Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016
Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016
Ecosoc
Ecosoc
The International Economic Crisis and the Greek
Case
[the eradication of unemployment and
poverty]
by. Dr. Thalis
Mylonas,
President of
the Institute of Inter-Balkan Relations In
the light of the economic crisis,the elimination of poverty is the most vital
and complicated problem of the international community, because it is connected
with the wellness and the dignity of the human being. Poverty is an extensive
phenomenon which is manifested not only in the poor countries but in the
wealthy as well. It is a multifaced and multidimensional problem, consequently
,the alleviation of this complex problem, must be examined in a holistic
systemic approach. Specifically,the main dimensions of poverty are the following.
1. The Economical Dimension
The provided means to the peoples are
unsufficient for the satisfaction of
their basic needs for food,
shelter, proper health
conditions, education and generally for a descent quality level of
life.
2.The Psychological Dimension
Poverty develops to the peoples strong negative
feelings such as disappointment, injustice, low self esteem, lack of
confidence, indignation , hatred, etc.
All these negative feelings lead the poor
peoples to hostile , rebellious and all kinds of negative behaviors ,against
the establishment,
3.The Social Dimension
. Poverty distorts the coercion of society,
promotes frictions among the peoples and leads to illegal actions, anomie,
criminality etc. The poor societies are vulnerable and easily exploitable by powerful forces such as, the multinational companies,other
rich countries,etc.
4. The Educational Dimension
Poverty is usually connected to
illiteracy, lack of education, special training
for various occupations,and the know how of modern technology. All these factors leed to the
exploitation of their wealth and their natural resources, by the mighty
and constitute a major handicap for
facing of poverty.
5.The Regional and Cultural Dimension
The geographical area as well as the local cultural and
religious characteristics of a country should be taken in serious consideration
, although they dont constitute the major cause for poverty.
6.The Political Dimension
The
political dimension of poverty may be considered as the most important one ,because
the political system,the law system,the
application of justice and legality, the protection of human rights, and the
responsibility of the Governors and
the Administrators, are the
decisive factors for all the above mentioned dimensions of poverty.
In addition, the recent economical
crisis has revealed another important aspect of the political role in the
development of poverty and that is the crisis of the ethical and moral
values in the world of the economy and politics and consequently,the
exploitation of the poor and weak by the rich and mighty,
As an expert in international law, and
president of the Institution of inter-balkan relations ,wich
is aiming to promote the peaceful relations among the Balkan States to all the
sectors, based on the international law, the international legality and the
democratic principles, I am going to focus my presentation to the political
dimension of poverty .As Aristotle said
< the happiness -evdaimonia-of the human beings is connected with the
ethical living, and the ethical living is identical to justice .Therefore, the
first goal towards the alleviation of poverty is to respect and promote
human rights, which in our era constitutes common law and to apply social justice, the supreme
social value which according Plato, the highest political
philosopher, consists the condition sine
qua non, for the peaceful coexistence of
human societies.
Let me now proceed to
the measures which the international
community must take , in order to eradicate the problems of poverty and unemployment.
Proper measures for the eradication of
poverty.
A. INTERNATIONAL LEGALITY
The application of the international legality, which is
mainly derived from the charter of the U.N.,the common and conventional law and
in our contemporary era,it constitutes the necessary condition for the welfare
of the international community,.Therefore, its violation creates international frictions, war affairs
and the destruction of the economy of the involving states. For this reason,
the U.N. must protect and secure the
sovereign equality of all its members, the territorial integrity,their
political independence and the safeguard from the interventions of the powerful
countries or group of countries to weak countries. It is well known that the interference of economical groups and enterprises, taking advantage of the free capital mobility, they enter the
local markets of the poor countries and
using their economical power and in cooperation with the domestic cartels, they monopolize their economical life of the
poor . These conditions promote unemployment and cause obvious tragical
consequences for the small and powerless countries,. Therefore, the U.N .must
observe the international economical companies, the rules of their competition and the investment of their
capitals which should be aimed at the
creation of job opportunities for the people and the development of the
country. Besides ,the U.N. should observe the application of the ethical
values, the ethical attitude of the staff, and the success of the business,
without any exploitation of
the poor countries.
The Socrates Example
The
international legality, which is derived mainly from the application of the
U.N. Charter, the Common and Conventional law, the Helsinki Final Act, the
charter of Paris etc. in combination with the national laws, constitutes the
supreme value of the civilized
societies.
As it was taught, in the ancient period by the
great Greek philosopher Socrates, < All the peoples must obey the
Laws> and had offered his life in
order to obey to the law, although he knew that his condemnation to death was
unfair.
Declaration of former U.S.A Presidents
In our contemporary era the president of the
U.S.A. Franklin Roosevelt had declared
in the American Congress, the relief of the human beings from poverty. The
assassinated president John Kennedy, in his
inauguration address characterized
poverty, as the main enemy of
humanity and finally
president Harry Truman, on the 24th of October 1945,
during the ceremony of the signing of the U.N. Charter, which took place in the
San Francisco Opera, addressing the three thousand diplomatic representatives
of all countries, journalist and participants coming from all nations, declared
that .<< The U.N.Charter which we have just signed constitutes a unique
creation on which we may rely to build a better world. History will honor you
for this, because you have succeeded a victory over the war, with this charter
you may attain to the future for a better life, with dignity and freedom – if
we will fail to use the charter, we will
be traitors to all those who sacrificed their live, to enable us to meet here
today secure and free. If we will claim to use the charter selfishly, which
means favoring the interest of one nation or a small group of nations, we will
all be equally “guilty” of this treasure”.
So, the application of the U.N. Charter,
the common and conventional law and especially the Ecumenical Declaration of
human rights, which constitute the international legality without of any discrimination,
is the basic presupposition, for the
establishment of a better world, they releases the world from the scourge of new wars, the under
development of the countries, the unemployment of the people, and the
poverty of the peoples,all over the world.
THE SAFEGUARD OF DEMOCRACY
B) The safeguard of the democracy
and freedom which is the supreme human values, as it is taught by the Aristotle
and applied three thousand years ago in Athens
Democracy which expresses the peoples
opinion, is the only regime which secure the international peace and security, it
protect and promote the individual rights and fundamental liberties and it creates
the presuppositions for economic development.
That’s why the international Community
must decide, for a long period of time, to support and accept a stable
democratic political system, which it secure the international peace and
security, the human rights, democracy
and liberty and it offers
equal opportunities for the progress to all.
JUSTICE AND EQUALITY
C) The safeguard of the highest
values of the human societies, which is justice
and quality. That’s why the ancient Greeks had worshipped justice, the daughter of
Heaven and Earth, as well as the first wife of Dias (Era].
According
to Plato: justice is the presupposition and the only way, for the human society, to preserve peace and
security, but its realization is possible only when the leaders of the peoples are
philosophers or the philosophers become leaders.
Especially, the international
community has the obligation to construct a Global Plan, in order to
protect the coming generations, from the danger of poverty which is expanding all over the world. For the success
of this aim the international community must proceed to the following measures.
1) The increasing of the financing of the poor countries
,
up to 3%, the budget of every wealthy country and technical support, at least for
five years, for the benefit of the peoples
in order to preserve social cohesion and to prevent manifestations, of the fasism, natsi, marxist
and totalitarian ideals, which are against Democracy and cause problems and barriers to economic
progress, of the liberal countries.
The international community, and by
saying international community I refer basically to the big and wealth economic powers, must support and guide the poor countries to became self sufficient in food, by developing their agriculture, cattle breeding, fishing etc.
instead of exploiting them, through several
means, as for instance happened to my
country.
Therefore in order to relieve the poor countries from illegal loans, surplus interest and consequently from the lost of their independence and
sovereignty, which promote poverty
and unemployment, additional measures,should be taken as.
2) The support of
the poor countries, by the international Community, for a long time of period,
in order to accept of a stable socioeconomic and democratic political
system, which will offer equal opportunities for progress to all and for avoidance
of the social frictions .
3]The promotion of ethical
values and the punishment of any
unethical and corruptive activities
of all the peoples and particular of the
leaders of the countries as the basic
attempt to eradicate the poverty and
harmonized the world.
4)
The elimination the restriction and control
of the dominant position of the
the big Companies, the big Banks and the Cartels, by the Leadership of the
world which are elected by the peoples, in order to cancel the monopolising of
the markets, the imports and exports of the raw materials and manufactured
products, the manipulation of the political leaders and to secure finance investments to the poor countries, equal
payment for equal work, social justice and punishment of the extensive
phenomenon of corruption .
5]The establishment
of an international Committee under the auspice of the U.N. which
will be in charge to abolish the lending of money, to the poor countries
, because the high interest loans causes poverty to the borrowing
countries, dominates their lives of the
poor , with tragic consequences.
As the ancient Greek Scholar Plutarxos taught, <<the men who lend
money become hostile and tyrant for the receiptor [of the money], abuse
the receiptors freedom as well as his political and private property. Consequently
the men must avoide to lend or to borrow
money >>.
Today, the economical crisis developed
the following phenomena [followed usury
by interest], arbitrariness unjustice, anomic, unethical attitude and the
demolition of the social coercion ,producing
the risk of social distortion and further more, the international peace
and security..
Today the military attacks in many cases have been substituted by economic attacks, The economic
crisis is more extended and succeeded,
because at the same time the corruption, has bee flourished, high rate interest,
injustice, anomie, the decline of morality and the distortion of the
social coercion of the peoples.
As an example of such a measure
I will refer to Solon the wise man of Athens
Solon the great lawmaker noticed the
tragic situation of the cityof Athens Athens
Finally I would like to emphasize the duty
of the International Community to restore the U.N. Prestige, as it was
viewed by the initiators and founders, after the second world war,and
especially , its resolutions which must be
respected and applied by all the countries
with no discrimination.
As an example I would like to refer to
the model of the Greek political philosophy, which it gives always an answer to our problems and this is the Delphic
Amfictiony in ancien Greece which was it established 3500 years ago and its
operation lasted for 1500 years since
the foundation .The long duration of its operation and its successful
mission was due to the application of the principles it
was based on,The principles of ethics and justice were highly respected and
the resolutions of the Delphic
Council were compulsory even if those resolutions were against the
interest of the big powers of that era, such as was Sparta and for
the application of their resolutions, it
had declared justice wars against the city-states, which refused to
apply these resolutions .
Ladies and Gentlemen,
Finished my
international review on the economic crisis , I am coming to the economic crisis of Greece Greece
It is occupying the center of the Mediterranean Sea , the meeting
point of East and West, North and
South, covering a vast area
which starts from the Balkan countries, the Ionian Sea , the Libyan
Sea, the Cretan
Sea , the Aegean up to Cyprus and the Asia Minor
countries.
Αccording to the archeological documents,
Greek people are
inhabitants in this area, since
7-8.000 (thousands) years, while the
civilization in the country reached
its year on the golden age, in
the city of Athens
As it is well known,
ancient Greek civilization belongs to the whole humanity, therefore there is no
need to mention anything more about it.
Also during the war the occupied military
forces of Germany and Italy forcing Greece to lend them money and for this
reason signed the Rome Agreement of March of 1942, and <borrow> money
from the Bank of Greece, which arrange the adequate supply of Bank notes in
drachmas, in order to secure the amount of 25 million marks monthly for the
needs of German army>.
This agreement was recognized before and after the war by Germany Germany Greece and consequently Greece
To
Summarize the above we can say that,
Germany owed to Greece for the loan ,as it was before the end of
war amounted to 38 million gold
sovereigns and by the end of the war the
loans would have amounted to no less than 45 millions sovereigns ,equivalent
to 4,05 billions of pounds and if we
applies a minimal 3 percent annual rate of interest to this sum, the
total amount will be hundred of billions
more and according to recent calculations the loan has reach up to a to 90
hundred billions .
So, if Germany proceed to pay to Greece the money which she owed, the economic
crisis of Greece
Also I would like to
refer that , after the W.W.II and while all the other countries, started to
heal their wounds, to get compensations for their losses and to rebuild their cities, Greece was not
compensated for its sacrifices, was not
satisfied in its national and legal
expectations, such as the acquisition of North Eperus, the arrangement of its
northern boarders and the unification with Cyprus, but
on the contrary, and regardless the Yalta’s resolutions by the Big
Powers, was invaded by the countries of our northern boarders, as of Albania,
Yugoslavia and Bulgaria, which belonged to the Soviet Union
block, having the support of the Greek Communistic Party, in order
to detach the northern part of our
country, Macedonia as the U.N. has confirmed, in an unified Soviet Popular Confederation of
the Balkans.
This plan failed, due to
the American Marshal Plan, for the support of Greece
Finally Greece suffering and the coup d ’Etat, by the Junta, which took place in order to abolish the democratic regime, the result of which was the 1974 invasion of Turkish army in Cyprus and the occupation of the 37%
of its territory.
This occupation is still
existing, in spite of the U.N. resolutions, which decided the termination of the illegal
occupation and their departure, but Turkey ,
as a fan of international anarchy, is
denying persistently to conform with the U.N. resolutions and to withdraw its
troops from Cyprus
Also another important
factor for the Greek status is NATO, to
which it became its member during the
cold war, in order to secure its territorial integrity and its national
independence, which was endangered by the Soviet Block. On this point I would
like to mention that, NATO constitutes a similar model of the military treaty
of the Ancient Peloponesian Alliance. According to this alliance, no decision
could be made without the consent of Sparta
The same is happens with NATO, which means that nothing can be done without the consent of
U.S.A.
After the above situations Greece realizing that the policy
of its allied countries, we’re treating
the country according their own interests and against the benefits of Greece
decided, in order to face its problems,
to be part of the E.U. and later of the Eurozone.
Nevertheless this
participation to E.U. and the Eurozone led Greece Greece
On the other hand, when
my country attempted to develop heavy shipping industry and repair services,
this plan was cancelled, first, by the negative reaction of the leftist
syndicates but mainly, by the antagonistic environment of North
Europe which was monopolizing the market.
Also E.U. has forbidden
Greece, to cultivate tobacco, a fine oriental quality, for the benefit of the
American Virginia tobacco, claimed the restriction of wine production in order
to alleviate the antagonism among the French and the Italian wines and restrictions
to the most valuable product for health,
the olive oil, favouring the promotion
of the margarines which was produced to central Europe
1.
Also
I will like to mention, that during the last 30 years about, no capital investment, haw been to the
country, for the economic development
and the exploitation of the Greek under soil
resources, such as, petrol, gas, raw materials, etc. On the contrary the
country suffered the attack of its economy, by multinational companies, through the Stock Exchange and via the gambling in the stock market has lost
the savings of the Greek people as well as their insurance deposits, etc. with
the final results.
1.Drastic diminishing of
financing to the market.
2.
Closed
of thousands of companies
3. Economic deficit, of the budget
4.
Deprivation
of income to the public
5.
Inability
of the country to meet its financial needs.
6.
Poverty
and unemployment of 20 per cent of the
people.
The above-mentioned
conditions led the country, to the international
market to loan money and signed several agreements of debts of extremely high interests, and for
this reasons it addressed
to the European Union to find the necessary amount of money, but
unfortunately instead of restore its economic situation, it became more worst, with the danger
of social unrest.
The Aegean belongs to Greece
Η ΣΥΜΒΟΛΗ
ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ
ΚΡΙΣΗ
ΤΟΥ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
του Δρ.Θαλή Μυλωνά,Δικηγόρου-Διεθνολόγου
Εν
όψει της πανθολογούμενης πολλαπλής κρίσης, που διέρχεται η χώρα μας, με το
παρόν άρθρο μου, θα ήθελα να σημειώσω , χωρίς βέβαια να κομίζω γλαύκα στην
Αθήνα, την συμβολή των πολιτικών μας κομμάτων και του τρόπου
λειτουργίας τους, στην κρίση και την κατάρρευση, του πολιτικού μας συστήματος
,που αδυνατεί να επιλύσει και να προωθήσει τα
προβλήματα του έθνους και του λαού.
Η Κρίσης βέβαια αυτή δεν αποτελεί
μοναδικό φαινόμενο της x.ώρας μας, γιατί έχει παρουσιαστεί η παρουσιάζεται και σε άλλες χώρες, κι αν
ανατρέξουμε στην προπολεμική περίοδο της
Ευρώπης θα δούμε ότι η
κρίσης αυτή οδήγησε στην
αναρχία και τελικά στο
φασισμό ,σε δικτατορίες και στον
ολοκληρωτισμό
Ο θεσμός των πολιτικών κομμάτων, όπως
λειτούργησε, από τον περασμένο αιώνα μέχρι σήμερα, δεν διασφάλισε, όπως διακήρυσσαν,
την ευημερία των λαών και την διεύρυνση της Δημοκρατίας, αλλά απεναντίας,
υπήρξε ο καταλύτης και ο καταστροφέας του ατόμου, ιδιαίτερα κατά το χρονικό
διάστημα, προ και κατά τη διάρκεια του β΄ παγκοσμίου πολέμου, όπου εν ονόματι
των ιδεολογικών τους διακηρύξεων , κατέστρεψαν την αλκή του ανθρωπίνου γένους,
προκειμένου να επιβάλουν την κομματική τους εξουσία , με τις
διάφορες αποχρώσεις . Απόδειξη
των ανωτέρω, το Ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας, το οποίο για να επιβάλει, την
πιο απάνθρωπη θεωρία του Αδόλφου Χίτλερ, για την άρια φυλή, έφτασε από την
διεξαγωγή των πιο βάρβαρων πολέμων στα κρεματόρια, του εβραϊκού λαού,
καταστρέφοντας έτσι ολόκληρη την Ευρώπη αλλά και τη Γερμανική κοινωνία.
Το ίδιο
έγινε και με το σοσιαλιστικό κατ’αρχήν κι’ εν συνεχεία φασιστικό κόμμα της
Ιταλίας, του Μπενίτο Μουσολίνι, το οποίο αφού εξολόθρευσε τους εσωτερικούς του
αντιπάλους, επεξέτεινε το σύστημά του στην Αιθιοπία, με τις αυτοκρατορικές του
αντιλήψεις του Μουσολίνι και αργότερα επεχείρησε να κάνει το ίδιο το 1940 και
εναντίον της Ελλάδος.
Το αυτό επίσης,
κατάφεραν
με τους μελανοχιτώνες και οι δικτάτορες της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, Φράγκο και Σαλαζάρ, οι
οποίοι επέβαλαν για μισό αιώνα περίπου, την κομματική τους εξουσία επί του
Ισπανικού και Πορτογαλικού λαού, για να μην αναφερθώ και στα δικά μας, με τον
Ιωάννη Μεταξά, και το κόμμα του, της 4ης Αυγούστου, ο οποίος όλως
περιέργως, ίσως γιατί δεν παρέμεινε για πολλά χρόνια στην εξουσία κι’ ίσως
γιατί δεν ανέλαβε αυτοδύναμα την εξουσία, αλλά κατά παραχώρηση, δεν συνετάχθει,
στην κρίσιμη στιγμή, με τις φασιστικές δυνάμεις, αλλά με τις δυνάμεις της
δημοκρατίας.
Και ερχόμαστε τώρα, για να μη μακρολογούμε, στο
κομμουνιστικό κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης, για την επιβολή του οποίου, πλήρωσαν
με τη ζωή τους εκατομμύρια άνθρωποι της Σοβιετικής Ένωσης, ενώ ο ανθρώπινος
πολιτισμός στη χώρα αυτή γύρισε το ρολόϊ της Ιστορίας πίσω. Το ίδιο συνέβη και
με όλα τα άλλα κομμουνιστικά κόμματα στις άλλες χώρες, όπου επεβλήθησαν,
επέφεραν την καταστροφή στις κοινωνίες τους, επιβάλλοντας ένα άγριο και
τυραννικό καθεστώς, χάριν των σκοπών των κομμουνιστικών κομμάτων, που απέβλεπαν
στην εγκαθίδρυση της κομμουνιστικής κοινωνίας, η οποία τελικά απεδείχθη μετά
την κατάρρευση του σοσιαλιστικού καθεστώτος, ότι ήταν στην πραγματικότητα, ένα
φρούδο όνειρο.
Την εμπειρία του κομμουνιστικού κόμματος, δυστυχώς τη
ζήσαμε και στην Ελλάδα, και παρά το γεγονός ότι δεν κατάφερε να πάρει την
εξουσία, εντούτοις προξένησε τεράστιες καταστροφές στη χώρα μας, αλλά και στα
ίδια τα στελέχη του, τα οποία με τις εκάστοτε προγραφές, τα έστελνε στα
στρατόπεδα συγκέντρωσης ή στο εκτελεστικό απόσπασμα ή στην ηρωϊκή πολλές φορές
θυσία, χάριν του αλάθητου του κόμματος, το οποίο όμως φέρει βαρειά την ευθύνη, α) για τις εμφύλιες διαμάχες των
ανταρτικών ομάδων κατά τη διάρκεια της κατοχής, β) για τη στάση του ναυτικού μας στην Αλεξάνδρεια, γ) για το πραξικόπημα της 4ης
Δεκεμβρίου του 1944, δ) για τον μετά
την απελευθέρωση συμμοριτοπόλεμο, ε)
για τις προσπάθειές του να κηρύξει μαζί με τα άλλα κομμουνιστικά κόμματα των
Βαλκανικών χωρών, το αυτόνομο κράτος της Μακεδονίας και να το ενώσει με την
Ομόσπονδη Δημοκρατία της Μακεδονίας, στα πλαίσια της Γιουγκοσλαυΐας, και στ) για τη διαίρεση και το νεώτερο
διχασμό του ελληνικού λαού, που έδωσε το δικαίωμα στους ξένους, Άγγλους και
Σοβιετικούς να αρνηθούν το δικαίωμα στην Ελλάδα να παρακαθήσει στο Συνέδριο της
Ειρήνης στο Παρίσι, ως Ισότιμο μέλος, με τις νικήτριες δυνάμεις του β΄
παγκοσμίου πολέμου, για να διεκδικήσει και να πάρει ότι της ανήκε και ότι της
είχαν υποσχεθεί κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι ηγέτες των συμμάχων χωρών, σε
ανταπόδοση του ολοκαυτώματός της, όπως π.χ. τη Βόρειο Ήπειρο, διαρρύθμιση των
βορείων συνόρων μας, την Κύπρο, πολεμικές αποζημιώσεις, μόνιμη θέση στο
Συμβούλιο Ασφαλείας κ.τ.λ., πέραν του ότι την Ελληνική αντιπροσωπεία στο Παρίσι
την εκπροσωπούσε η δεξιά παράταξη, η ηγεσία της οποίας, ήταν υπόχρεη στην
Αγγλία για τη βοήθειά της, να νικήσει το κομμουνιστικό κίνημα και ως εκ τούτου,
δεν είχε το σθένος να αξιώσει με σθένος τα δίκαιά της και να απαιτήσει την
εκπλήρωση των υποσχέσεων των συμμάχων, πέρα από την επιβίωσή της στα στενά
χωρικά της όρια, ενώ, από την άλλη πλευρά, η Σοβιετική Ένωση προέβαλε veto, στις Ελληνικές διεκδικήσεις
όπως π.χ. για τη Βόρειο Ήπειρο, και τούτο γιατί οι σύμμαχοί της οι
κομμουνισταί, που είχαν χάσει στο εμφύλιο πόλεμο, είχαν καταφύγει στις
γειτονικές χώρες στην Αλβανία, την Γιουγκοσλαβία και την Βουλγαρία, απ΄όπου και
συνέχιζαν τον αγώνα εναντίον της χώρας μας, τις συνέπειες του οποίου πληρώνουμε
μέχρι σήμερα…
Αλλά ας φύγουμε από τα ιστορικά αυτά γεγονότα και τις
τεράστιες καταστροφές που επέφεραν τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα, κι’ ας
έρθουμε στη σύγχρονη Ελλάδα, για να δούμε το ρόλο που παίζουν στη ζωή της χώρας
σήμερα, και κυρίως στο πιο «αντιπροσωπευτικό» του είδους των κομμάτων
που είναι το ΠΑΣΟΚ, γιατί τα άλλα κόμματα μέχρι και πριν από
λίγα χρόνια, κατά τη διάρκεια της Πασοκρατίας, προσπαθούσαν απλώς να δηλώσουν
την ύπαρξή τους χωρίς να μπορούν να παίξουν κανένα ρόλο στην πολιτική η την κοινωνική
ζωή του τόπου.
Ως γνωστόν το ΠΑΣΟΚ, ιδρύθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του
1974, με την ομώνυμη διακήρυξή του, η οποία στην ουσία, ήταν μια «φενάκη», που συντάχθηκε από μία σειρά
στελεχών της απολύτου εμπιστοσύνης του Ανδρέα Παπανδρέου, που ποτέ δεν
εφαρμόστηκε και απέβλεπε, παρά τις
αντίθετες διακηρύξεις, στην κατάληψη και
νομή της εξουσίας , έναντι οιουδήποτε τιμήματος, κι’ εδώ αναβιώνει το ερώτημα, γιατί δεν άνοιξε ο «φάκελος Κύπρου»,
μήπως αυτό ήταν το τίμημα ? Και
γι’αυτό φρόντισαν και τα δύο κόμματα της εξουσίας, να μην ανοίξει . Όπως
επίσης φρόντισαν να μη συμπεριληφθούν στα μέλη του κόμματος, προσωπικότητες της
Ελληνικής κοινωνίας ή ακόμη και «άνθρωποι» που πραγματικά αντιστάθηκαν στη
χούντα, όπως π.χ. ο Αλέκος Παναγούλης κτλ. Ενώ όσες προσωπικότητες, λόγω
αγνοίας ή καλής πίστεως βρέθηκαν στο κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου απομακρύνθηκαν
συν τω χρόνω, με τον άλφα ή βήτα αυθαίρετο ή παράνομο τρόπο η αναγκάστηκαν να
παραιτηθούν.
Το ΠΑΣΟΚ, για να μπορέσει να εξασφαλίσει την προσωπική
εξουσία του Ανδρέα Παπανδρέου, λειτούργησε εσωτερικά συγκεντρωτικά,
ολοκληρωτικά και γραφειοκρατικά, σύμφωνα με τις πιο σκληρές σταλινικές μεθόδους,
γιατί αυτό επέβαλε η σκληρο-μαρξιστική
θεωρία, την οποίαν δήθεν τηρούσαν και την οποίαν είχεν εμπιστευθεί σε
ένα συρφετό περιθωριακών και κατωτάτης υποστάθμης προσώπων ή σε «κοινωνικά
περιτρίμματα», όπως έλεγε ο ίδιος, από
άποψη, πνευματικής και κοινωνικής παιδείας, ήθους και χαρακτήρα, τους οποίους
με το δέλεαρ της εξουσίας, όπως έλεγε ο Γεώργιος Παπανδρέου, με το ραβδί της
Κίρκης, με την οποίαν προσομοίαζε
την εξουσία, τους μετέτρεψε σε φανατικούς προσωπικούς του υπηρέτες.
Αποτέλεσμα, κοινωνική αναταραχή, ισοπέδωση και διάλυση
κάθε κοινωνικής και πνευματικής αξίας.
Οικονομική κατάρρευση της χώρας, με τις αλόγιστες παροχές
σε αντιπαραγωγικές δραστηριότητες και γραφειοκρατικές αναδιατάξεις.
Κατασπατάληση των Ευρωπαϊκών Κονδυλίων ανάπτυξης.
Πολιτική αναταραχή, και υποβάθμιση του πολιτικού λόγου,
σε επίπεδα πρωτοφανούς προπαγάνδας.
Ανώμαλες κοινωνικοοικονομικές αναδιατάξεις, λόγω των
ανεξέλεγκτων οικονομικών σκανδάλων
Μειοδοτική εθνική πολιτική, πλήρης εξωτερική απομόνωση
της χώρας, συρρίκνωση του Ελληνισμού, αμφισβήτηση της εθνικής μας υπόστασης,
κτλ.
Παρ ’όλα αυτά η κομματικοποίηση της χώρας δηλ. του μεγαλύτερου ποσοστού,
από τον πολιτικά ενεργό πληθυσμό της χώρας και η ένταξη του στις τάξεις του
ΠΑΣΟΚ, για επιβίωση, ανάδειξη και εύκολο πλουτισμό, είχαν σαν αποτέλεσμα τη
διατήρηση του κόμματος αυτού, για 20 ολόκληρα χρόνια στην εξουσία, ενώ όλες οι
άλλες πολιτικές και «απηρχαιωμένες» δυνάμεις του τόπου, είχαν βασικά τεθεί στο
περιθώριο, εξαιτίας της ολοκληρωτικής αντίληψης τύπου Μπάαθ, κατά τις συμβουλές του «σοφού»
Σαντάμ Χουσεϊν, όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ή του τύπου Οργουέλς, που
κυριαρχούσε στον τόπο και φυσικά θα συνεχιζόταν εάν δεν τον εγκατέλειπαν οι
φυσικές του δυνάμεις. .
Παρά ταύτα, ο κίνδυνος ανάληψης της
εξουσίας και πάλι από το ΠΑΣΟΚ, δεν εξέλειπε,
σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, που σημαίνει ότι, πέρα από τα πρωτοκλασάτα
παλαιά και νέα στελέχη του, για τα οποία δεν έχω λόγους να τα κατηγορήσω, υπάρχει στα σπλάχνα και στη δομή του
κόμματος αυτού, ένας ολόκληρος συρφετός τρωκτικών, που είναι έτοιμα να θα
βγουν από τις φωλιές τους, για να οδηγήσουν
τη χώρα και πάλι στη καταστροφή ..
Συμπέρασμα, τα πολιτικά κόμματα, ή έστω κάποια από αυτά, τουλάχιστον στη
χώρα μας έτσι όπως λειτουργούν , αποτελούν επικίνδυνους θεσμούς ,για τη χώρα
μας ,την οποίαν διαφεντεύουν κατά τρόπο δεσποτικό, αυταρχικό και καταχρηστικό, γιατί
θέτουν υπεράνω κάθε άλλου σκοπού, την
κομματική ιδιοτέλεια και επιβολή για τη νομή της εξουσίας, η οποία προσφέρει τους
προσφέρει πλούτη, δόξα και καθημερινές
πάσης φύσεως επιδαψιλεύσεις, χάριν των οποίων, τα ασήμαντα, αυτά πολιτικά όντα,
αγωνίζονται θεμιτά ή αθέμιτα να διατηρήσουν.
Εμείς όμως οι απλοί και υπεύθυνοι
πολίτες αυτής της χώρας, που είμαστε θεατές της λειτουργίας των κομμάτων
με τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα κόμματα
είναι « συντεχνίες πολιτικών προσώπων »
για να μην πω κάτι άλλο, που δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα του τόπου
και του λαού, εξ ου και η αποστασιοποίησή του.
Τέλος θα πρέπει να πούμε, ότι τα ηθικά και πνευματικά
άτομα αυτής, της χώρας, θεωρούν προσβολή της προσωπικότητάς τους, να διέλθουν
την κομματική διαδικασία, προκειμένου να ανέβουν στην εξουσία, παρ’ όλη την
ευγενή φιλοδοξία τους, να προσφέρουν στον τόπο και στο λαό, με αποτέλεσμα η
πολιτική μας ηγεσία, να στερείται των υπηρεσιών τους και επειδή εν προκειμένω η
δική μου γνώμη, μπορεί να μην έχει και μεγάλη σημασία, θα σας αναφέρω τι μας
έλεγε ένας σπουδαίος καθηγητής στο London School of Economics and Political Sciences, George Schwarzenberger¨, όταν έκανα τα μεταπτυχιακά μου, «δεν με ενδιαφέρει η γνώμη σας όποια
κι αν είναι, εκτός εάν μου την θεμελιώσετε, στους αρχαίους έλληνες συγγραφείς», πράγμα το οποίο θα κάμω κι
εγώ ευθύς αμέσως. Δηλ. για του λόγου το
ασφαλές, θα καταφύγω στις πολιτικές αντιλήψεις των αρχαίων πολιτικών φιλοσόφων, τόσον του
Πλάτωνα όσο και του Αριστοτέλη, που προσδιόρισαν την τροχιά των σύγχρονων
κοινωνικοπολιτικών αντιλήψεων, μετά την μεγάλη έκρηξη του ελληνικού πνεύματος, κατά τον χρυσό
αιώνα, αρχίζοντας από τους πολιτικούς..
Πολιτικός λοιπόν, είναι αυτός που εκφράζει πολιτικό λόγο,
κι όχι αυτός που τον εκτελεί δηλ. εκτελεί τον πολιτικό λόγο, ή την πολιτική
σκέψη κάποιου άλλου, γιατί στη χώρα μας, η πλειοψηφία των πολιτικών, δεν παράγει πολιτική ,αλλά αναμασά τον ίδιο πολιτικό
λόγο, που έχει παραχθεί η εκφραστεί από κάποιον άλλον στο παρελθόν.
Πολιτική κατά τον Αριστοτέλη ,είναι οι
συντονισμένες προσπάθειες και ενέργειες
μιάς ομάδας ανθρώπων η μιας
κοινότητας ,για ην επίτευξη μιάς ευημερούσας
και δίκαιης πολιτείας. .
Σήμερα, είναι γεγονός ότι ζούμε μια παρακμασμένη πολιτική
ζωή, η οποία θα πρέπει να ανατραπεί εκ θεμελίων γιατί δεν οδηγεί σε μια
ευημερούσα και δίκαιη πολιτεία , αλλά
στα συμφέροντα των πολιτικών συντεχνιών. Οι πολιτικοί μας σήμερα το μόνο που έχουν
επιτύχει είναι η δημιουργία της πολιτικής τους κάστας , για τη νομή της
εξουσίας, δήθεν εν ονόματι του έθνους και του λαού .γιατί με τις πράξεις τους
δεν κατάφεραν να κατοχυρώσουν και να
επιτύχουν :
Την πολιτική ηθική,
Την πολιτική πειθαρχία
Την κοινωνική δικαιοσύνη
Την καθολική ισότητα,
Την επίλυση των βασικών
αναγκών του λαού ¨
Την
ειρήνη και την ασφάλεια της χώρας
Σε μια ευνομούμενη πολιτεία, σύμφωνα με την Ελληνική
πολιτική φιλοσοφία, υπέρτατος κανών, της πολιτικής είναι η κοινωνική δικαιοσύνη, γι’αυτό και οι αρχαίοι Έλληνες
την είχαν θεοποιήσει , τι δικαιοσύνη είναι αυτή, όταν ο ένας παίρνει
μισθό 607,835 ευρώ το χρόνο, όπως ο κύριος .Τ.Αράπογλου και τα άλλα golden boys, που διέλυσαν την Εθνική
Τράπεζα και βρίσκονται ακόμη στη θέση
τους, ενώ θα μπορούσαν με μια απλή διάταξη στο πρώτο νομοσχέδιο της Βουλής, να
είχαν πάει σπίτι τους, την στιγμή που άλλοι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν το γάλα
των παιδιών τους. Τι δικαιοσύνη είναι αυτή όταν ένας παίρνει σύνταξη 10.000
ευρώ και ο άλλος μόνο 300 ευρώ, ο ένας πληρώνει φόρους κι ο άλλος απαλλάσσεται,
ο ένας υπηρετεί στρατιώτης και ο άλλος με χίλιους δύο τρόπους απαλλάσσεται, ο
ένας εργάζεται και ο άλλος μένει στην ανεργία, ο ένας σπουδάζει κι ο άλλος
μένει στο σκοτάδι, ο ένας κληρονομεί τα πάντα και ο άλλος ξεκινά από το μηδέν,
ο ένας αναπαύεται στα θερμοκήπια της εξουσίας και ο άλλος βρίσκεται μονίμως στο
περιθώριο;
Όταν λοιπόν κυριαρχεί η αδικία, επέρχεται, ως φυσική
συνέπεια, η αναρχία και, στη συνέχεια η δικτατορία, η απειθαρχία, η χαλάρωση, η
υπονόμευση, η κατάρρευση και η έλλειψη αντίστασης του λαού, που οδηγεί στην
κατάρρευση της χώρας. Για αυτό η επίτευξη της κοινωνικής δικαιοσύνης και κατ επέκταση και της πολιτικής ενότητας
του λαού, προυποθέτει την κατάργηση όλων των παραπάνω αδικιών και την λήψη
ριζικών μέτρων. Χρειαζόμαστε ένα Σόλωνα ή ένα Λυκούργο, για να επανατοποθετήσει
τη χώρα στη σωστή της βάση.
Ένας άλλος υπέρτατος κανών, για να λειτουργήσει σωστά μια
πολιτεία, είναι η σοφία δηλ.
η γνώση, η πλήρης γνώση, των κοινωνικών και πολιτικών θεμάτων
της χώρας, τα οποία δεν μπορεί να τα χειρίζονται οι άσχετοι. Το μεγαλύτερο κακό για μια πολιτεία,
για μια κοινότητα, είναι να την διευθύνουν οι κατώτεροι, οι άσχετοι, οι
απαίδευτοι, λέει ο Αριστοτέλης, πλην όμως αυτός είναι δυστυχώς ο κανόνας της
ζωής της χώρας μας. Οι κομματικοί άνθρωποι, και το υπηρετικό προσωπικό, της
εκάστοτε κομματικής ηγεσίας ανέρχονται στα ανώτατα αξιώματα της χώρας, όχι
αξιοκρατικώς αλλά χάρη στην κομματική τους ταυτότητα.
Η χώρα μας κυβερνάται από ανθρώπους του κατώτατου δυνατού
επιπέδου , Ενώ τα πράγματα της εξουσίας, θα πρέπει να τα χειρίζονται οι ειδικοί , οι έχοντες τις ειδικές γνώσεις,
και τις εμπειρίες και όχι οι οιοδήποτε κομματικοί τυχάρπαστοι, όπως έγινε τα
πρώτα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, που εκτυλίσσονταν στα Υπουργεία, που είχαν επανδρωθεί
από τα έμπιστα και άσχετα στελέχη του Ανδρέα Παπανδρέου, κωμικοτραγικά
γεγονότα, όπως επίσης δεν νοείται το γιατρό να τον διορίζεις Υπουργό της
Δικαιοσύνης, και το δικηγόρο Υπουργό Υγείας.
Τέλος η σωφροσύνη
είναι μια άλλη αξία, ένας άλλος κανόνας, τον οποίον πρέπει να έχουν αυτοί που
καλούνται, να χειριστούν τα πράγματα της πολιτείας, γιατί χωρίς την σωφροσύνη,
τα πάθη, η απληστία, η φιλαυτία, και η φιλοχρηματία, μπορούν να οδηγήσουν σε
οικονομικά σκάνδαλα και διαφθορά από την μία πλευρά και σε ακραίες περιπτώσεις
από την άλλη, με επιπόλαιες αποφάσεις και με καταστροφικές ή βίαιες ενέργειες
όπως βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας.
Η ηγεσία της πολιτείας πρέπει να περιέρχεται στους «βασιλικούς άνδρες» δηλ. στις άρτιες προσωπικότητες, που μπορούν να δουν μέσα
από τη λογική και την επιστημονική
επεξεργασία , καθολικά και αντικειμενικά τα προβλήματα της χώρας του χθες, του
σήμερα και του αύριο, για να μπορέσουν να κυβερνήσουν σωστά. Στην εξουσία
πρέπει να ανέρχονται οι φιλόσοφοι ή οι ηγέτες να φιλοσοφούν, για να μπορούν να
πάνε τα πράγματα της πολιτείας καλά, έλεγε ο Πλάτων.
Η Πολιτική φιλοσοφία λοιπόν των αρχαίων Ελλήνων ορίζει ότι, η γνώση, η σοφία και η σωφροσύνη,
θα πρέπει να συμπίπτουν με την πολιτική δύναμη, για να μπορεί η πολιτεία να
πάει μπροστά. Τέλος ο Πλάτων έλεγε για
να πηγαίνουν τα πράγματα καλά θα πρέπει η χώρα να κυβερνάται αξιοκρατικά και από τους ειδικούς .Το
ίδιο παράγγειλε, ως γνωστόν , στον
΄Ελληνικό λαό και η Συνέλευσης της Επιδαύρου, πλην όμως κανένας σχεδόν από τους ΄Ελληνες πολιτικούς δεν το
έχει εφαρμόσει μέχρι σήμερα ,εκτός από
τον Ελευθέριο Βενιζέλο..
Οι άνθρωποι δυστυχώς δεν είναι όλοι τους « αγαθοί « και δεν αλλάζουν εύκολα , για
αυτό απαιτείται μακροχρόνια και συνεχή παιδεία,. Θα πρέπει να δημιουργηθούν
θεσμοί, που να διασφαλίζουν την πολιτεία
από τις ανθρώπινες αδυναμίες και να κατοχυρώνουν
τις κοινωνικές και πολιτικές αξίες, για να προχωρήσει η χώρα μπροστά.
Έτσι λοιπόν ακολουθώντας τον κανόνα του Πλάτωνα, για την
οργάνωση της πολιτείας και της εξουσίας, θα πρέπει να αναθέτουμε τις κρατικές
λειτουργίες σε τρεις τάξεις – κατηγορίες ανθρώπων προσαρμοσμένων ανάλογα προς τη σημερινή πραγματικότητα ήτοι¨
: α) στους «βασιλικούς άνδρες»,
που είναι οι φιλόσοφοι οι οποίοι ενώ κατέχουν τη γνώση, δεν την κρατούν για
λογαριασμό τους, αλλά θέλουν να την μεταδώσουν και στο λαό, για αυτό και
ασχολούνται με τα κοινά για να προσφέρουν με ανιδιοτέλεια και όχι από συμφέρον
ή υποκειμενισμό, και αυτούς θα πρέπει να
επιλέγουν οι λαοί. για αρχηγούς τους Στην τάξη αυτή, όπως είπαμε, ανήκουν οι
έχοντες τη σοφία τη γνώση, τον ορθολογικό λόγο, και την επιστημονική γνώση,για το
τι πρέπει να ισχύει για την πολιτεία, και για το τι είναι το δίκαιο και αυτοί
είναι, οι φιλόσοφοι, που σκέπτονται και αποφασίζουν, γιατί μόνο αυτοί κατέχουν
τα πνευματικά και ηθικά αγαθά.
Οι σοφοί άντρες είναι απαραίτητοι για την εξουσία, γιατί
μπορούν να δώσουν τη συγκεκριμένη λύση και τη συγκεκριμένη στιγμή , εκεί που
είναι νομικά και θεσμικά αδύνατον ή δεν έχει προβλεφθεί.
Η ζωή είναι καθημερινή κίνηση, ενέργεια, δράση κ.τ.λ. που
δημιουργεί χιλιάδες σχέσεις, περιπτώσεις, γεγονότα, φαινόμενα, που είναι
αδύνατον να έχουν προβλεφθεί εκ των προτέρων και από το Νόμο, γι’αυτό
χρειάζεται ο σοφός αρχηγός και ο σώφρον ηγέτης,
που θα δίνει εκάστοτε τη σωστή απάντηση και λύση.
β) Στην τάξη
των φυλάκων, στους οποίους απαιτείται να υπάρχει πειθαρχία, υποταγή,
συμμόρφωση προς τις εντολές της εξουσίας και σωφροσύνη, όπως και σε κάθε άλλη
τάξη. Στην τάξη αυτή ανήκουν αυτοί που εκτελούν, ότι αποφασίζει η α΄ τάξη δηλ.
αυτοί αποτελούν την εκτελεστική εξουσία, όπως έλεγε ο Πλάτων. Αυτοί επιβάλουν
τις επιταγές των αρχόντων.
Οι φύλακες εκπαιδεύονται στη γυμναστική και τη μουσική.
Από τη τάξη των φυλάκων θα αναδειχθούν οι «βασιλικοί άνδρες». Η Παιδεία των
φυλάκων διαρκεί 20 χρόνια. Τότε κρίνονται από τους άρχοντες για ανώτερη δράση,
και αφού επιλεγούν οι άξιοι υποβάλλονται σε νέα ανώτερη πνευματική και ηθική
αγωγή για 10 χρόνια ακόμη και μετά τα τριάντα χρόνια (30) συνολικής
εκπαίδευσης, όσοι επιλεγούν, εκπαιδεύονται πλέον στη φιλοσοφία, τη διαλεκτική,
στη νόηση των ιδεών, και του αγαθού που είναι το μέγιστο μάθημα. Αυτή η παιδεία
διαρκεί 5 χρόνια. Δηλ. σύνολο 35 χρόνια συνεχούς παιδείας, και ακόμη δεν
μπορούν αν γίνουν – κατά τον Πλάτωνα, ηγέτες αλλά εκπαιδεύονται επί 15 χρόνια
ακόμη και δοκιμάζονται στην άσκηση διαφόρων λειτουργιών και έργων που τους
εμπιστεύονται οι άρχοντες και τότε μόνο και εφ’ όσον έχουν επιτύχει και σε
αυτό, δηλ. σε ηλικία πλέον των 50
χρονών, μπορούν να γίνουν ηγέτες, δηλ. τους αναβιβάζουν και αυτούς στην τάξη
των αρχόντων, των «βασιλικών ανδρών.»
.
γ) Στην τάξη των
παραγωγών, στην οποίαν ανήκουν όλοι εκείνοι που παράγουν τα υλικά
αγαθά, που είναι απαραίτητα, δηλ. οι γεωργοί, που όμως σήμερα δεν είναι μόνο οι
γεωργοί, αλλά χιλιάδες επιτηδευματίες επαγγελματίες που παράγουν άλλα αγαθά ή
εκπληρώνουν κάποιες ειδικές ανάγκες. Αυτοί αντιπροσωπεύουν την υλική άποψη της
ζωής (αυτοί δεν συμμετέχουν στην πολιτική ζωή).
Σήμερα, όπου η κοινωνική ζωή, είναι τόσο πολύπλοκη
απαιτούνται πολλαπλάσιες γνώσεις. Τα προβλήματα είναι πολλαπλά και δύσκολα, και
ο ηγέτης δεν μπορεί να γίνει ένα νέος 25 ετών δηλ. βουλευτής, άρχων, για να
ασχολείται με τα κοινά, ή ακόμη και
υπουργός, χωρίς να έχει εξετασθεί, εάν είναι κάτοχος τυπικών και ουσιαστικών
προσόντων, γιατί περί εμπειρίας δεν γίνεται λόγος.
Την επιλογή την κάνει βέβαια η φύση, πλην όμως την
κατάταξη την κάνουν οι άρχοντες. Και τοποθετούν τον κάθε ένα στην τάξη που του
αρμόζει.
Ο Πλάτων στην Ιδανική Πολιτεία του, που αποτελεί και την
πεμπτουσία της πολιτικής φιλοσοφικής του διάνοιας, δεν προβλέπει στο χτίσιμο
και τη λειτουργία μιας πολιτείας, την ίδρυση κομμάτων, τα οποία όπως αποδείξαμε,
τις πιο πολλές φορές, αντιστρατεύονται τα πραγματικά συμφέροντα του λαού, την
δράση των οποίων είχε υποστεί και ο ίδιος, ο οποίος αντιστρατεύονταν την
λειτουργία τους.
Γι’αυτό αντί της κομματικής χρησιμοποιήσεως των συνήθων
κομματικώς ασήμαντων προσώπων, για την άσκηση των λειτουργιών της πολιτείας, ο
Πλάτων εισηγείται, πέρα από τα κόμματα, για να πάνε τα πράγματα της πόλεως
καλά. Τους βασιλικούς άνδρες δηλ. οι
ηγέτες μιας χώρας θα πρέπει ή να φιλοσοφήσουν ή οι φιλόσοφοι να βασιλεύσουν.
Και ερχόμαστε τώρα στη σύγχρονη αντίληψη της Διεθνούς
Κοινωνίας, οι θέσεις και οι αξίες της οποίας εκφράζονται μέσα από τα διεθνή
κείμενα τα οποία αποτελούν τον κανόνα και τους κατευθυντήριους δείκτες της
παγκόσμιας κοινότητας μεταξύ των οποίων ο Κατ. Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών και η
Οικουμενική Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου, τα οποία προβλέπουν, ο μεν Χάρτης,
το νέο παγκόσμιο νομικό σύστημα, η εφαρμογή του οποίου θα μπορούσε να οδηγήσει
στην ευημερία των λαών και στην απαλλαγή του από τη μάστιγα του πολέμου, και η
Οικουμενική Διακήρυξη, η οποία μεταξύ
των άλλων διακηρύττει τον σεβασμό, την προάσπιση και την προαγωγή των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αξιοπρέπεια του ατόμου αποτελεί μια από τις
σπουδαιότερες κοινωνικές αξίες, θεμέλιο της ελευθερίας, δικαιοσύνης και της
ειρήνης, και ότι η ελευθερία του λόγου και της πίστεως αποτελούν επίσης
σημαντικότατες επιδιώξεις του ανθρώπου, τις οποίες όμως τα κόμματα τις ξεχνούν,
χάριν του κομματικού συμφέροντος.
Και ερωτάται, που και πότε το ΠΑΣΟΚ, σεβάστηκε την αξιοπρέπεια των μελών του, που και πότε σεβάστηκε
την ελευθερία του λόγου, που και πότε τα
εκφράζοντα διαφορετική γνώμη μέλη του παρέμειναν στις θέσεις τους, και δεν
διεγράφησαν εν ριπή οφθαλμού ή εν κρυπτώ
και παραβύστω , ενώ είναι γνωστό στους
πάντες, ότι η έκφραση γνώμης και θέσης αντίθετης έστω και καλόπιστης από εκείνη
της ηγετικής ομάδας του κόμματος,
οδηγούσε, στη διαγραφή από το κόμμα, στην αποπομπή του από τυχόν θέση που
κατείχε, στον αποκλεισμό του από τη διαδικασία των εκλογών και γενικώς στην
εκμηδένισή του, που όμως αυτό σήμαινε στην πλήρη εκμετάλλευσή του από το κόμμα,
της εργασίας του και της προσφοράς του, του κόπου, του μόχθου και των χρημάτων
του, τα οποία είχε διαθέσει και τα οποία παρέμεναν και παραμένουν πάντα
επ’ωφελεία του κόμματος δηλ. της ηγετικής ομάδας, πλην όμως αυτό, αποτελεί
εγκληματική δραστηριότητα, την οποίαν αποσιωπούν οι πάντες, και παρά το
γεγονός, η περίφημη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη 1974, ομιλεί για
απαγόρευση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Τα κόμματα στην Ελλάδα είναι γνωστό ότι μετά το Νόμο
1443/83 του Ανδρέα Παπανδρέου, χρηματοδοτούνται με δεκάδες εκατομμύρια ευρώ
ετησίως από τον κρατικό προϋπολογισμό, όπως π.χ. το 2008 το ΠΑΣΟΚ σύμφωνα με
τον δημοσιευθέντα Ισολογισμό του ,εισέπραξε από τον Κρατικό Προυπολογισμό το ποσόν των
22639480,21 εκατομμύρια Ευρώ και φυσικά ανάλογα ποσά εισέπραξαν και τα άλλα
κόμματα, για να καλύπτουν τις ανάγκες
τους να χρηματοδοτούν τις δεκάδες των
υπαλλήλων τους και κυρίως για να προπαγανδίζουν τις ιδέες και τα έργα τους, να κάνουν πλύση εγκεφάλου στο λαό, για να τους
ξαναψηφίσουν.
Η πολιτική ηγεσία της χώρας μας, δυστυχώς,
βρίσκεται στο κατώτατο δυνατό επίπεδο, δεν μπορεί
και δεν επιθυμεί να παράσχει τη δυνατότητα σε νέους και ρωμαλαίους βλαστούς, πέρα από τον στενό της περίγυρο,
γιατί εφαρμόζει την αρχή του
Περιάνδρου, ο οποίος κλάδευε όλους τους νέους, ρωμαλέους και εξέχοντες
βλαστούς, όταν συμβούλευε τον Βασιλιά Κροίσο, για το πώς θα διατηρήσει την
εξουσία, με συνεπεία το πολιτικό παιχνίδι να παίζεται με κανόνα την αρχή του
κλαδέματος κάθε τυχόν επικίνδυνου, ώστε στην εξουσία να ανέρχονται μόνο οι
ασήμαντοι, οι ακίνδυνοι και οι ελεγχόμενοι, με όλες όμως τις δυσμενείς
συνέπειες που συνεπάγεται αυτό, για τον τόπο και τον λαό.
Τέλος ο ανασχεδιασμός των κομμάτων και ο τρόπος της
λειτουργίας τους πρέπει να αλλάξει ριζικά γιατί έχουν καταντήσει οι
επικυρίαρχοι του τόπου και του λαού, και μάλιστα με τα χρήματα τα οποία
εισπράττουν τόσο απλόχερα από τον κρατικό προϋπολογισμό. Δηλ. τους πληρώνει ο
λαός, για να τον κυβερνούν και όταν ακόμη τους αποδοκιμάζει κατά παράβαση κάθε έννοιας
δικαιοσύνης και ισότητας.
Το θέμα των δαπανών για τα κόμματα και τους υποψηφίους
είναι πράγματι εξωφρενικό, όπως είπαμε πάρα πάνω και πρέπει να καταργηθεί, γιατί
προσβάλει πέραν των άλλων και την Συνταγματική Αρχή της Ισότητας, με πρωτοβουλία της Κυβέρνησης.
Η χρηματοδότησης αυτή,
η οποία κατά τη λαική θυμοσοφία αποτελεί εφαρμογή του < Γιάννης κερνάει και
Γιάννης πίνει >, θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι δίνεται στα
κόμματα που κατήρτισαν συνδυασμούς στα 2/3 των εκλογικών περιφερειών της χώρας
και έλαβαν το 3% του συνόλου των ψήφων, ενώ για τους συνασπισμούς απαιτεί 5%
και γι’αυτούς που συγκροτούνται από τρία κόμματα και άνω απαιτεί 6% των ψήφων.
Για να γίνει δε αντιληπτό το ύψος της χρηματοδότησης, θα
σας αναφέρω ‘ότι ότι η κρεμαστή γέφυρα
που ενώνει στη Χαλκίδα, την Εύβοια με την Αττική και που αποτελεί ένα σπουδαίο
έργο της χώρας μας, στοίχισε περίπου 3 δις δρχ., δηλαδή πολύ λιγότερα από ότι
εισπράττουν ετησίως τα πολιτικά κόμματα, δηλ. ένα τεράστιο ποσό, με το οποίο θα
μπορούσαν να είχαν γίνει τεράστια έργα σε ολόκληρη την χώρα.
Με λίγα λόγια τα λεπτά που παίρνουν τα κόμματα,
για τη δουλειά που παρέχουν, είναι εξωφρενικά δυσανάλογη και αν σκεφτεί κανείς ότι αυτό γίνεται σε
μόνιμη βάση, θα πρέπει να πούμε, ότι οι πολιτικοί στη χώρα μας τρελάθηκαν, και λέω τρελάθηκαν,
γιατί η χώρα και ο λαός μας, έχουν τεράστια προβλήματα και
κανένας δεν ενδιαφέρεται .
Εάν δε σκεφτεί κανείς, ότι τα κόμματα έχουν κι’ άλλους
πόρους, όπως δωρεές, συνδρομές, επιχειρήσεις, σταθμούς, εφημερίδες κτλ, κτλ,
καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι γύρω από τα κόμματα - συντεχνίες ή καλύτερα γύρω
από την εκάστοτε κλίκα των αρχηγών, υπάρχει ένας πακτωλός χρημάτων, που διαφθείρει
δυστυχώς τις συνειδήσεις και οδηγεί σιγά-σιγά, αν δεν την έχει οδηγήσει σε
κρίση το πολιτικό μας σύστημα και
τη χώρα, στην καταστροφή…
Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)