της Ελληνικής μειονότητας , για
να μην αναφερθώ στις διεκδικήσεις των θερμόαιμων Αλβανών για
Τσαμουργιά , για Μεγ. Αλβανία μέχρι την
Αμφιλοχία ,αλλά και για την παράνομη
ακύρωση της Συμφωνίας μας για την Υφαλοκρηπίδα με απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της, καθ υπόδειξη βέβαια
της Τουρκίας, με αίτημα να αλλάξουμε το πρόγραμμα των ερευνών μας στο Ιόνιο για
υδρογονάνθρακες ..
Ακόμη και σήμερα άπνοια
και απραξία διακατέχει την
πολιτική μας ηγεσία , στο φαινόμενο της σταδιακής επέκτασης της Αλβανίας στο Κόσσοβο και στο Τέτοβο, που διαταράσσει
την γεωστρατηγική ισορροπία της περιοχής
και καθιστά επιτακτική την ανάγκη της
επανενσωμάτωσης της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα, η οποία προσφέρθηκε
στην Αλβανία για να αποκτήσει κατά την
ίδρυσή της, γεωγραφική έκταση για την άσκηση της κρατικής της εξουσίας,
πράγμα που σήμερα δεν της χρειάζεται ..
Τελειώνοντας
, δεν θα πρέπει να παραλείψω να πω, ότι
ανάλογη ευθύνη φέρουμε και εμείς οι πολίτες, για την επιλογή των
προσώπων που κάνουμε γα να μας κυβερνήσουν
και να προστατεύσουν το Έθνος των
Ελλήνων .
Σ Π Υ Ρ Ο Σ Κ Α Λ Ε Γ Ι Α Σ
ΕΝΑΣ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΗΣ ΗΡΩΑΣ ΤΟΥ Β΄ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Κυρίες και κύριοι , τελειώνοντας επιτρέψατέ μου να σας πω, ότι την ομιλία μου
αυτή, θα ήθελα να την αφιερώσω, σε έναν
Βορειοηπειρώτη ήρωα του Β Παγκοσμίου Πολέμου, λόγω της 70ης επετείου από τη Νίκη των δυνάμεων της
Δημοκρατίας κατά του φασισμού και του
ναζισμού και να σας πω λίγα λόγια για αυτόν,
για τον οποίο θα πρέπει κάποια στιγμή,
να κάνουμε ειδική εκδήλωση .
Το όνομά του είναι
Σπύρος Καλέγιας.Είναι από το χωριό Σελοί της Βορείου Ηπείρου που είναι κοντά
στα σύνορα με την Ελλάδα . Νεαρός ο
Σπύρος φεύγει με τον πατέρα
του από την Αλβανία για καλύτερη τύχη
στην Κων/πολη και από εκεί στις ΗΠΑ ,όπου μαζί με τον πατέρα του φτιάχνουν μια
καλύτερη ζωή και ενισχύουν παράλληλα
την μητέρα του και τον μικρότερο αδελφό του που έχουν παραμείνει στην Αλβανία.. Ξεσπά ο
πόλεμος. Ο Σπύρος θέλει να έρθει στην
Ευρώπη και στην Ελλάδα για να πολεμήσει, αλλά πως δεν ήταν εύκολο..
Έτσι
κατατάσσεται εθελοντής στον Αμερικανικό στρατό και τελικά βρίσκεται με το εκστρατευτικό σώμα
των Αμερικανών που αποβιβάζεται στη Βόρειο Αφρική ,όπου και εμπλέκονται σε
μάχες με τους Γερανούς και Ιταλούς. Ο Σπύρος επιδεικνύει γενναιότητα από την
πρώτη στιγμή και βγαίνει αλώβητος από τις μάχες
και κυρίως από μάχη που διήρκεσε
συνεχώς επί ένα μήνα και ολόκληρη
σχεδόν η μονάδα του ξεκληρίζεται
,λόγω απωλειών, τραυματισμών και
παραφροσύνης.
Ένα απόγευμα ο
ήρωας μας πλέον
αφού είχε πλέον αναγνωριστεί η
γενναιότητά του στο πεδίο της μάχης, κάνει βόλτα σε ένα δρόμο της Καζαμπλάκας
μαζί με άλλους στρατιωτικούς όταν από μπροστά τους περνά ο Στρατηγός
Πάττον .Ολοι τους στέκονται κλαρίνο ,
πλην του Σπύρου , γεγονός που γεννά
την περιέργεια του Στρατηγού και την επομένη διατάσει να παρουσιαστεί
ενώπιον του ,πράγμα που γίνεται και ο
Στρατηγός τον ερωτά ,γιατί λοχία
Σύρο Καλλέγια δεν με χαιρέτησες ? για να του απαντήσει αμέσως και με
θάρρος ο Σπύρος ,γιατί Στρατηγέ
βρισκόμαστε σε εχθρική χώρα και δεν
ήθελα να σε καταστήσω στόχο του έχθρού,… Η
έξυπνη απάντηση του Σπύρου
είχε ως συνέπεια ο Στρατηγός να ζητήσει περισσότερες πληροφορίες για την
καταγωγή του, την εθνικότητά του κτλ. Ελλάδα
…για να κληθεί έπειτα από λίγες μέρες στο Στρατηγείο ,όπου ρωτήθηκε εάν
θα ήθελε , να μεταβεί στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Ελλάδα ,για να την βοηθήσει στην απελευθέρωσή
της .Η πρότασης αυτή κατενθουσίασε τον ήρωά μας
και μετά από λίγο καιρό ,ένα βράδυ με πανσέληνο, ο ήρωάς μας Σπύρος
Καλέγιας, πηδούσε από ένα στρατιωτικό
αεροπλάνο, με αλεξίπτωτο στα βουνά της Ηπείρου, για να αρχίσει η ηρωική του δράση, η εξιστόρηση της οποίας θα απαιτούσε πολλές ώρες ,όπως φαίνεται από τα κεφάλαια , που παραθέτουμε κατωτέρω, για αυτό και επιφυλάσσομαι να τα αναπτύξω σε μια άλλη εκδήλωση, που θα διοργανώσουμε ειδικώς για αυτόν ..
1]Ανώμαλη προσγείωση
2] Ένταξή του στις
ανταρτικές ομάδες
3]Συμμετοχή του στις μάχες
κατά των Ιταλών και Γερμανών
4] Αμεση συμφιλιωτική
εμπλοκή του στις διαφορές μεταξύ του
ΕΛΛΑΣ κ’ ΕΔΕΣ.
5] Διοργάνωση
κ΄συμμετοχή σε σαμποταζ
6]Ανατίναξη της γέφυρας
Καλογύρου
7]Υπονόμευση των οδών
προσπέλασης των Γερμανών
8] Συμμετοχή στη μάχη της
Μενίνας και διάσωσης τριάκοντα τραυματισμένων ανταρτών κατά τη διάρκεια της
μάχης κτλ..
9] Επίσκεψη στη μητέρα του στο χωρίο Σελλοί ,που ήταν υπό Ιταλική κατοχή
Ο Σπύρος
Καλλέγιας έχει τιμηθει
1] από την Ελληνική
Δημοκρατία με αναμνηστικό μετάλλιο, για
την συμμετοχή του στην εκστρατεία του
40/41
2] από το Στρατηγείο μέσης Ανατολής ,με Αργυρό Σταυρό ,για την ανδρεία, τόλμη και το
θάρρος που επέδειξε στις μάχες των ετων 1943 κ΄1944
3] από την Ελληνική
Πρεσβεία στις ΗΠΑ, με Αναμνηστικό
Μετάλλιο του Β΄παγκοσμίου πολέμου
4] από τον Γεν.Αρχηγό των
Ανταρτών του ΕΔΕΣ, Στρατηγό Ναπολέοντα
Ζέρβα, με Πολεμικό Σταυρό, για τα σομποτάζ, τις μάχες και τις άλλες
εξαιρετικές υπηρεσίες που προσέφερε, για την απελευθέρωση της Ελλάδο
Τέλος ,μετά την απελευθέρωση και την αποστράτευσή του ,από
τον Αμερικανικό στρατό ,επανήλθε στην Ελλάδα και στη συνέχεια στο χωριό τους
Σελλούς της Βορείου
Ηπείρου, για να κτίσει την ερειπωμένη εκκλησία, για την οποία είχε συγκεντρώσει ένα ποσό 40.000 χιλιάδων δολαρίων, που όμως δυστυχώς
δεν αξιώθηκε να το κάνει ο ίδιος, αλλά ο υιός του Γιώργος…
