Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

Ecosoc







Ecosoc


The International Economic Crisis and the Greek Case
[the eradication of unemployment and poverty]

by. Dr. Thalis Mylonas,
President of the Institute of Inter-Balkan Relations              In the light of the economic crisis,the elimination of poverty is the most vital and complicated problem of the international community, because it is connected with the wellness and the dignity of the human being. Poverty is an extensive phenomenon which is manifested not only in the poor countries but in the wealthy as well. It is a multifaced and multidimensional problem, consequently ,the alleviation of this complex problem, must be examined in a holistic systemic approach. Specifically,the main dimensions  of poverty are the following.
        1. The Economical Dimension
        The provided means to the peoples are unsufficient  for the satisfaction of their basic needs for food,  shelter,  proper health conditions,  education  and generally for a descent quality level of life.
        2.The Psychological Dimension
 Poverty develops to the peoples strong negative feelings such as disappointment, injustice, low self esteem, lack of confidence, indignation , hatred, etc.
         All these negative feelings lead the poor peoples to hostile , rebellious and all kinds of negative behaviors ,against the establishment,
        3.The Social Dimension
.       Poverty distorts the coercion of society, promotes frictions among the peoples and leads to illegal actions, anomie, criminality etc. The poor societies are vulnerable and easily  exploitable by powerful forces  such as, the multinational companies,other rich countries,etc.
        4. The Educational Dimension
        Poverty is usually connected to illiteracy, lack of education, special training  for various occupations,and the know how of  modern technology. All these factors  leed to the  exploitation of their wealth and their natural resources, by the mighty and constitute a major  handicap for facing of poverty.
        5.The Regional and Cultural Dimension
        The geographical  area as well as the local cultural and religious characteristics of a country should be taken in serious consideration , although they dont constitute the major cause for poverty.
        6.The Political Dimension
 The political  dimension  of poverty may be  considered as the most important one ,because the political system,the  law system,the application of justice and legality, the protection of human rights, and the responsibility of the Governors and   the  Administrators, are the decisive factors for all the above mentioned dimensions  of poverty.
        In addition, the recent economical crisis has revealed another important aspect of the political role in the development of poverty and that is the crisis of the ethical and moral values in the world of the economy and politics and consequently,the exploitation of the poor and weak by the rich and mighty,
        As an expert in international law, and president of  the  Institution of inter-balkan relations ,wich is aiming to promote the peaceful relations among the Balkan States to all the sectors, based on the international law, the international legality and the democratic principles, I am going to focus my presentation to the political dimension of poverty .As Aristotle  said < the happiness -evdaimonia-of the human beings is connected with the ethical living, and the ethical living is identical to justice .Therefore, the first goal towards the alleviation of poverty is to respect and promote human rights, which in our era constitutes common law and to  apply social justice, the supreme social value  which  according Plato, the highest political philosopher,  consists the condition sine qua non, for the peaceful coexistence  of human societies.
        Let me now  proceed to  the  measures which the international community must take , in order to eradicate the problems of  poverty and unemployment.
        Proper measures for the eradication of poverty.
        A. INTERNATIONAL LEGALITY
         The application of the international legality, which is mainly derived from the charter of the U.N.,the common and conventional law and in our contemporary era,it constitutes the necessary condition for the welfare of the international community,.Therefore, its violation  creates international frictions, war affairs and the destruction of the economy of the involving states. For this reason, the U.N. must protect and secure  the sovereign equality of all its members, the territorial integrity,their political independence and the safeguard from the interventions of the powerful countries or group of countries to weak countries. It is well known that  the interference of economical  groups and enterprises, taking advantage of  the free capital mobility, they enter the local markets of the poor  countries and using their economical power and in cooperation with the domestic cartels,  they monopolize their economical life of the poor . These conditions promote unemployment and cause obvious tragical consequences for the small and powerless countries,. Therefore, the U.N .must observe the international economical companies, the rules of  their competition and the investment of their capitals which should be aimed at the  creation of job opportunities for the people and the development of the country. Besides ,the U.N. should observe the application of the ethical values, the ethical attitude of the staff, and the success of the business, without  any exploitation  of  the  poor countries.
        The Socrates Example
The international legality, which is derived mainly from the application of the U.N. Charter, the Common and Conventional law, the Helsinki Final Act, the charter of Paris etc. in combination with the national laws, constitutes the supreme value of the civilized  societies.
 As it was taught, in the ancient period by the great Greek philosopher Socrates, < All the peoples must obey the Laws>  and had offered his life in order to obey to the law, although he knew that his condemnation to death was unfair.
         Declaration of former  U.S.A Presidents
In  our contemporary era the president of the U.S.A. Franklin  Roosevelt had declared in the American Congress, the relief of the human beings from poverty. The assassinated president John Kennedy, in his  inauguration address characterized  poverty, as the main enemy of  humanity and finally   president  Harry Truman,  on the 24th of October 1945, during the ceremony of the signing of the U.N. Charter, which took place in the San Francisco Opera, addressing the three thousand diplomatic representatives of all countries, journalist and participants coming from all nations, declared that .<< The U.N.Charter which we have just signed constitutes a unique creation on which we may rely to build a better world. History will honor you for this, because you have succeeded a victory over the war, with this charter you may attain to the future for a better life, with dignity and freedom – if we will fail to use the charter,  we will be traitors to all those who sacrificed their live, to enable us to meet here today secure and free. If we will claim to use the charter selfishly, which means favoring the interest of one nation or a small group of nations, we will all be equally “guilty” of this treasure”.
        So, the application of the U.N. Charter, the common and conventional law and especially the Ecumenical Declaration of human rights, which constitute the international legality without of any discrimination, is the basic presupposition,  for the establishment of a better world, they releases the world  from the scourge of new wars, the under development  of the countries,   the unemployment of the people, and the poverty of the peoples,all over the world.
        THE SAFEGUARD  OF DEMOCRACY
        B) The safeguard of the democracy and freedom which is the supreme human values, as it is taught by the Aristotle and applied three thousand years ago in Athens, by the leader Kleisthenis. Even to day though Democracy,[ in our contemporary period], is still struggling against fascism, natsi, dictatorship and totalitarian  regimes, which in the 20th Century caused two world wars, and brought untold sorrow to mankind.
        Democracy which expresses the peoples opinion, is the only regime which secure the international peace and security, it protect and promote the individual rights and fundamental liberties and it creates the presuppositions for economic development.
        That’s why the international Community must decide, for a long period of time, to support and accept a stable democratic political system, which it secure the international peace and security, the human  rights, democracy and liberty  and it  offers  equal opportunities for the progress to all.

        JUSTICE AND EQUALITY
        C) The safeguard of the highest values of the human societies, which is justice and quality. That’s why the ancient Greeks had worshipped justice, the daughter of Heaven and Earth, as well as the first wife of Dias (Era].
According to Plato: justice is the presupposition and the only way,  for the human society, to preserve peace and security, but its realization is possible only  when the leaders of the peoples are philosophers or the philosophers become leaders.      
        Especially, the international community has the obligation to construct a Global Plan, in order to protect  the coming generations,  from the danger  of  poverty which is expanding  all over the world. For  the success  of this aim the international community must proceed   to the following measures.
        1) The increasing of the financing of the poor countries , up to 3%,  the budget of every  wealthy  country and technical support, at least for five years,  for the benefit of the peoples  in order to preserve  social cohesion and to  prevent  manifestations, of the fasism, natsi, marxist and totalitarian ideals, which are against Democracy and  cause problems and barriers to economic progress, of the liberal countries.
        The international community, and by saying international community I refer basically  to  the  big and wealth economic powers,  must support and guide  the poor countries to became   self sufficient in food, by developing their  agriculture, cattle breeding, fishing etc. instead of exploiting them, through several means, as for instance happened  to my country. 
        Therefore in order to relieve  the poor countries from  illegal loans, surplus interest  and consequently from  the lost of their independence and sovereignty, which promote  poverty and  unemployment, additional  measures,should be taken as.
2) The support of the poor countries, by the international Community, for a long time of period, in order to  accept of a stable socioeconomic and democratic political system, which will offer equal opportunities for progress to all and for avoidance of the  social frictions .
        3]The promotion of ethical values and the punishment  of any unethical and corruptive  activities of all the peoples and particular  of the leaders of the countries  as the basic attempt  to eradicate the poverty and harmonized the world.
        4) The elimination the restriction and control  of the dominant  position of the the big Companies, the big Banks and the Cartels, by the Leadership of the world which are elected by the peoples, in order to cancel the monopolising of the markets, the imports and exports of the raw materials and manufactured products, the manipulation of the political leaders and to secure finance  investments to the poor countries, equal payment for equal work, social justice and punishment of the extensive phenomenon of corruption .
5]The establishment of an international Committee under the auspice of the U.N. which will be in charge to abolish the lending of money, to the poor countries , because  the  high interest loans causes poverty to the borrowing countries,  dominates their lives of the poor , with tragic consequences.
 As the ancient Greek Scholar  Plutarxos taught, <<the men who lend money become hostile and tyrant for the receiptor [of the money], abuse the receiptors freedom as well as his political and private property. Consequently the men must  avoide to lend or to borrow  money >>.
        Today, the economical crisis developed the following  phenomena [followed usury by interest], arbitrariness unjustice, anomic, unethical attitude and the demolition of the social coercion ,producing  the risk of social distortion and further more, the international peace and  security..
        Today the military  attacks in many cases  have  been  substituted by economic attacks, The economic crisis is more  extended and succeeded, because at the same time  the   corruption, has bee flourished, high rate interest, injustice, anomie, the decline of morality and the distortion of the social  coercion of the peoples.
                As an example of such a measure I will refer to Solon the wise man  of Athens , who was invited by the Athenians because  all the sectors of every day life, were in crisis, to take the correct measures for the  overcome of  the crisis.
        Solon the great lawmaker noticed the tragic  situation of the cityof Athens,  the suffering of the  majority of the population while very few civilians were continuing to increase  their wealth .After examining the situation he passed a law and abolished all the debts of  the poor civilians ignoring the dept capital and interest of the rich people. This law was called ,< SISACHIA> .This law brought justice ,the code of ethics  in the every day transactions and the promotion of the economical educational and cultural development which finally lead to the Golden Age of  ancient Athens.
        Finally I would like to emphasize  the duty  of the International Community to restore the U.N. Prestige, as it was viewed by the initiators and founders, after the second world war,and especially , its  resolutions which must be respected and applied by all the countries  with no discrimination.
        As an example I would like to refer to the model of the Greek political philosophy, which it  gives always an  answer to our problems and this is the Delphic Amfictiony in ancien Greece which was it  established 3500 years ago and its operation lasted for 1500 years  since the foundation .The long duration of its operation and its successful mission  was  due to the application of the principles it was based on,The principles of ethics and justice were highly respected and the resolutions of the Delphic  Council were compulsory even if those resolutions were against the interest of the big powers of that era, such as was Sparta and for the application of their  resolutions, it had declared  justice wars  against the city-states, which refused to apply these resolutions .
 Ladies and Gentlemen,
      Finished  my international review on the economic crisis , I am coming  to the economic crisis of Greece , which has very deeply roots. Greece as all of you know,  is situated to the most neuralgic location of the world from the point of view of geostrategic and geopolitical importance.
 It is occupying the center of the Mediterranean Sea, the meeting
point of East and West, North and South, covering a vast area
 which starts from the Balkan countries, the Ionian Sea, the Libyan
Sea, the Cretan Sea, the Aegean up to Cyprus and the Asia Minor
 countries.
 Αccording to the archeological documents, Greek people are
inhabitants in this area, since 7-8.000 (thousands) years, while the
civilization in the country reached its year on the golden age, in
 the city of Athens, as well as in the other city-states of Ancient Greece.
As it is well known, ancient Greek civilization belongs to the whole humanity, therefore there is no need to mention anything more about it.
Greece during the  W.W. II, played a major role providing solid defense against the Italian Fascism of Mussolini, the German Nazi of Hitler, as well as his allies, the Bulgarians. With its  defense, which lasting more than  six months,  Greece  contributed decisively to final victory of the democratic powers.
Greece, during this war has lost 1.000.000 (one million) persons, which means, the one tenth of its total population, as well as, its whole economical property and cultural goods.
Greece, relatively to its population, was the second country after Soviet Union, were she   losses in time of war  and for these losses it was never compensated.
 Also during the war the occupied military forces of Germany and Italy forcing Greece to lend them money and for this reason  signed the Rome Agreement  of March of 1942, and <borrow> money from the Bank of Greece, which arrange the adequate supply of Bank notes in drachmas, in order to secure the amount of 25 million marks monthly for the needs of German army>.
 This agreement was recognized  before and after the war by Germany . Even though ,Germany declined to proceed,   according to article 3,parag. 3 of the  London Agreement of February 27,1953  in fulfill  of its obligations which comes from loan, before the settlement of war reparations has been achieved with the signing of the final peace treaty . The final Peace Treaty, in the mind time,   had been signed   by the Big powers and the United Germany by the year of 1990, but Germany which   payed  Soviet Union , Poland , Israel, Tsechia, Yougoslavia etc.  refused  to pay the loans to Greece  and consequently  Greece must brink  it  in frond of the  International Court of Justice, according to the provisions  of the Treaty.
          To Summarize the above we can say that,  Germany owed to Greece for the loan ,as it was before the end of war  amounted to 38 million gold sovereigns  and by the end of the war the loans would have amounted to no less than 45 millions sovereigns ,equivalent to  4,05 billions of pounds and if we applies a minimal  3 percent  annual rate of interest to this sum, the total amount will be hundred  of billions more and according to recent calculations the loan has reach up to a to 90 hundred billions . 
So, if Germany proceed to pay to Greece the money which she owed, the economic crisis of Greece will be solved .
Also I would like to refer that , after the W.W.II and while all the other countries, started to heal their wounds, to get compensations for their losses  and to rebuild their cities, Greece   was not compensated for its sacrifices, was  not satisfied in  its national and legal expectations, such as the acquisition of North Eperus, the arrangement of its northern boarders and the unification with  Cyprus, but  on the contrary, and regardless the Yalta’s resolutions by the Big Powers, was invaded by the countries of our northern boarders, as of Albania, Yugoslavia and Bulgaria, which belonged to the Soviet  Union  block, having the support of the Greek Communistic Party, in order to  detach the northern part of our country, Macedonia  as the U.N. has confirmed,  in an unified Soviet Popular Confederation of the Balkans.
This plan failed, due to the American Marshal Plan, for the support of Greece. Nevertheless, this new war added extra economic   disaster to my country. After that  and  during the cold war , Greece incorporated to NATO ,as a rampart of the West World  contrary to the Eastern World, in order to face  the new  threat from the <Socialistic Block>,and to support Turkey, which was very vulnerable those days and it could easily be collapsed ,as a paper tower ,because during this period 200 Soviet military divisions, were stationed in the western Europe area.
Finally Greece  suffering  and the coup d ’Etat, by the Junta, which  took place in order to abolish the democratic regime, the result of which was the 1974 invasion of Turkish army in           Cyprus and the occupation of the 37% of its  territory.
This occupation is still existing, in spite of the U.N. resolutions,  which decided the termination of the illegal occupation and their departure, but Turkey, as a fan of international anarchy,  is denying persistently to conform with the U.N. resolutions and to withdraw its troops from Cyprus. This rude attitude violates the international legality and the international peace and security in the region.
Also another important factor for the  Greek status is NATO, to which it  became its member during the cold war, in order to secure its territorial integrity and its national independence, which was endangered by the Soviet Block. On this point I would like to mention that, NATO constitutes a similar model of the military treaty of the Ancient Peloponesian Alliance. According to this alliance, no decision could be made without the consent of Sparta.
The same is  happens with NATO, which means  that nothing can be done without the consent of U.S.A.  NATO not only  didn’t support the defensive force of Greece, but on the contrary, it imposed to the country the burden of acquiring heavy war weapons produce in its military industries of high cost, much higher that the cost of the market price. This burden is still  a handicap to the progress and the economic development of the  country and its people.
After the above  situations Greece realizing that the policy of its  allied countries, we’re treating the country according their own interests and against the benefits of Greece decided,   in order to face its problems, to be part of the E.U. and  later of  the Eurozone.
Nevertheless this participation to E.U. and the Eurozone led Greece to the present tragic economical situation  instead of the promised welfare. This economical failure was due to the application of a systematic policy (imposed by E.U.), for an even distribution of cultivations (among its member states). Greece was financed in order to restrict of its agricultural and cattle raising production etc. for the favouring  the European products.
On the other hand, when my country attempted to develop heavy shipping industry and repair services, this plan was cancelled, first, by the negative reaction of the leftist syndicates but mainly, by the antagonistic environment of North Europe which was monopolizing the market.
Also E.U. has forbidden Greece, to cultivate tobacco, a fine oriental quality, for the benefit of the American Virginia tobacco, claimed the restriction of wine production in order to alleviate the antagonism among the French and the Italian wines and   restrictions to  the most valuable product for health, the olive oil, favouring  the promotion of the margarines which was produced to central Europe
1.    Also I will like to mention, that during the last 30 years about,  no capital investment, haw been to the country,  for the economic development and  the exploitation of the Greek under soil resources, such as, petrol, gas, raw materials, etc. On the contrary the country suffered the attack of its economy, by multinational companies,   through the Stock Exchange and  via the gambling in the stock market has lost the savings of the Greek people as well as their insurance deposits, etc. with the final results.

1.Drastic diminishing of financing to the market.
2.    Closed of thousands  of  companies
 3. Economic deficit, of the budget
4.    Deprivation of income to the public 
5.    Inability of the country to meet its financial needs.
6.    Poverty and  unemployment  of 20 per cent  of the  people.     
 The above-mentioned conditions led the country, to the       international market  to loan money and signed  several  agreements of  debts of extremely high interests, and for this  reasons it  addressed  to the European Union to find the necessary amount of money, but unfortunately  instead of  restore its economic situation,  it became more worst, with the  danger  of social unrest.    

The Aegean belongs to Greece

                                                 



                                                

Η  ΣΥΜΒΟΛΗ  ΤΩΝ  ΚΟΜΜΑΤΩΝ  ΣΤΗΝ  ΚΡΙΣΗ 
   ΤΟΥ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΑΣ  ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
 
του Δρ.Θαλή Μυλωνά,Δικηγόρου-Διεθνολόγου




          Εν όψει της πανθολογούμενης πολλαπλής κρίσης, που διέρχεται η χώρα μας, με το παρόν άρθρο μου, θα ήθελα να σημειώσω , χωρίς βέβαια να κομίζω γλαύκα στην Αθήνα,  την συμβολή  των πολιτικών μας κομμάτων και του τρόπου λειτουργίας τους, στην κρίση και την κατάρρευση, του πολιτικού μας συστήματος ,που αδυνατεί να επιλύσει και να προωθήσει τα  προβλήματα του έθνους και του λαού.
          Η  Κρίσης βέβαια  αυτή  δεν αποτελεί  μοναδικό  φαινόμενο  της x.ώρας μας, γιατί έχει παρουσιαστεί  η παρουσιάζεται και σε άλλες χώρες, κι αν ανατρέξουμε στην προπολεμική περίοδο  της Ευρώπης  θα δούμε ότι  η  κρίσης αυτή  οδήγησε στην αναρχία  και τελικά  στο  φασισμό ,σε δικτατορίες  και  στον  ολοκληρωτισμό
          Ο θεσμός των πολιτικών κομμάτων, όπως λειτούργησε, από τον περασμένο αιώνα μέχρι σήμερα, δεν διασφάλισε, όπως διακήρυσσαν, την ευημερία των λαών και την διεύρυνση της Δημοκρατίας, αλλά απεναντίας, υπήρξε ο καταλύτης και ο καταστροφέας του ατόμου, ιδιαίτερα κατά το χρονικό διάστημα, προ και κατά τη διάρκεια του β΄ παγκοσμίου πολέμου, όπου εν ονόματι των ιδεολογικών τους διακηρύξεων , κατέστρεψαν την αλκή του ανθρωπίνου γένους, προκειμένου να επιβάλουν την κομματική τους εξουσία ,  με τις  διάφορες αποχρώσεις .          Απόδειξη των ανωτέρω, το Ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας, το οποίο για να επιβάλει, την πιο απάνθρωπη θεωρία του Αδόλφου Χίτλερ, για την άρια φυλή, έφτασε από την διεξαγωγή των πιο βάρβαρων πολέμων στα κρεματόρια, του εβραϊκού λαού, καταστρέφοντας έτσι ολόκληρη την Ευρώπη αλλά και τη Γερμανική κοινωνία.
 Το ίδιο έγινε και με το σοσιαλιστικό κατ’αρχήν κι’ εν συνεχεία φασιστικό κόμμα της Ιταλίας, του Μπενίτο Μουσολίνι, το οποίο αφού εξολόθρευσε τους εσωτερικούς του αντιπάλους, επεξέτεινε το σύστημά του στην Αιθιοπία, με τις αυτοκρατορικές του αντιλήψεις του Μουσολίνι και αργότερα επεχείρησε να κάνει το ίδιο το 1940 και εναντίον της Ελλάδος.
Το αυτό επίσης,
 κατάφεραν με τους μελανοχιτώνες και οι δικτάτορες της Ισπανίας  και της Πορτογαλίας, Φράγκο και Σαλαζάρ, οι οποίοι επέβαλαν για μισό αιώνα περίπου, την κομματική τους εξουσία επί του Ισπανικού και Πορτογαλικού λαού, για να μην αναφερθώ και στα δικά μας, με τον Ιωάννη Μεταξά, και το κόμμα του, της 4ης Αυγούστου, ο οποίος όλως περιέργως, ίσως γιατί δεν παρέμεινε για πολλά χρόνια στην εξουσία κι’ ίσως γιατί δεν ανέλαβε αυτοδύναμα την εξουσία, αλλά κατά παραχώρηση, δεν συνετάχθει, στην κρίσιμη στιγμή, με τις φασιστικές δυνάμεις, αλλά με τις δυνάμεις της δημοκρατίας.
            Και ερχόμαστε τώρα, για να μη μακρολογούμε, στο κομμουνιστικό κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης, για την επιβολή του οποίου, πλήρωσαν με τη ζωή τους εκατομμύρια άνθρωποι της Σοβιετικής Ένωσης, ενώ ο ανθρώπινος πολιτισμός στη χώρα αυτή γύρισε το ρολόϊ της Ιστορίας πίσω. Το ίδιο συνέβη και με όλα τα άλλα κομμουνιστικά κόμματα στις άλλες χώρες, όπου επεβλήθησαν, επέφεραν την καταστροφή στις κοινωνίες τους, επιβάλλοντας ένα άγριο και τυραννικό καθεστώς, χάριν των σκοπών των κομμουνιστικών κομμάτων, που απέβλεπαν στην εγκαθίδρυση της κομμουνιστικής κοινωνίας, η οποία τελικά απεδείχθη μετά την κατάρρευση του σοσιαλιστικού καθεστώτος, ότι ήταν στην πραγματικότητα, ένα φρούδο όνειρο.
            Την εμπειρία του κομμουνιστικού κόμματος, δυστυχώς τη ζήσαμε και στην Ελλάδα, και παρά το γεγονός ότι δεν κατάφερε να πάρει την εξουσία, εντούτοις προξένησε τεράστιες καταστροφές στη χώρα μας, αλλά και στα ίδια τα στελέχη του, τα οποία με τις εκάστοτε προγραφές, τα έστελνε στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή στο εκτελεστικό απόσπασμα ή στην ηρωϊκή πολλές φορές θυσία, χάριν του αλάθητου του κόμματος, το οποίο όμως φέρει βαρειά την ευθύνη, α) για τις εμφύλιες διαμάχες των ανταρτικών ομάδων κατά τη διάρκεια της κατοχής, β) για τη στάση του ναυτικού μας στην Αλεξάνδρεια, γ) για το πραξικόπημα της 4ης Δεκεμβρίου του 1944, δ) για τον μετά την απελευθέρωση συμμοριτοπόλεμο, ε) για τις προσπάθειές του να κηρύξει μαζί με τα άλλα κομμουνιστικά κόμματα των Βαλκανικών χωρών, το αυτόνομο κράτος της Μακεδονίας και να το ενώσει με την Ομόσπονδη Δημοκρατία της Μακεδονίας, στα πλαίσια της Γιουγκοσλαυΐας, και στ) για τη διαίρεση και το νεώτερο διχασμό του ελληνικού λαού, που έδωσε το δικαίωμα στους ξένους, Άγγλους και Σοβιετικούς να αρνηθούν το δικαίωμα στην Ελλάδα να παρακαθήσει στο Συνέδριο της Ειρήνης στο Παρίσι, ως Ισότιμο μέλος, με τις νικήτριες δυνάμεις του β΄ παγκοσμίου πολέμου, για να διεκδικήσει και να πάρει ότι της ανήκε και ότι της είχαν υποσχεθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι ηγέτες των συμμάχων χωρών, σε ανταπόδοση του ολοκαυτώματός της, όπως π.χ. τη Βόρειο Ήπειρο, διαρρύθμιση των βορείων συνόρων μας, την Κύπρο, πολεμικές αποζημιώσεις, μόνιμη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας κ.τ.λ., πέραν του ότι την Ελληνική αντιπροσωπεία στο Παρίσι την εκπροσωπούσε η δεξιά παράταξη, η ηγεσία της οποίας, ήταν υπόχρεη στην Αγγλία για τη βοήθειά της, να νικήσει το κομμουνιστικό κίνημα και ως εκ τούτου, δεν είχε το σθένος να αξιώσει με σθένος τα δίκαιά της και να απαιτήσει την εκπλήρωση των υποσχέσεων των συμμάχων, πέρα από την επιβίωσή της στα στενά χωρικά της όρια, ενώ, από την άλλη πλευρά, η Σοβιετική Ένωση προέβαλε veto, στις Ελληνικές διεκδικήσεις όπως π.χ. για τη Βόρειο Ήπειρο, και τούτο γιατί οι σύμμαχοί της οι κομμουνισταί, που είχαν χάσει στο εμφύλιο πόλεμο, είχαν καταφύγει στις γειτονικές χώρες στην Αλβανία, την Γιουγκοσλαβία και την Βουλγαρία, απ΄όπου και συνέχιζαν τον αγώνα εναντίον της χώρας μας, τις συνέπειες του οποίου πληρώνουμε μέχρι σήμερα…
            Αλλά ας φύγουμε από τα ιστορικά αυτά γεγονότα και τις τεράστιες καταστροφές που επέφεραν τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, κι’ ας έρθουμε στη σύγχρονη Ελλάδα, για να δούμε το ρόλο που παίζουν στη ζωή της χώρας σήμερα, και κυρίως στο πιο «αντιπροσωπευτικό» του είδους των  κομμάτων  που είναι το ΠΑΣΟΚ,  γιατί τα άλλα κόμματα μέχρι και πριν από λίγα χρόνια, κατά τη διάρκεια της Πασοκρατίας, προσπαθούσαν απλώς να δηλώσουν την ύπαρξή τους χωρίς να μπορούν να παίξουν κανένα ρόλο στην πολιτική η  την κοινωνική  ζωή του τόπου.
            Ως γνωστόν το ΠΑΣΟΚ, ιδρύθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974, με την ομώνυμη διακήρυξή του, η οποία στην ουσία, ήταν μια «φενάκη», που συντάχθηκε από μία σειρά στελεχών της απολύτου εμπιστοσύνης του Ανδρέα Παπανδρέου, που ποτέ δεν εφαρμόστηκε και  απέβλεπε, παρά τις αντίθετες διακηρύξεις, στην κατάληψη και νομή της εξουσίας , έναντι οιουδήποτε τιμήματος,  κι’ εδώ αναβιώνει το  ερώτημα, γιατί δεν άνοιξε ο «φάκελος Κύπρου», μήπως αυτό ήταν  το τίμημα ?  Και  γι’αυτό φρόντισαν και τα δύο κόμματα της εξουσίας, να μην ανοίξει . Όπως επίσης φρόντισαν να μη συμπεριληφθούν στα μέλη του κόμματος, προσωπικότητες της Ελληνικής κοινωνίας ή ακόμη και «άνθρωποι» που πραγματικά αντιστάθηκαν στη χούντα, όπως π.χ. ο Αλέκος Παναγούλης κτλ. Ενώ όσες προσωπικότητες, λόγω αγνοίας ή καλής πίστεως βρέθηκαν στο κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου απομακρύνθηκαν συν τω χρόνω, με τον άλφα ή βήτα αυθαίρετο ή παράνομο τρόπο η αναγκάστηκαν να παραιτηθούν.
            Το ΠΑΣΟΚ, για να μπορέσει να εξασφαλίσει την προσωπική εξουσία του Ανδρέα Παπανδρέου, λειτούργησε εσωτερικά συγκεντρωτικά, ολοκληρωτικά και γραφειοκρατικά, σύμφωνα με τις πιο σκληρές σταλινικές μεθόδους, γιατί αυτό επέβαλε η σκληρο-μαρξιστική  θεωρία, την οποίαν δήθεν τηρούσαν και την οποίαν είχεν εμπιστευθεί σε ένα συρφετό περιθωριακών και κατωτάτης υποστάθμης προσώπων ή σε «κοινωνικά περιτρίμματα»,  όπως έλεγε ο ίδιος, από άποψη, πνευματικής και κοινωνικής παιδείας, ήθους και χαρακτήρα, τους οποίους με το δέλεαρ της εξουσίας,  όπως έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου, με το ραβδί της Κίρκης, με την οποίαν προσομοίαζε την εξουσία, τους μετέτρεψε σε φανατικούς προσωπικούς του υπηρέτες.
            Αποτέλεσμα, κοινωνική αναταραχή, ισοπέδωση και διάλυση κάθε κοινωνικής και πνευματικής αξίας.
            Οικονομική κατάρρευση της χώρας, με τις αλόγιστες παροχές σε αντιπαραγωγικές δραστηριότητες και γραφειοκρατικές αναδιατάξεις. Κατασπατάληση των Ευρωπαϊκών Κονδυλίων ανάπτυξης.
            Πολιτική αναταραχή, και υποβάθμιση του πολιτικού λόγου, σε επίπεδα πρωτοφανούς προπαγάνδας.
            Ανώμαλες κοινωνικοοικονομικές αναδιατάξεις, λόγω των ανεξέλεγκτων  οικονομικών  σκανδάλων  
            Μειοδοτική εθνική πολιτική, πλήρης εξωτερική απομόνωση της χώρας, συρρίκνωση του Ελληνισμού, αμφισβήτηση της εθνικής μας υπόστασης, κτλ.
Παρ ’όλα αυτά η κομματικοποίηση της χώρας δηλ. του μεγαλύτερου ποσοστού, από τον πολιτικά ενεργό πληθυσμό της χώρας και η ένταξη του στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ, για επιβίωση, ανάδειξη και εύκολο πλουτισμό, είχαν σαν αποτέλεσμα τη διατήρηση του κόμματος αυτού, για 20 ολόκληρα χρόνια στην εξουσία, ενώ όλες οι άλλες πολιτικές και «απηρχαιωμένες» δυνάμεις του τόπου, είχαν βασικά τεθεί στο περιθώριο, εξαιτίας της ολοκληρωτικής αντίληψης τύπου Μπάαθ, κατά τις συμβουλές του «σοφού» Σαντάμ Χουσεϊν, όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ή του τύπου Οργουέλς, που κυριαρχούσε στον τόπο και φυσικά θα συνεχιζόταν εάν δεν τον εγκατέλειπαν οι φυσικές του δυνάμεις. .
 Παρά ταύτα, ο κίνδυνος ανάληψης της εξουσίας και πάλι από το ΠΑΣΟΚ, δεν εξέλειπε,  σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, που σημαίνει ότι, πέρα από τα πρωτοκλασάτα παλαιά και νέα στελέχη του, για τα οποία δεν έχω λόγους να τα κατηγορήσω,  υπάρχει  στα σπλάχνα και στη δομή  του  κόμματος αυτού, ένας ολόκληρος συρφετός τρωκτικών, που είναι έτοιμα να θα βγουν από τις φωλιές τους, για να  οδηγήσουν  τη χώρα και πάλι στη  καταστροφή ..
Συμπέρασμα, τα πολιτικά κόμματα, ή έστω κάποια από αυτά, τουλάχιστον στη χώρα μας έτσι όπως λειτουργούν , αποτελούν επικίνδυνους θεσμούς ,για τη χώρα μας ,την οποίαν διαφεντεύουν κατά τρόπο δεσποτικό, αυταρχικό και καταχρηστικό, γιατί  θέτουν υπεράνω κάθε άλλου σκοπού, την κομματική ιδιοτέλεια  και επιβολή για τη  νομή της εξουσίας, η οποία προσφέρει τους προσφέρει  πλούτη, δόξα και καθημερινές πάσης φύσεως επιδαψιλεύσεις, χάριν των οποίων, τα ασήμαντα, αυτά πολιτικά όντα, αγωνίζονται θεμιτά ή αθέμιτα να διατηρήσουν.
 Εμείς όμως οι απλοί  και υπεύθυνοι  πολίτες αυτής της χώρας, που είμαστε θεατές της λειτουργίας των κομμάτων με τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα κόμματα είναι « συντεχνίες πολιτικών προσώπων » για να μην πω κάτι άλλο, που δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα του τόπου και του λαού, εξ ου και η αποστασιοποίησή του.
            Τέλος θα πρέπει να πούμε, ότι τα ηθικά και πνευματικά άτομα αυτής, της χώρας, θεωρούν προσβολή της προσωπικότητάς τους, να διέλθουν την κομματική διαδικασία, προκειμένου να ανέβουν στην εξουσία, παρ’ όλη την ευγενή φιλοδοξία τους, να προσφέρουν στον τόπο και στο λαό, με αποτέλεσμα η πολιτική μας ηγεσία, να στερείται των υπηρεσιών τους και επειδή εν προκειμένω η δική μου γνώμη, μπορεί να μην έχει και μεγάλη σημασία, θα σας αναφέρω τι μας έλεγε  ένας σπουδαίος καθηγητής  στο London School of Economics  and Political SciencesGeorge Schwarzenberger¨, όταν  έκανα τα μεταπτυχιακά μου, «δεν με ενδιαφέρει η γνώμη σας  όποια κι αν είναι, εκτός εάν μου την θεμελιώσετε, στους αρχαίους έλληνες συγγραφείς», πράγμα το οποίο θα κάμω κι εγώ ευθύς αμέσως.  Δηλ. για του λόγου το ασφαλές, θα καταφύγω στις πολιτικές αντιλήψεις  των αρχαίων πολιτικών φιλοσόφων, τόσον του Πλάτωνα όσο και του Αριστοτέλη, που προσδιόρισαν την τροχιά των σύγχρονων κοινωνικοπολιτικών αντιλήψεων, μετά την μεγάλη έκρηξη  του ελληνικού πνεύματος, κατά τον χρυσό αιώνα,  αρχίζοντας από τους πολιτικούς..
            Πολιτικός λοιπόν, είναι αυτός που εκφράζει πολιτικό λόγο, κι όχι αυτός που τον εκτελεί δηλ. εκτελεί τον πολιτικό λόγο, ή την πολιτική σκέψη κάποιου άλλου, γιατί στη χώρα μας, η πλειοψηφία των πολιτικών, δεν παράγει  πολιτική ,αλλά αναμασά τον ίδιο πολιτικό λόγο, που έχει παραχθεί η εκφραστεί από κάποιον άλλον στο παρελθόν. Πολιτική  κατά τον Αριστοτέλη ,είναι  οι  συντονισμένες  προσπάθειες  και ενέργειες  μιάς ομάδας  ανθρώπων η μιας κοινότητας ,για ην επίτευξη  μιάς ευημερούσας και δίκαιης πολιτείας.       .
            Σήμερα, είναι γεγονός ότι ζούμε μια παρακμασμένη πολιτική ζωή, η οποία θα πρέπει να ανατραπεί εκ θεμελίων γιατί δεν οδηγεί  σε μια  ευημερούσα και δίκαιη πολιτεία , αλλά  στα συμφέροντα των πολιτικών συντεχνιών. Οι  πολιτικοί μας σήμερα το μόνο που έχουν επιτύχει είναι η δημιουργία της πολιτικής τους κάστας , για τη νομή της εξουσίας, δήθεν εν ονόματι του έθνους και του λαού .γιατί με τις πράξεις τους δεν κατάφεραν να κατοχυρώσουν και να  επιτύχουν  :
            Την πολιτική ηθική,
            Την πολιτική πειθαρχία
            Την κοινωνική δικαιοσύνη
            Την καθολική ισότητα,  
          Την επίλυση των  βασικών  αναγκών  του λαού ¨
            Την  ειρήνη  και την ασφάλεια της χώρας
            Σε μια ευνομούμενη πολιτεία, σύμφωνα με την Ελληνική πολιτική φιλοσοφία, υπέρτατος κανών, της πολιτικής είναι η κοινωνική δικαιοσύνη, γι’αυτό και οι αρχαίοι  Έλληνες  την  είχαν θεοποιήσει , τι  δικαιοσύνη είναι αυτή, όταν ο ένας παίρνει μισθό 607,835 ευρώ το χρόνο, όπως ο κύριος .Τ.Αράπογλου  και τα άλλα golden boys, που διέλυσαν την Εθνική Τράπεζα  και βρίσκονται ακόμη στη θέση τους, ενώ θα μπορούσαν με μια απλή διάταξη στο πρώτο νομοσχέδιο της Βουλής, να είχαν πάει σπίτι τους, την στιγμή που άλλοι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν το γάλα των παιδιών τους. Τι δικαιοσύνη είναι αυτή όταν ένας παίρνει σύνταξη 10.000 ευρώ και ο άλλος μόνο 300 ευρώ, ο ένας πληρώνει φόρους κι ο άλλος απαλλάσσεται, ο ένας υπηρετεί στρατιώτης και ο άλλος με χίλιους δύο τρόπους απαλλάσσεται, ο ένας εργάζεται και ο άλλος μένει στην ανεργία, ο ένας σπουδάζει κι ο άλλος μένει στο σκοτάδι, ο ένας κληρονομεί τα πάντα και ο άλλος ξεκινά από το μηδέν, ο ένας αναπαύεται στα θερμοκήπια της εξουσίας και ο άλλος βρίσκεται μονίμως στο περιθώριο;
            Όταν λοιπόν κυριαρχεί η αδικία, επέρχεται, ως φυσική συνέπεια, η αναρχία και, στη συνέχεια η δικτατορία, η απειθαρχία, η χαλάρωση, η υπονόμευση, η κατάρρευση και η έλλειψη αντίστασης του λαού, που οδηγεί στην κατάρρευση της χώρας. Για αυτό η επίτευξη της κοινωνικής δικαιοσύνης  και κατ επέκταση και της πολιτικής ενότητας του λαού, προυποθέτει την  κατάργηση  όλων των παραπάνω αδικιών και την λήψη ριζικών μέτρων. Χρειαζόμαστε ένα Σόλωνα ή ένα Λυκούργο, για να επανατοποθετήσει τη χώρα στη σωστή της βάση.
            Ένας άλλος υπέρτατος κανών, για να λειτουργήσει σωστά μια πολιτεία, είναι η σοφία δηλ. η  γνώση, η πλήρης  γνώση, των κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων της χώρας, τα οποία δεν μπορεί να τα χειρίζονται οι  άσχετοι. Το μεγαλύτερο κακό για μια πολιτεία, για μια κοινότητα, είναι να την διευθύνουν οι κατώτεροι, οι άσχετοι, οι απαίδευτοι, λέει ο Αριστοτέλης, πλην όμως αυτός είναι δυστυχώς ο κανόνας της ζωής της χώρας μας. Οι κομματικοί άνθρωποι, και το υπηρετικό προσωπικό, της εκάστοτε κομματικής ηγεσίας ανέρχονται στα ανώτατα αξιώματα της χώρας, όχι αξιοκρατικώς αλλά χάρη στην κομματική τους ταυτότητα.
            Η χώρα μας κυβερνάται από ανθρώπους του κατώτατου δυνατού επιπέδου , Ενώ τα πράγματα της εξουσίας, θα πρέπει να τα χειρίζονται  οι ειδικοί , οι έχοντες τις ειδικές γνώσεις, και τις εμπειρίες και όχι οι οιοδήποτε κομματικοί τυχάρπαστοι, όπως έγινε τα πρώτα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, που εκτυλίσσονταν στα Υπουργεία, που είχαν επανδρωθεί από τα έμπιστα και άσχετα στελέχη του Ανδρέα Παπανδρέου, κωμικοτραγικά γεγονότα, όπως επίσης δεν νοείται το γιατρό να τον διορίζεις Υπουργό της Δικαιοσύνης, και το δικηγόρο Υπουργό Υγείας.
            Τέλος η σωφροσύνη είναι μια άλλη αξία, ένας άλλος κανόνας, τον οποίον πρέπει να έχουν αυτοί που καλούνται, να χειριστούν τα πράγματα της πολιτείας, γιατί χωρίς την σωφροσύνη, τα πάθη, η απληστία, η φιλαυτία, και η φιλοχρηματία, μπορούν να οδηγήσουν σε οικονομικά σκάνδαλα και διαφθορά από την μία πλευρά και σε ακραίες περιπτώσεις από την άλλη, με επιπόλαιες αποφάσεις και με καταστροφικές ή βίαιες ενέργειες όπως βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
            Η ηγεσία της πολιτείας πρέπει να περιέρχεται στους «βασιλικούς άνδρες» δηλ. στις άρτιες προσωπικότητες, που μπορούν να δουν μέσα από τη λογική και την  επιστημονική επεξεργασία , καθολικά και αντικειμενικά τα προβλήματα της χώρας του χθες, του σήμερα και του αύριο, για να μπορέσουν να κυβερνήσουν σωστά. Στην εξουσία πρέπει να ανέρχονται οι φιλόσοφοι ή οι ηγέτες να φιλοσοφούν, για να μπορούν να πάνε τα πράγματα της πολιτείας καλά, έλεγε ο Πλάτων.
            Η Πολιτική φιλοσοφία  λοιπόν των αρχαίων Ελλήνων  ορίζει ότι, η γνώση, η σοφία και η σωφροσύνη, θα πρέπει να συμπίπτουν με την πολιτική δύναμη, για να μπορεί η πολιτεία να πάει μπροστά. Τέλος ο Πλάτων έλεγε  για να πηγαίνουν τα πράγματα καλά θα πρέπει η χώρα να κυβερνάται  αξιοκρατικά και από τους ειδικούς .Το ίδιο  παράγγειλε, ως γνωστόν , στον ΄Ελληνικό λαό και η Συνέλευσης της Επιδαύρου, πλην όμως κανένας  σχεδόν από τους ΄Ελληνες πολιτικούς δεν το έχει  εφαρμόσει μέχρι σήμερα ,εκτός από τον Ελευθέριο Βενιζέλο..
 Οι άνθρωποι  δυστυχώς δεν είναι όλοι  τους « αγαθοί « και δεν αλλάζουν εύκολα , για αυτό απαιτείται μακροχρόνια και συνεχή παιδεία,. Θα πρέπει να δημιουργηθούν θεσμοί, που να  διασφαλίζουν την πολιτεία από τις ανθρώπινες αδυναμίες   και να κατοχυρώνουν τις κοινωνικές και πολιτικές αξίες, για να προχωρήσει η χώρα μπροστά.
            Έτσι λοιπόν ακολουθώντας τον κανόνα του Πλάτωνα, για την οργάνωση της πολιτείας και της εξουσίας, θα πρέπει να αναθέτουμε τις κρατικές λειτουργίες σε τρεις τάξεις – κατηγορίες ανθρώπων προσαρμοσμένων ανάλογα  προς τη σημερινή πραγματικότητα ήτοι¨
 :  α) στους «βασιλικούς άνδρες», που είναι οι φιλόσοφοι οι οποίοι ενώ κατέχουν τη γνώση, δεν την κρατούν για λογαριασμό τους, αλλά θέλουν να την μεταδώσουν και στο λαό, για αυτό και ασχολούνται με τα κοινά για να προσφέρουν με ανιδιοτέλεια και όχι από συμφέρον ή υποκειμενισμό, και αυτούς  θα πρέπει να επιλέγουν οι λαοί. για αρχηγούς τους Στην τάξη αυτή, όπως είπαμε, ανήκουν οι έχοντες τη σοφία τη γνώση, τον ορθολογικό λόγο, και την επιστημονική γνώση,για το τι πρέπει να ισχύει για την πολιτεία, και για το τι είναι το δίκαιο και αυτοί είναι, οι φιλόσοφοι, που σκέπτονται και αποφασίζουν, γιατί μόνο αυτοί κατέχουν τα πνευματικά και ηθικά αγαθά.
            Οι σοφοί άντρες είναι απαραίτητοι για την εξουσία, γιατί μπορούν να δώσουν τη συγκεκριμένη λύση και τη συγκεκριμένη στιγμή , εκεί που είναι νομικά και θεσμικά αδύνατον ή δεν έχει  προβλεφθεί.
            Η ζωή είναι καθημερινή κίνηση, ενέργεια, δράση κ.τ.λ. που δημιουργεί χιλιάδες σχέσεις, περιπτώσεις, γεγονότα, φαινόμενα, που είναι αδύνατον να έχουν προβλεφθεί εκ των προτέρων και από το Νόμο, γι’αυτό χρειάζεται ο σοφός αρχηγός και  ο σώφρον ηγέτης, που θα δίνει εκάστοτε τη σωστή απάντηση και λύση.
            β) Στην τάξη των φυλάκων, στους οποίους  απαιτείται να υπάρχει πειθαρχία, υποταγή, συμμόρφωση προς τις εντολές της εξουσίας και σωφροσύνη, όπως και σε κάθε άλλη τάξη. Στην τάξη αυτή ανήκουν αυτοί που εκτελούν, ότι αποφασίζει η α΄ τάξη δηλ. αυτοί αποτελούν την εκτελεστική εξουσία, όπως έλεγε ο Πλάτων. Αυτοί επιβάλουν τις επιταγές των αρχόντων.
            Οι φύλακες εκπαιδεύονται στη γυμναστική και τη μουσική. Από τη τάξη των φυλάκων θα αναδειχθούν οι «βασιλικοί άνδρες». Η Παιδεία των φυλάκων διαρκεί 20 χρόνια. Τότε κρίνονται από τους άρχοντες για ανώτερη δράση, και αφού επιλεγούν οι άξιοι υποβάλλονται σε νέα ανώτερη πνευματική και ηθική αγωγή για 10 χρόνια ακόμη και μετά τα τριάντα χρόνια (30) συνολικής εκπαίδευσης, όσοι επιλεγούν, εκπαιδεύονται πλέον στη φιλοσοφία, τη διαλεκτική, στη νόηση των ιδεών, και του αγαθού που είναι το μέγιστο μάθημα. Αυτή η παιδεία διαρκεί 5 χρόνια. Δηλ. σύνολο 35 χρόνια συνεχούς παιδείας, και ακόμη δεν μπορούν αν γίνουν – κατά τον Πλάτωνα, ηγέτες αλλά εκπαιδεύονται επί 15 χρόνια ακόμη και δοκιμάζονται στην άσκηση διαφόρων λειτουργιών και έργων που τους εμπιστεύονται οι άρχοντες και τότε μόνο και εφ’ όσον έχουν επιτύχει και σε αυτό,  δηλ. σε ηλικία πλέον των 50 χρονών, μπορούν να γίνουν ηγέτες, δηλ. τους αναβιβάζουν και αυτούς στην τάξη των αρχόντων, των «βασιλικών ανδρών.» .
            γ) Στην τάξη των παραγωγών, στην οποίαν   ανήκουν όλοι εκείνοι που παράγουν τα υλικά αγαθά, που είναι απαραίτητα, δηλ. οι γεωργοί, που όμως σήμερα δεν είναι μόνο οι γεωργοί, αλλά χιλιάδες επιτηδευματίες επαγγελματίες που παράγουν άλλα αγαθά ή εκπληρώνουν κάποιες ειδικές ανάγκες. Αυτοί αντιπροσωπεύουν την υλική άποψη της ζωής (αυτοί δεν συμμετέχουν στην πολιτική ζωή).
            Σήμερα, όπου η κοινωνική ζωή, είναι τόσο πολύπλοκη απαιτούνται πολλαπλάσιες γνώσεις. Τα προβλήματα είναι πολλαπλά και δύσκολα, και ο ηγέτης δεν μπορεί να γίνει ένα νέος 25 ετών δηλ. βουλευτής, άρχων, για να ασχολείται  με τα κοινά, ή ακόμη και υπουργός, χωρίς να έχει εξετασθεί, εάν είναι κάτοχος τυπικών και ουσιαστικών προσόντων, γιατί περί εμπειρίας δεν γίνεται λόγος.
            Την επιλογή την κάνει βέβαια η φύση, πλην όμως την κατάταξη την κάνουν οι άρχοντες. Και τοποθετούν τον κάθε ένα στην τάξη που του αρμόζει.
            Ο Πλάτων στην Ιδανική Πολιτεία του, που αποτελεί και την πεμπτουσία της πολιτικής φιλοσοφικής του διάνοιας, δεν προβλέπει στο χτίσιμο και τη λειτουργία μιας πολιτείας, την ίδρυση κομμάτων, τα οποία όπως αποδείξαμε, τις πιο πολλές φορές, αντιστρατεύονται τα πραγματικά συμφέροντα του λαού, την δράση των οποίων είχε υποστεί και ο ίδιος, ο οποίος αντιστρατεύονταν την λειτουργία τους.
            Γι’αυτό αντί της κομματικής χρησιμοποιήσεως των συνήθων κομματικώς ασήμαντων προσώπων, για την άσκηση των λειτουργιών της πολιτείας, ο Πλάτων εισηγείται, πέρα από τα κόμματα, για να πάνε τα πράγματα της πόλεως καλά. Τους βασιλικούς άνδρες δηλ. οι ηγέτες μιας χώρας θα πρέπει ή να φιλοσοφήσουν ή οι φιλόσοφοι να βασιλεύσουν.
            Και ερχόμαστε τώρα στη σύγχρονη αντίληψη της Διεθνούς Κοινωνίας, οι θέσεις και οι αξίες της οποίας εκφράζονται μέσα από τα διεθνή κείμενα τα οποία αποτελούν τον κανόνα και τους κατευθυντήριους δείκτες της παγκόσμιας κοινότητας μεταξύ των οποίων ο Κατ. Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών και η Οικουμενική Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου, τα οποία προβλέπουν, ο μεν Χάρτης, το νέο παγκόσμιο νομικό σύστημα, η εφαρμογή του οποίου θα μπορούσε να οδηγήσει στην ευημερία των λαών και στην απαλλαγή του από τη μάστιγα του πολέμου, και η Οικουμενική Διακήρυξη,  η οποία μεταξύ των άλλων διακηρύττει τον σεβασμό, την προάσπιση και την προαγωγή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αξιοπρέπεια του ατόμου αποτελεί μια από τις σπουδαιότερες κοινωνικές αξίες, θεμέλιο της ελευθερίας, δικαιοσύνης και της ειρήνης, και ότι η ελευθερία του λόγου και της πίστεως αποτελούν επίσης σημαντικότατες επιδιώξεις του ανθρώπου, τις οποίες όμως τα κόμματα τις ξεχνούν, χάριν του κομματικού συμφέροντος.
            Και ερωτάται, που και πότε το ΠΑΣΟΚ, σεβάστηκε  την αξιοπρέπεια των μελών του, που και πότε σεβάστηκε  την ελευθερία του λόγου, που και πότε τα  εκφράζοντα διαφορετική γνώμη  μέλη του  παρέμειναν στις θέσεις τους, και δεν διεγράφησαν εν ριπή οφθαλμού ή εν  κρυπτώ και  παραβύστω , ενώ είναι γνωστό στους πάντες, ότι η έκφραση γνώμης και θέσης αντίθετης έστω και καλόπιστης από εκείνη της ηγετικής  ομάδας του κόμματος, οδηγούσε, στη διαγραφή από το κόμμα, στην αποπομπή του από τυχόν θέση που κατείχε, στον αποκλεισμό του από τη διαδικασία των εκλογών και γενικώς στην εκμηδένισή του, που όμως αυτό σήμαινε στην πλήρη εκμετάλλευσή του από το κόμμα, της εργασίας του και της προσφοράς του, του κόπου, του μόχθου και των χρημάτων του, τα οποία είχε διαθέσει και τα οποία παρέμεναν και παραμένουν πάντα επ’ωφελεία του κόμματος δηλ. της ηγετικής ομάδας, πλην όμως αυτό, αποτελεί εγκληματική δραστηριότητα, την οποίαν αποσιωπούν οι πάντες, και παρά το γεγονός, η περίφημη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη 1974, ομιλεί για απαγόρευση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
            Τα κόμματα στην Ελλάδα είναι γνωστό ότι μετά το Νόμο 1443/83 του Ανδρέα Παπανδρέου, χρηματοδοτούνται με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ ετησίως από τον κρατικό προϋπολογισμό, όπως π.χ. το 2008 το ΠΑΣΟΚ σύμφωνα με τον δημοσιευθέντα Ισολογισμό του ,εισέπραξε από τον  Κρατικό Προυπολογισμό το ποσόν των 22639480,21 εκατομμύρια Ευρώ και φυσικά ανάλογα ποσά εισέπραξαν και τα άλλα κόμματα,  για να καλύπτουν τις ανάγκες τους να χρηματοδοτούν τις δεκάδες  των υπαλλήλων τους και κυρίως για να προπαγανδίζουν τις ιδέες και τα έργα τους,  να κάνουν πλύση εγκεφάλου στο λαό, για να τους  ξαναψηφίσουν.
 Η πολιτική ηγεσία της χώρας μας, δυστυχώς, βρίσκεται στο κατώτατο δυνατό επίπεδο,  δεν μπορεί  και δεν επιθυμεί να παράσχει τη δυνατότητα σε νέους και  ρωμαλαίους βλαστούς, πέρα από τον στενό  της περίγυρο,  γιατί εφαρμόζει  την αρχή του Περιάνδρου, ο οποίος κλάδευε όλους τους νέους, ρωμαλέους και εξέχοντες βλαστούς, όταν συμβούλευε τον Βασιλιά Κροίσο, για το πώς θα διατηρήσει την εξουσία, με συνεπεία το πολιτικό παιχνίδι να παίζεται με κανόνα την αρχή του κλαδέματος κάθε τυχόν επικίνδυνου, ώστε στην εξουσία να ανέρχονται μόνο οι ασήμαντοι, οι ακίνδυνοι και οι ελεγχόμενοι, με όλες όμως τις δυσμενείς συνέπειες που συνεπάγεται αυτό, για τον τόπο και τον λαό.
            Τέλος ο ανασχεδιασμός των κομμάτων και ο τρόπος της λειτουργίας τους πρέπει να αλλάξει ριζικά γιατί έχουν καταντήσει οι επικυρίαρχοι του τόπου και του λαού, και μάλιστα με τα χρήματα τα οποία εισπράττουν τόσο απλόχερα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Δηλ. τους πληρώνει ο λαός, για να τον κυβερνούν και όταν ακόμη  τους αποδοκιμάζει κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαιοσύνης και ισότητας.
            Το θέμα των δαπανών για τα κόμματα και τους υποψηφίους είναι πράγματι εξωφρενικό, όπως είπαμε πάρα πάνω και πρέπει να καταργηθεί, γιατί προσβάλει πέραν των άλλων και την Συνταγματική Αρχή της Ισότητας,  με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης.
            Η  χρηματοδότησης αυτή, η οποία κατά τη λαική θυμοσοφία αποτελεί εφαρμογή του < Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει >,   θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι δίνεται στα κόμματα που κατήρτισαν συνδυασμούς στα 2/3 των εκλογικών περιφερειών της χώρας και έλαβαν το 3% του συνόλου των ψήφων, ενώ για τους συνασπισμούς απαιτεί 5% και γι’αυτούς που συγκροτούνται από τρία κόμματα και άνω απαιτεί 6% των ψήφων.
            Για να γίνει δε αντιληπτό το ύψος της χρηματοδότησης, θα σας αναφέρω ‘ότι  ότι η κρεμαστή γέφυρα που ενώνει στη Χαλκίδα, την Εύβοια με την Αττική και που αποτελεί ένα σπουδαίο έργο της χώρας μας, στοίχισε περίπου 3 δις δρχ., δηλαδή πολύ λιγότερα από ότι εισπράττουν ετησίως τα πολιτικά κόμματα, δηλ. ένα τεράστιο ποσό, με το οποίο θα μπορούσαν να είχαν γίνει τεράστια έργα σε ολόκληρη την χώρα.
 Με λίγα λόγια τα λεπτά που παίρνουν τα κόμματα, για τη δουλειά που παρέχουν, είναι εξωφρενικά δυσανάλογη  και αν σκεφτεί κανείς ότι αυτό γίνεται σε μόνιμη βάση, θα πρέπει να πούμε, ότι οι πολιτικοί  στη χώρα μας τρελάθηκαν, και λέω τρελάθηκαν, γιατί η χώρα και ο λαός μας,  έχουν  τεράστια  προβλήματα και  κανένας  δεν ενδιαφέρεται .

            Εάν δε σκεφτεί κανείς, ότι τα κόμματα έχουν κι’ άλλους πόρους, όπως δωρεές, συνδρομές, επιχειρήσεις, σταθμούς, εφημερίδες κτλ, κτλ, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι γύρω από τα κόμματα - συντεχνίες ή καλύτερα γύρω από την εκάστοτε κλίκα των αρχηγών,  υπάρχει ένας πακτωλός χρημάτων, που διαφθείρει δυστυχώς τις συνειδήσεις και οδηγεί σιγά-σιγά, αν δεν την έχει οδηγήσει  σε  κρίση το πολιτικό μας σύστημα και  τη χώρα, στην καταστροφή…