ΤΟ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΟ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Το Πρωτόκολλο της Κερκύρας στη Σύγχρονη Πραγματικότητα

Δρ. Θαλής    Μυλωνάς
Δικηγόρος- Διεθνολόγος
Πρόεδρος του Ινστιτούτου
Διαβαλκανικών Σχέσεων

Η νομική τεκμηρίωση του θέματος  περί της ισχύος  ή όχι   του πρωτοκόλλου της Κέρκυρας

Το Πρωτόκολλο  της Κέρκυρας  είναι μια πολυμελής διεθνή συμφωνία   η οποία προέκυψε από : τους νικηφόρους αγώνες των Βορειοηπειρωτών και   την ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Β. Ηπείρου
Υπεγράφη στις 17 Μαϊου 1914 στην Κέρκυρα από:
  Τις Ευρωπαϊκές Δυνάμεις  Αυστροουγγαρία,     Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία, Ιταλία ,  Ρωσία και   τη Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου μαζί με τους   εκπροσώπους  Αλβανίας και  Βορειοηπειρωτών
   Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας είναι έγκυρο και ισχυρό μέχρι σήμερα γιατί, μια πολυμελής διεθνής συμφωνία καταργείται σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, όταν:
Έχει υπάρξει νεώτερη συμφωνία. Έχει επέλθει η πλήρωση όρου ή της προθεσμίας.
Υπάρχει πρόβλεψη για ημερομηνία λήξης και τέλος  υπάρχει νόμιμη καταγγελία και σχετική αναγγελία στον ΟΗΕ, γεγονός που δεν υπήρξε
Διεθνείς Νομικές Υποχρεώσεις της Αλβανίας  
    Η Αλβανία με την υπογραφή και αποδοχή     της   του   Πρωτοκόλλου   της    Κέρκυρας,
    ανέλαβε διεθνείς νομικές υποχρεώσεις και     εγγυήθηκε το  σεβασμό και  την  εφαρμογή
    του, σύμφωνα με τους διεθνείς συμβατικούς     και  εθιμικούς κανόνες (pacta sunt servanda)
Τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών τα οποία συνθέτουν το καθεστώς της αυτονομίας
Τα δικαιώματα της Ελληνικής μειονότητας στη Β. Ήπειρο των δύο  μεσημβρινών Νομών στους οποίους υπάγονται οι επαρχίες Αγίων   Σαράντα,  Δέλβινου,  Αργυροκάστρου, Τεπελενίου, Πρεμετής κ.α.
 Τοπική αυτοδιοίκηση και οργάνωση της περιοχής κατ’ αναλογία   του πληθυσμού
 Ελεύθερη άσκηση της ορθοδόξου  θρησκευτικής πίστεως. Αναγνώριση ως επίσημης της Ελληνικής γλώσσας . Διατήρηση των Ελληνικών Κοινοτήτων, Ιδρυμάτων και της        περιουσίας τους
 Ελεύθερη εκπαίδευση με ιδιωτικά σχολεία στην Ελληνική γλώσσα
 Συγκρότηση τοπικής χωροφυλακής από τον αυτόχθονα πληθυσμό,
         Τελωνείων ,  δικαιοσύνης   κ.τ.λ.
Εγγυήτριες της Αυτονομίας της Β.Η. οι Μεγάλες Δυνάμεις ,οι οποίες ίδρυσαν την Αλβανία
    Το  καθεστώς  της  Αυτονομίας  εγγυήθηκαν  και  οι Δυνάμεις που ίδρυσαν την Αλβανία στη Συνδιάσκεψη του Λονδίνου το 1913, σύμφωνα με το άρθρο 13 του πρωτοκόλλου της Κέρκυρας ,δηλαδή:
    Η Γερμανία
    Η Τουρκία
    Η Αυστρία
    Η Ουγγαρία
    Η Γαλλία
    Η Μεγάλη Βρετανία
    Η Ιρλανδία
    Η Ρωσία   
   
Η Αλβανία στην ΚΤΕ
 
    Η Αλβανία, προκειμένου να γίνει μέλος της Κοινωνίας Των Εθνών, στις 2/10/1922 ενώπιον της Γ.Σ. της, προέβη σε δήλωση με την οποία ανέλαβε τη διεθνή υποχρέωση και εγγυήθηκε    να  σεβαστεί και να διασφαλίσει τα μειονοτικά δικαιώματα της Ελληνικής μειονότητας   
    
Το Κείμενο της Δήλωσης  της Αλβανίας στην Κοινωνία Των Εθνών
   Το άρθρο 1 της  δήλωσης της Αλβανίας ορίζει:
   «Αι εν τη παρούσα (δήλωση) περιεχόμεναι διατάξεις θέλουσι  αναγνωριστεί  ως θεμελιώδεις νόμοι εν Αλβανία και ότι ουδείς νόμος, ουδείς κανονισμός, ουδεμία επίσημος ενέργεια θα είναι εις σύγκρουσιν προς τας διατάξεις ταύτας και ούτε θα υπερισχύσωσι τούτων, ούτε τώρα ούτε εις το μέλλον»
Η Υποχρέωση της Αλβανίας σύμφωνα με τη Δήλωση της στην Κ.Τ.Ε. 
 Η υποχρέωση της Αλβανίας έχει επαυξημένη  διεθνή  νομική  ισχύ  δηλαδή  υποχρεωτικής
 εφαρμογής (jus gogens) και υπερισχύει έναντι  οιουδήποτε εσωτερικού της νόμου ή
κανόνα.
 Επομένως, ο τελευταίος νόμος για τη νέα  Διοικητική Διαίρεση είναι παράνομος και
 ανίσχυρος
   
Το άρθρο 7 της Δήλωσης της Αλβανίας στην Κ.Τ.Ε.

   Στο άρθρο 7 της Δήλωσης της Αλβανίας ορίζεται ότι:
   «Εν περιπτώσει διχογνωμίας εις ζητήματα νομικά ή πραγματικά αφορώντα εις τα άρθρα ταύτα, μεταξύ της Αλβανίας και μιας οιασδήποτε των Δυνάμεων, μέλους της ΚΤΕ, θα έχει διεθνή χαρακτήρα και θα υποβάλλεται,  εάν  το ζητήσει το έτερον μέρος, εις το Διαρκές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαιοσύνης».
    Αυτές οι υποχρεώσεις της απέναντι στην ΚΤΕ εκχωρήθηκαν στον ΟΗΕ, σύμφωνα με την από το 1945 Απόφασή της.

Η Αλβανία δε σεβάστηκε την εφαρμογή των διεθνών της υποχρεώσεων
   Με την τροπολογία του Συντάγματός της
Παραβίασε το Πρωτόκολλο της Κερκύρας.Κατάργησε το δικαίωμα της Ελληνικής Ορθόδοξης μειονοτικής κοινότητας να έχει Ελληνικά σχολεία με συνέπεια, τον 1925 λειτουργούσαν 78,  το 1932  10 και το 1933 δε λειτούργησε κανένα Ελληνικό σχολείο στην Αλβανία.
    Οι Βορειοηπειρώτες  διαμαρτυρήθηκαν έντονα γι’ αυτή την παραβίαση, πλην όμως η Αλβανία αρνήθηκε να συμμορφωθεί με τις συμβατικές της υποχρεώσεις.
της Αλβανίας Διαβήματα των Ελλήνων για τις παραβιάσεις
Οι Έλληνες με 30,000 υπογραφές απηύθυναν στις 21/1/1934 αναφορά προς τον Γ.Γ. της Κ.Τ.Ε. στη Γενεύη,  για τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων από την Αλβανική κυβέρνηση,
    η οποία απάντησε με ψευδείς ισχυρισμούς
Ο  εκπρόσωπος  της  Ελλάδος  στη   Χάγη υπέβαλε σχετικό εμπεριστατωμένο υπόμνημα  στο Διαρκές Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης. Το  Δικαστήριο  δικαίωσε  τις  Ελληνικές θέσεις.
 
    Το Διαρκές Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης  προχώρησε στην εκδίκαση της υπόθεσης των παραβιάσεων κατ΄αντιδικία, δικαίωσε την Ελληνική θέση και υποχρέωσε την Αλβανική κυβέρνηση  :
Να αναλάβει τα αναγκαία μέτρα για την ανοικοδόμηση και συντήρηση των αφιερωμένων στην Χριστιανική λατρεία, στην εκπαίδευση, στα σχολεία και την αγαθοεργία
να εξασφαλίσει  την ίση μεταχείριση όλων των  μειονοτήτων και  να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις της σύμφωνα με το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας  και μάλιστα, με την εγγύηση της Κ.Τ.Ε.
    
Το καθεστώς του Εμβέρ Χότζα
       Το 1944, μετά  το  τέλος του Β’ Παγκοσμίου   Πολέμου, το Κομουνιστικό Κόμμα του Εμβέρ  Χόντζα ( Ε.Α.Μ.) προέβη στις εξής  ενέργειες :
Διέλυσε κάθε αντιστασιακή οργάνωση και μάλιστα την οργάνωση ΜΑΒΗ των Βορειοηπειρωτών, δολοφόνησε τον ηγέτη της ήρωα Σαχίνη και κατέλαβε την  εξουσία.
Κατήγγειλε (παράνομα) στη Συνέλευση της Πρεμετής όλες    τις διεθνείς συμφωνίες που είχε υπογράψει το προηγούμενο    καθεστώς  και φυσικά το Πρωτόκολλο της Κερκύρας.
   
Η καταγγελία του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας είναι άκυρη
  Η καταγγελία του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας   είναι άκυρη, ανίσχυρη (null), void και κατά το  διεθνές δίκαιο, δεν έχει νόμιμα αποτελέσματα  για τους παρακάτω  λόγους :
  Η πολυμελής Συμφωνία του Πρωτοκόλλου της  Κέρκυρας, που συνυπέγραψε η Αλβανία με τις   άλλες  χώρες   και  η  δήλωση  της  στη   Γενική   Συνέλευση  της  ΚΤΕ  έχουν  την έννοια και  τον  χαρακτήρα της συνθήκης. 
Γιατί η καταγγελία του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας είναι άκυρη (συνέχεια)

 Το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας που  συνυπέγραψε
 η Αλβανία με τις άλλες χώρες και η Δήλωση της
 στην Γεν. Συνέλευση της ΚΤΕ :
  είναι ισχυρές και νόμιμες και δεν καταργούνται
  με παράνομες καταγγελίες των οιονδήποτε
  κυβερνήσεων, εάν δεν έχουν προϋπάρξει οι
  απαιτούμενες προϋποθέσεις ή άλλως,
 
Γιατί η Καταγγελία του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας είναι άκυρη (συνέχεια)
  εφόσον δεν έχει επέλθει η ριζική μεταβολή
  των  συνθηκών,  σύμφωνα  με  το  διεθνή  κανόνα ( rebus  sic  stantibus ), τις  οποίες
  έλαβαν υπόψη τους κατά την υπογραφή της,   σύμφωνα με τις προβλέψεις της Συμφωνίας  της Βιέννης του 1981, περί της ερμηνείας των  διεθνών συνθηκών.

 Επιχειρήματα υπέρ της ισχύος του Πρωτοκόλλου  της   Κερκύρας
    Η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της     Χάγης για  τα  Ελληνικά  σχολεία έγινε το
    1935, μετά  τους Βαλκανικούς  Πολέμους     και  τον  Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο,  χωρίς  να
    προκύψει θέμα ισχύος του Πρωτοκόλλου    της  Κέρκυρας, λόγω  των  πολέμων, κατά
    τον ίδιο  τρόπο δεν ισχύει παρόμοιο θέμα    και μετά  τον Β’ Παγκόσμιο  Πόλεμο.
Πρόσφατη Απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου
 Η νομική προσωπικότητα μιας χώρας, όπως  και στην περίπτωση της Κύπρου και οι διεθνείς της υποχρεώσεις, δεν τελειώνουν αλλά συνεχίζονται, σύμφωνα με το διεθνές συμβατικό και  εθιμικό δίκαιο, αδιάφορα από  τις τυχόν πολεμικές αναμετρήσεις ή οποιεσδήποτε καθεστωτικές ή κυβερνητικές  αλλαγές μιας χώρας……
Οι πόλεμοι μεταξύ Κρατών δεν αλλάζουν τις μεταξύ τους συμφωνίες
Οι Ευρωπαϊκές συμφωνίες που είχαν υπογραφεί πριν από τον Β’ πόλεμο και αφορούσαν τις μειονότητες που ζουν στις χώρες τους δεν έχουν λήξει, όπως :
Οι ελληνοτουρκικοί πόλεμοι των 1897, 1912/13, 1920 .
Ο ιταλικο-τουρκικός πόλεμος του 1911
Οι υφιστάμενες  συμφωνίες  μεταξύ  των  ευρωπαϊκών  χωρών  για τις  μειονότητες που ζουν  εντός αυτών, επανήλθαν  σε ισχύ μετά τον πόλεμο, ενώ και νέες συμφωνίες υπογράφτηκαν υπό την αιγίδα του Ο.Η.Ε.

 Διεθνείς συμφωνίες που τηρήθηκαν μετά από αλλαγές καθεστώτωνΟ Λένιν μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του  1917 τήρησε τις διεθνείς συμφωνίες που είχαν  υπογράψει οι κυβερνήσεις του Τσάρου
 Η Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο,   αναγνώρισε την υποχρέωση της να πληρώσει τις πολεμικές και άλλες αποζημιώσεις για τις καταστροφές και τα εγκλήματα της ναζιστικής Γερμανίας σε βάρος άλλων χωρών.[  πλην  της Ελλάδος  λόγω της  ανικάνου και όχι μόνο εξωτερικής της πολιτικής]
Διεθνείς Υποχρεώσεις της Αλβανίας μετά την ένταξη της στον Ο.Η.Ε.
 Η Αλβανία μετά την ένταξη της στον ΟΗΕ έχει επαυξημένες διεθνείς υποχρεώσεις καθ’ όσον δεσμεύεται από : Τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ , Την  Οικουμενική Διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων , Τις διεθνείς συμφωνίες του ΟΗΕ και των Ειδικών Οργανώσεων του,  Τις αποφάσεις του ECOSOC  κτλ.
Η Προστασία των Ατομικών Δικαιωμάτων από τους Διεθνείς ΟργανισμούςΑποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ :
Απαγόρευση των πάσης φύσεως διακρίσεων
Προστασία των εθνικών μειονοτήτων
Συμφωνία της Ρώμης
Το Συμβούλιο της Ευρώπης (αναγνωρίζει το ατομικό δικαίωμα προσφυγής στην Επιτροπή και το Δικαστήριο Α.Δ. του Στρασβούργου
Η ΔΑΣΕ (προστασία Α.Δ. και μειονοτήτων)
Διεθνή νομικά ερείσματα για τη διεκδίκηση και προάσπιση των δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών 
    Είναι το Πρωτόκολλο της Κερκύρας ισχυρό στα Διεθνή Δικαστήρια ή όχι ;
    Ναι είναι ισχυρό και επιπλέον συνεπικουρείται από τη Διεθνή
    Νομιμότητα όπως  προαναφέραμε:
    Τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ
    Την οικουμενική Διακήρυξη των Α.Δ.
    Το Χάρτη των Παρισίων
    Τη Συμφωνία της Ρώμης
    Το Συμβούλιο της Ευρώπης
    Τις αποφάσεις των Διεθνών Δικαστηρίων και  διεθνών fora
    Επομένως, σημασία δεν έχει η ισχύς του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας   αλλά η ουσία του περιεχομένου του, δηλαδή τα ατομικά δικαιώματα   και τα άλλα  πάσης φύσεως δικαιώματα  όπως  διοικητικά , δικαιοσύνης,  τοπικά η περιφερειακά  της Ελληνικής μειονότητας, που συνθέτουν την αυτονομία της.    

Το Σύνταγμα της Αλβανίας και η αρχή της Ισότητας που προβλέπει  αποτελούν ,
ένα επιπλέον νομικό έρεισμα για την  προάσπιση των δικαιωμάτων των
 Βορειοηπειρωτών , στη  σύνταξη του οποίου συνέβαλαν Έλληνες
Συνταγματολόγοι.Ωστόσο, η Αλβανία ακόμα και  σήμερα,  παραβιάζει τη διεθνή νομιμότητα ,ενώ η  Ελλάδα είναι φιλική και αρωγός χώρα προς την Αλβανία, όπως  π.χ. η στήριξή της για την ένταξη της στην Ε.Ε. Η Στρατοπέδευση του Ελληνικού στρατού στην Αλβανία και προσφορά του έργου του  στην αποτροπή ένός  εμφυλίου πολέμου και στην ανασυγκρότηση της χώρας.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος έχει διαθέσει δισεκατομμύρια  ευρώ σε όλη τη χώρα και έχει συμβάλλει σημαντικά στην ανάπτυξη της   Αλβανίας. Η  Ελλάδα φιλοξενεί άνω του 1.50 εκ. Αλβανών, οι οποίοι απολαμβάνουν ισονομία με τους Έλληνες και  κατ΄επέκταση   εργασία, στέγη, ελεύθερη  διακίνηση, παιδεία κτλ.
Διπλωματικές σχέσεις μεταξύ Ελλάδος και Αλβανίας
Η Ελλάδα από την εποχή της χούντας αποκατέστησε τις διπλωματικές της σχέσεις χωρίς κανένα αντάλλαγμα
Ο Α. Παπανδρέου κατήργησε παράνομα το εμπόλεμο μεταξύ των δύο χωρών,  χωρίς την υπογραφή συμφωνίας, για τη διευθέτηση   του προβλήματος  σεβασμού ,προστασίας και αποκατάστασης  της αυτονομίας της  εθνικής μας μειονότητας κτλ.
Όλες οι κυβερνήσεις  της χώρας μας , μετά την κατάρρευση του κομουνισμού,  άνοιξαν  δυστυχώς στην Αλβανία τις πόρτες Δύσης και της χώρας μας  , χωρίς τη  παροχή οιουδήποτε ανταλλάγματος η συμμόρφωσή της με τις διεθνείς της υποχρεώσεις .
Γενική Διαπίστωση
Η σημασία του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας δεν εντοπίζεται τόσο στην ισχύ του ή όχι και το δικαίωμα που μας δίνει για προσφυγή σε διεθνή fora, αλλά στην πολιτική βούληση και  την ικανότητα των εκάστοτε κυβερνώντων της χώρας μας, να διαχειρίζονται και να προασπίζονται τα δικαιώματα του Ελληνικού λαού και του έθνους μας, απανταχού της γης,   καθόσον υπήρξαν   κατώτεροι της  εποχής των.

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ Κ. ΕΡΝΤΟΓΑΝ

 

 

Η Συµφωνία της Λωζάνης καί oi Δηλώσεις του κ. Ερντογκάν


του Δρ . Θαλή  Μυλωνά  , Δικηγόρου-Διεθνολόγου Προέδρου του
'Ινστιτούτου Διαβαλκανικών Σχέσεων


Μετά τiς δηλώσεις του κ. Ερντογκάν, για τις δήθεν λαθεμένες προβλέψεις της Συμφωνίας της Λωζάνης και τις διεκδικήσεις των Τούρκων στο Αιγαίο, θα ήθελα σήμερα και το θεωρώ σκόπιμο, γιατί ακούγονται πολλά, νά δηµοσιεύσω τις προβλέψεις εκείνες της Συμφωνίας που  ενδιαφέρουν την Ελλάδα και να σχολιάσω τα σημεία εκείνα,σε  συσχετισµό µέ τό διεθνές δίκαιο ,πού άναφέρονται  στα σύνορα μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας και στίς έκατέρωθεν µειονότητες, ή πιστή έφαρµογή των  όποίων  θά πρέπει νά είναι ό άκρογωνιαιος λίθο της έλληνικης πολιτικής καί τουτο γιατί δυστυχως γράφονται καί λέγονται  άπίθανα πράγµατα καί µάλιστα άπό έπίσηµα χείλη, µέ συνέπεια νά έπέρχεται σύγχυση στό εύρύτερο κοινό, πού δέν εχει σαφή άντίληψη της συµφωνίας αύτης άλλά καί της έρµηνείας της.
Είναι γεγονός ότι τό πλέον έπίµαχο θέµα των έλληνοτουρκικών διενέξεων, είναι η διαφορετική ερμηνεία των  προβλέψεων της συµφωνίας της Λωζάνης πού προσδιορίζουν τά θαλάσσια σύνορα µεταξύ των δύο χωρων και οι  ένεκα αυτής , καθηµερινές καί µάλιστα µαζικές έναέριες καί θαλάσσιες παραβιάσεις καί παραβάσεις της Τουρκίας, µέ τόν ίσχυρισµό ότι δηθεν δέν ύπάρχουν θαλάσσια η έναέρια σύνορα, έξ ού καί ό λόγος παραβιάσεως της έθνικης µας κυριαρχίας καί των κυριαρχικων µας δικαιωµάτων, η ή διεκδίκηση έκ µέρους της Τουρκίας Έλληνικων νησιων, έναερίου χώρου, έλληνικης ύφαλοκρηπίδας καί τέλος ή δηµιουργία γκρίζων ζωνων, µέ τή γνωστή ενταση  µεταξύ των δύο χωρων.
* Σύµφωνα λοιπόν µέ τίς προβλέψεις της συµφωνίας της Λωζάνης, τά θαλάσσια σύνορα µεταξύ των δύο χωρων είναι δεδοµένα καί προβλέπονται, πρωτον στό άρθρο 6, τό όποιο προβλέπει ότι:
« Έκτός άντιθέτου  διατάξεως της παρούσης συνθήκης, τά θαλάσσια όρια (της Τουρκίας) περιλαμβάνουσι τάς νήσους καί νησίδια τάς κειμένας είς άπόστασιν μικροτέραν  των τριων μιλίων, άπό της ασιατικής άκτης», πού σηµαίνει ότι τά θαλάσσια σύνορα της Τουρκίας όρίζονται στό ϋψος των 3 µιλίων άπό της άσιατικης άκτης της, πρός τήν άνοικτή θάλασσα. Στήν περίπτωση όµως πού άπέναντι άπό τήν Τουρκική άκτή ύπάρχουν Έλληνικά νησιά, νησίδια κ.τ.λ. καί ή όπόσταση µεταξύ των δύο άκτών, είναι µικρότερη των 6 µιλίων, τότε ώς συνοριακή γραµµή, όρίζεται ή µέση νοητή γραµµή πού άπέχει έξ ίσου όπό τίς βασικές γραµµές των άκτών των δύο χωρων, σύµφωνα µέ τό έθιµικό δίκαιο, άλλά καί σύµφωνα µέ τίς συµφωνίες του ΟΗΕ της Γενεύης του 1958 καί του Καράκας του 1982. Έάν τά θαλάσσια σύνορα της Τουρκίας πρός τήν άνοικτή θάλασσα εύρίσκοντο πέραν των 3 µιλίων, όπως κακως ίσχυρίζονται οί τουρκοι, τότε, ή συµφωνία της Λωζάνης, θά προέβλεπε ότι της άνήκουν καί τά έκείθεν των τριων µιλίων εύρισκόµενα νησιά η νησίδια κ.τ.λ., κάτι τέτοιο δµως δέν προβλέπει καί συνεπως σύµφωνα µέ τό γράµµα καί τό πνευµα της διατάξεως του άρθρου 6 της Λωζάννης, τά σύνορα της Τουρκίας, οχι άπλως βρίσκονται στό όριο των τριων µιλίων άπό τίς Άσιάτικες άκτές, άλλά δέν δύνανται νά έπεκταθουν πέραν του όρίου αύτου, ‘οπως τουτο έπαναλαµβάνεται έπιβεβαιώνεται καί διευκρινίζεται περαιτέρω µέ τό αρθρο 12 της συµφωνίας της Λωζάνης (τελευταία παράγραφος), τό όποίο προβλέπει όµοίως δτι:
«Αί νήσοι αί κείµεναι είς µικροτέραν άπόστασιν  των τριών µιλίων άπό της άσιατικης ακτης, άνήκουν στήν Τουρκική Κυριαρχία», πού σηµαίνει,  α) ότι τά σύνορα της Τουρκίας βρίσκονται στό ϋψος των 3 µιλίων άπό τίς άσιατικές άκτές, πρός τήν άνοικτή θάλασσα, όταν όμως  άπέναντί της υπάρχουν  έλληνικά νησιά σε απόσταση μικρότερη των τριών μιλίων , τότε τά σύνορα μεταξύ των δύο χωρών  βρίσκονται στό µέσον της νοητης γραµµης πού άπέχει έξ' 'ίσου άπό τή βασική γραµµή των άντίστοιχων άκτών,  β) τεκµηριούται έξ άντιθέτου [arcumentum a contrario]  ότι ή Τουρκία δέν δικαιουται καί της άπαγορεύεται συµβατικά αλλά και εθιμικά, νά έπεκτείνει τά σύνορά της πέραν των 3 µιλίων άπό τίς άσιατικές άκτές ή όπό τή µέση νοητή γραµµή, προκειµένου νά διεκδικήσει θαλάσσιο χωρο, αίγιαλίτιδα ζώνη ή ύφαλοκριπίδα ή  άντίστοιχο έναέριο χωρο, γιατί πέρα άπό τό όριο αύτό, άρχίζει, όπως τουτο προβλέπεται άπό τίς διεθνείς συµφωνίες, του Λονδίνου καί των Άθηνων του 1913 καί έπιβεβαιώνεται άπό τίς προβλέψεις των αρθρων 6 καί 12, της συµφωνίας της Λωζάνης, ή κυριαρχία της Έλλάδος, καί άσκείται τό Imperium αύτης και  γ]  όπου η θαλάσσια έκταση μεταξύ των ασιατικών  και των ελληνικών  ακτών είναι μικροτέρα των τριών μιλίων, τότε τα σύνορα,όπως είπαμε,  ορίζονται στο μέσο της απόστασης από τις εκατέρωθεν ακτές σύμφωνα, με το διεθνές εθιμικό αλλά και συμβατικό δίκαιο.
Έκτός όµως άπό τά θαλάσσια σύνορα µεταξύ των δύο χωρων στήν άνατολική πλευρά της Έλλάδας, εχουµε καί τά θαλάσσια σύνορα πού βρίσκονται  στην  νοτιοανατολική πλευρά της Έλλάδας µεταξύ της Δωδεκανήσου καί της Άσιατικης άκτης, τά όποία προσδιορίστήκαν σύµφωνα µέ τό αρθρο 15 της συµφωνίας της Λωζάννης, τό όποίο όρίζει δτι: «Ή Τουρκία παραιτείται ύπέρ της Ίταλίας παντός δικαιώµατος καί τίτλου έπί  των κάτωθι άπαριθµουµένων νήσων» κι άπαρριθµεί ενα πρός ενα τά νησιά της Δωδεκανήσου καί <<των νησίδων των έξ αυτών έξαρτωµένων, ώς καί της νήσου Καστελόριζου», ώς συνέπεια του νικηφόρου πολέµου (του 1911/12) της Ίταλίας κατά της Όθωµανικης Αύτοκρατορίας, γιά νά καταλήξει στό ότι τά σύνορα µεταξύ των δύο χωρων (Τουρκίας καί Ιταλίας) είναι έκείνα πού προβλέπονται ύπό της παρούσης Συνθήκης, δηλ. τό τρία µίλια όπό τίς ασιατικές άκτές, η ή µέση νοητή γραµµή, όπως προβλέπουν τό άρθρα 6 καί 12 της συµφωνίας της Λωζάνης καί τό διεθνές έθιµικό καί συµβατικό δίκαιο.
Έδω θά πρέπει νά τονίσουµε άκόµη ότι σύµφωνα µέ τίς προβλέψεις του αρθρου 16 της συµφωνίας της Λωζάνης.
 «Ή Τουρκία παραιτείται  παντός τίτλου καί δικαιώµατος πάσης φύσεως έπί  των έδαφων και  έν σχέσει πρός τά έδάφη, τα οποία  κείνται πέραν  των προβλεποµένων ύπό της παρούσης συνθήκης όρίων καί έπί  των νήσων ... ». Δηλ. ή Τουρκία, παραιτήθη παντός δικαιώµατός της πέραν των προβλεποµένων όρίων, όπως αύτό έπιβεβαιώθηκε ατή συνέχεια µέ τή συµφωνία πού ύπέγραψε ή Τουρκία µέ τήν Ίταλία στίς 4-1-1932, καί τό συνηµµένο σ' αύτή Πρωτόκολλο της 28-12-1932, µέ τήν όποίαν άνεγνωρίσθη ή έκχώρηση καί ή κυριαρχία της Ιταλίας έπί της «Δωδεκανήσου» του Καστελόριζου καί των παρακειµένων νήσων καί βραχονησίδων καί διεµορφώθηκαν τά θαλάσσια σύνορα µεταξύ των δύο χωρων καί κατ' έπέκταση καί ή κυριαρχία έπί των νησιών, νησίδων,' βράχων κ.τ.λ. µεταξύ των όποίων καί ή κυριαρχία των Ίµίων πού σηµειώνονται µέ τό Νο 30, τά όποία έν συνεχεία, έκχωρήθηκαν στήν Ελλάδα, σέ άντάλλαγµα της συµβολης της στό Β' Παγκόσµιο Πόλεµο, σύµφωνα µέ τό αρθρο 14 της Συµφωνίας Είρήνης των Παρισίων της 10-2-1947, στήν όποίαν έπισυναύτηκαν  ή Συµφωνία και  τό Πρωτόκολλο του 1932, πού είχαν ύπογράψει ή Τουρκία µέ τήν Ίταλία, µέ τήν όποία προβλέπεται ότι: « Ή Ίταλία έκχωρεί είς τήν Έλλάδα έν πλήρη κυριαρχία τάς νήσους τίjς Δωδεκανήσου σύν τό Καστελόριζο καί τούς Λειψούς δηλ. 14 νησιά καί τίς παρακείµενες νησίδες µετά τοϋ σχετικοϋ θαλάσσιου χώρου κτλ.» τά όποία θά πρέπει νά πουµε ότι είχεν άπελευθερώσει ό Έλληνικός 'Ιερός Λόχος.
Τή συµφωνία αύτή, ώς γνωστόν, ύπέγραψαν όλες οί συµµαχικές δυνάµεις, πού άποτελουν τά πέντε µόνιµα µέλη του Συµβουλίου Άσφαλείας των 'Ηνωµένων Έθνων, χωρίς τήν προβολήν του veto, πού θά µπορουσε νά άναστείλει ή νά µαταιώσει τήν έν λόγω παραχώρηση.
'Η Τουρκία µή ούσα µέλος, των ύπογραψάντων τήν έν λόγω συµφωνία είρήνης του 1947, δέν δικαιουται σύµφωνα µέ τούς διεθνείς κανόνες νά προβάλλει άντίρρηση (veto) ή κάποιο δικαίωµα όπως π.χ. γιά τόν έξοπλισµό της Δωδεκανήσου, πού πηγάζει άπό τό ίερό καί άναφέρετο δικαίωµα της αύτοάµυνας, στίς έπεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας καί καθως σήµερα καί όλως παρανόµως προβάλλει άξιώσεις γιά τά Ιµια, καί γιά άλλα νησιά  πού τά χαρακτηρίζει ή Τουρκία «γκρίζα ζώνη» κ.τ.λ. καθ' όσον τά σύνορα είναι ξεκαθαρισµένα, άδιάφορο έάν µνηµονεύονται όνοµαστικως ή όχι  τά έκατέρωθεν των συνόρων εύρισκόµενα νησιά, νησάκια, βράχοι κ.τ.λ. πού ξεπερνουν τά 1139 στό άρχιπέλαγος της Δωδεκανήσου. Άπόδειξη δέ αύτου, ότι δηλ. εχουν προσδιορισθεί όριστικά τά σύνορα καί τά ενεκα τούτων άπορρέοντα έκατέρωθεν δικαιώµατα είναι,  ή παραίτηση της Τουρκίας άπό τήν προσφυγή της κατά τής Ιταλίας στό Διεθνές Διαρκές Δικαστήριο τό 1933, άπά τό όποίο ζητουσε νά προσδιορίσει τά µεταξύ των δύο χωρών σύνορα κτλ
'Εκείνο πάντος πού πρέπει νά τονισθεί ίδιαιτέρως στό σηµείο αύτό, είναι ότι µέ τή Συµφωνία της Λωζάνης ή Τουρκία παραιτήθηκε ρητώς, παντός τίτλου καί δικαιώµατος πόσης φύσεως, πέραν των προβλεποµένων όρίων, των τριων µιλίων άπό τίς άσιατικές άκτές, ώς καί έπί των νήσων δηλ. παραίτηση ρητή καί άνευ έπιφυλάξεως, των οίουδήποτε, τυχόν δικαιωµάτων της, γιά έπέκταση της αίγιαλίτιδος ζώνης της ή γιά τυχόν δικαιώµατά της στόν έναέριο χωρο ή έπί τµήµατος της Ύφαλοκρηπίδος του Αίγαίου κ.τ.λ. τά όποία βρίσκονται σέ συσχετισµό µέ τά προβλεπόµενα ύπό της συµφωνίας όρια .
Παρά ταύτα θά πρέπει νά τονίσω δτι ή Τουρκία, όχι µόνο παραβιάζει µέ θετικές της πράξεις ή ένέργειες τίς ύποχρεώσεις της πού άπορρέουν άπό τή συµφωνία της Λωζάνης, άλλά καί µέ άπειλές πολέµου, (casus belli) ένεργεί κατά της κυριαρχίας µας καί των κυριαρχικων µας δικαιωµάτων, κατά παράβαση του άρθρου (2 παρ. 4) του Κατ. Χάρτη του ΟΗΕ, της Τελικης Πράξης του Έλσίνκι, καί του Διεθνους Δικαίου γενικως καί µάλιστα µέ τήν άνοχή ή τή σύµφωνο γνώµη των Μεγ. Δυνάµεων, πού εχουν όριστεί άπό τόν ΟΗΕ µέ τήν πρωταρχική ύπευθυνότητα διατήρησης της διεθνούς είρήνης καί άσφάλειας του Κόσµου δηλ. είναι ύπεύθυνες γιά τή διατήρηση της νοµιµότητας καί του status quo, όπως αύτό διαµορφώθηκε µετά τόν Β' Παγκόσµιο Πόλεµο καί µάλιστα µέ τούς άγωνες καί τίς θυσίες της Έλλάδος κατά του Φασισµου καί του Ναζισµου καί τήν άπουσία της φιλοναζιστκής  Τουρκίας, ή όποία σήµερα µας άπειλεί µέ πόλεµο καί µας έκβιάζει νά παραιτηθουµε καί νά µήν άσκήσουµε τά εννοµα δικαιώµατά µας, όπως π.χ. α) του δικαιώµατος έξερεύνησης καί έκµετάλλευσης των πετρελαίων του Αίγαίου (όπως π.χ. της θέσης Μπάµπουρας της Θάσου) πού βρίσκεται στά 12 ν. µίλια καί πολύ έντευθεν του ήµίσεως του Αίγαίου, τό όποίον διεκδικεί, όλως παρανόµως, άπό τό 1973. β) του δικαιώµατος έπέκτασης της Αίγιαλίτιδας ζώνης µας, στά 12 ν.µ., τήν όποίαν µας συνιστουν νά άποφύγουµε οί 'Αµερικανοί, ένω οί Τουρκοι δηλώνουν ότι θά θεωρήσουν ώς casus belli, παρά τό γεγονός ότι αύτό άποτελεί διεθνές έθιµικό δίκα [ jus Gogens ] ύποχρεωτικης έφαρµογης καί σεβασµου άπό όλες τίς χωρες του κόσµου, όπως άκριβως τό έχουν άσκήσει οί ΗΠΑ καί ή Τουρκία, οί όποίες µας άπειλουν έάν τό άσκήσουµε κι έµείς,θα μας κήρύξουν πόλεμο . γ) του δικαιώµατος των νήσων καί των νησίδων µας στήν ύφαλοκρηπίδα του Αίγαίου , παρά τίς ρητές διατάξεις των διεθνων συµφωνιων, του ΟΗΕ, της Γενεύης του 1958 καί του Καράκας του 1982, ή έφαρµογή των όποίων άπό  όλες σχεδόν τίς χωρες του κόσµου, άκόµη καί µέ άποφάσεις του Διεθνους Δικαστηρίου, τό έχουν καταστήσει διεθνές έθιµικό δίκαιο, δηλ. ύποχρεωτικης έφαρµογης καί σεβασµου άπό κάθε χώρα καί µάλιστα µέλος του ΟΗΕ., όπως εΙναι ή Τουρκία, ή όποία ύποχρεουται στό σεβασµό καί τήν έφαρµογή του, άδιάφορα έάν έχει ύπογράψει η όχι τίς έν λόγω συµφωνίες.
'Ένα αλλο σηµείο τριβης µεταξύ των δύο χωρων, θά πρέπει νά πουµε οτι εΙναι καί τό θέµα της παραβίασης του έναερίου χώρου της Ελλάδος στό Αίγαίο άπό τά Τουρκικά στρατιωτικά άεροπλάνα, ένω ή συµφωνία της Λωζάνης προβλέπει στήν παραγ. β' του αρθρου 13 αύτης ότι:
«Ή 'Οθωµανική Κυβέρνηση, θά άπαγορεύσει είς τήν στρατιωτικήν άεροπλοία αύτής νά ύπερίπτατaι των   νήσων Μυτιλήνης, Χίου, Σάµου καί Ικαρίας», οπως άκριβως ή άπαγόρευση αύτή προβλέπεται άπό τίς διεθνείς συµβάσεις Βαρσοβίας, Σικάγου κτλ περί άεροπορικου δικαίου καί άπό τό διεθνές έθιµικό δίκαιο.
Παρά ταύτα ή Τουρκική άεροπορία, προχωρεί σέ καθηµερινές καί µάλιστα µαζικές πολλές φορές παραβιάσεις του έναερίου χώρου µας, κατά παράβαση της συµφωνίας της Λωζάνης, τού πιο πάνω ρητού  αυτοπεριορισμού της, άλλά καί τούς διεθνούς δικαίου, καί έµείς περιοριζόµαστε στίς άπλές άναγνωρίσεις  των αεροπλάνων της,  σύµφωνα µέ τίς όδηγίες του ΝΑΤΟ, πέραν των παραβιάσεων πού κάνει σέ καθηµερινή βάση των Κανόνων ICAO, µέ τά στρατιωτικά της άεροπλάνα τά όποία δέν ύποβάλλουν σχέδια πτήσεων, ένω παραβιάζουν τό FIR των Άθηνων, µέ όλους τούς κνδύνους πού συνεπάγεται αύτό γιά τή διεθνή άεροπλοΙα.
Στό σηµείο αύτό θά ηθελα νά σηµειώσω ότι ή Έλλάδα, µέ τό Νόµο 5017/1931 καί τό Π.Δ. της 6.9.1931, καθόρισε τά χωρικά ϋδατα καί τόν έναέριο χωρο της στά 10ν µίλια καί ασκησε τό δικαίωµά της αύτό ανελειπώς έκτοτε και µέχρι τό 1974, δηµιουργώντας έτσι µέ τή µακροχρόνια ασκηση «τοπικό έθιµικό δίκαιο»,
 Η Έλλάδα όµως τό 1936 περιόρισε γιά λόγους έλευθεροπλοΙας τά χωρικά της ύδατα στά 6 ναυτικά µίλια ένω ό έναέριος χωρος της παρέµεινε οπως άρχικά εΙχε προσδιοριστεί στά 10ν.µίλια, καθεστώς τό οποίο ίσχυσε, απως εϊπαµε καί µέ τήν άνοχή της Τουρκίας µέχρι τό 1974 δηλ. έπί 50 χρόνια περίπου άδιατάρακτης έφαρµογης, µέ συνέπεια νά έχει δηµιουργηθεί  <τοπικός έθιµικός κανόνας>  τόν όποίον ένω έσέβετο ή Τουρκία, αρχισε νά τόν άµφισβητεί µόλις µετά τήν άποχώρησή µας άπό τό ΝΑΤΟ τό 1974, καί κατά τή διάρκεια των διαπραγµατεύσεών µας µετά τό 1980, γιά τήν έπανένταξή µας, γι' αύτό καί ή αµφισβήτησή της αύτή, έπειτα άπό τόσα χρόνια, εΙναι άνίσχυρη καί παράνοµη καί δέν λαµβάνεται ύπ' οψιν.
 Ώς έκ τούτου οί παραβιάσεις του έναερίου χώρου µας πού γίνονται άπό τά τουρκικα άεροσκάφη, µεταξύ των 6 καί 10 ν. µιλίων, είναι παράνοµες καί δίδουν τό δικαίωµα στήν  Ελλάδα νά προχωρήσει στήν άναχαίτηση καί κατάρριψή τους, λόγω συρροής παραβιάσεων, όπως τουτο προβλέπεται άπό τίς διεθνείς συµβάσεις καί εχει έφαρµοσθεί στήν πράξη άπό άλλες χωρες.
* Καί τώρα άς ελθουµε στίς παραβιάσεις των προβλέψεων του άρθρου 14 της συµφωνίας της Λωζάνης, σύµφωνα µέ τίς όποίες προβλέπεται ότι:« Αί νησοι  Ιµβρος καί Τένεδος, παραµένουσι ύπό τήν Τουρκικήν κυριαρχίαν, θά άπολαύωσιν είδικης διοικητικης όργανώσεως, άποτελουµένης έκ τοπικών στοιχείων καί παρεχούσης πάσαν εγγύηση είς τόν µή µουσουλµανlκόν ίθαγενή πληθυσµόν, δι' ότι άφορά είς τήν τοπική διοίκηση καί τήν προστασίαν των προσώπων καί περιουσιων. Ή διατήρηση της τάξεως θά έξασφαλίζεται έν αύταίς δι' άστυνοµίας στρατολογουµένης µεταξύ του ίθαγενούς πληθυσµου, με  τή φροντίδα της ώς ανω προβλεπόµενης τοπικης διοικήσεως, κτλ.»,  πού σηµαίνει ότι συνίσταται αύτονοµικό καθεστως, τό όποίο θά συγκροτουσαν οί 'Έλληνες, πού όµως ούδέποτε έφαρµόσθη ύπό της Τουρκίας, ένω άπό τήν άλλη πλευρά της Έλλάδος ούδέν έπιχειρήθη καί ούδεµία προσφυγή έγένετο στό Διεθνές Δικαστήριο κατά της Τουρκίας, γιά τό σεβασµό καί τήν έφαρµογή της συµφωνίας, άλλά καί ούτε  ζητήθηκε ποτέ  άποζηµίωση των κατοίκων των νησιων, γιά τίς έν συνεχεία, άπωλεσθείσες περιουσίες τους, τίς όποίες άπαλλοτροίωσε ή Τουρκία, µέ συνέπεια νά άπωλέσουν οί 'Έλληνες κάτοικοι της 'Ίµβρου καί της Τενέδου, σχεδόν όλόκληρη τήν καλλιεργούµενη περιουσία τους καί τά βοσκοτόπια τους. Υπολογίζεται δέ ότι άπό τό 34.000 στρέµµατα των περιουσιων των Έλλήνων, άπαλλοτροιώθηκαν γιά δηθεν δηµόσια ώφέλεια, 27.354 στρέµµατα άντί 2 δρχ. κατά τ.µ. µέ άποτελέσµατα νά άναγκασθουν οί 10.000 περίπου 'Έλληνες κάτοικοι των νησιων νά τά έγκαταλείψουν, για  νά παραµείνουν σήµερα ελάχιστοι γέροντες, οί όποίοι θά φύγουν έντός όλίγου, γιά τας αίώνιους µονάς.
Οί προβλέψεις της συµφωνίας της Λωζάνης, γιά τά δικαιώµατα των έκατέρωθεν µειονοτήτων προσδιορίζουν σαφώς τίς ύποχρεώσεις της Τουρκίας, καί τίς προβλεπόµενες συνέπειες των πράξεών της έκ των παραβιάσεών τους, καί συγκεκριµένα.
* Σύµφωνα α) µέ τό άρθρο 37 της συµφωνίας της Λωζάνης ή Τουρκία, άναγνωρίζει στι οί διατάξεις αύτης όποτελουν θεµελιώδεις κανόνες δικαίου, πού σηµαίνει ότι άποδέχεται τίς γενικές άρχές του δικαίου καί όταν λέµε «γενικές άρχές του δικαίου» έννοουµε ύποχρεωτικό καί έξαναγκαστικό, jus Gogens, κανόνα δικαίου, πού έφαρµόζεται άπό τό Διεθνές Δικαστήριο, βάσει του Καταστατικου αύτου, τό όποίο µας δίνει τή δυνατότητα νά καταδικάσουµε τήν Τουρκία σέ περίπτωση προσφυγης µας, έπί της βάσει της συµφωνίας της Λωζάνης πού άποτελεί «συνυποσχετικό», β) ότι άναλαµβάνει συµβατικως καί δεσµεύεται νά µήν ψηφίσει Νόµο ή Κανονισµό ή νά ένεργήσει διοικητική ή άλλη πράξη, πού θά ερχεται σέ άντίθεση µέ τίς διατάξεις αύτές, γ) στι άναγνωρίζει ότι οί προβλέψεις της συµφωνίας της Λωζάνης ύπερτερούν καί κατισχύουν των έσωτερικων της κανόνων κ.τ.λ. πού σηµαίνει ότι άποδέχεται τήν ύπεροχή του διεθνους δικαίου, σπως συµβαίνει καί µέ κάθε πολιτισµένη πολιτεία.
 Παρ' όλα αύτά καί κατά παράβασιν της βασικης άρχης του δικαίου, pacta sund serνanda, ή Τουρκία καµµία άπό τίς παρά πάνω άρχές δέν έτήρησε, καί πρίν καλά-καλά στεγνώσει τό µελάνι της  ύπογραφης της, εσπευσε νά ψηφίσει Νόµους καί µάλιστα µυστικούς, δηλ. πρωτοφανής νοµοθετική πράξη στά διεθνή χρονικά καί νά έκδόσει Διατάγµατα όπως π.χ.. τό 1964 πού δέν έπέτρεπε τήν έλεύθερη διάθεση των περιουσιων των Έλλήνων της  Κωνσταντινουπόλεως, η νά λάβει διοιικητικά µέτρα πού ηρχοντο σέ πλήρη άντίθεση µέ τίς προβλέψει τις συµφωνίας της Λωζάνης, χωρίς ποτέ ή Ελλάδα, πέρα άπό κάποιες χλιαρές άντιδράσεις, νά κάνει κάτι έναντίον της, καί κυρίως νά φέρει τό θέµα ένώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου, όπως επραξε µιά φορά στήν περίπτωση της άνταλλαγης των πληθυσµων, κατά τήν όποίαν τό Διεθνές Δικαστήριο άπεφάνθη ότι, «στα νησιά άναλαµβάνει µιά διεθνή ύποχρέωση και  είναι ύποχρεωµένη νά τήν έκτελέσει άλλά καί νά έπlφέρει στό έσωτερlκό της δίκαιο όλες έκείνες τίς τροποποιήσεις πού είναι άναγκαίες, γιά τήν έκτέλεση των διεθνων της  ύποχρεώσεων». Συνεπως οί Νόµοι πού ψήφισε ή Τουρκία κατ' άντίθεση πρός τίς προβλέψεις της συµφωνίας της Λωζάνης, µπορούν νά άνατραπούν, µέ δικαστική προσφυγή, καθ' όσον είναι άκυροι καί άνίσχυροι, καί δέν µπορει νά εχουν νόµιµα άποτελέσµατα,  πού σηµαίνει ότι τά άποτελέσµατα τά όποια προηλθαν άπό τούς παράνοµους αύτούς Νόµους, µπορούν ν' άνατραπούν καί νά έπανέλθουν στήν πρωτέρα αύτων κατάσταση, πέραν άπό τίς νόµιµες άποζηµιώσεις, οί όποιες µπορούν νά άναζητηθούν καί νά έπιδικασθούν.
* Ή Τουρκία µέ τά άρθρα 38 καί 39 άναλαµβάνει τήν ύποχρέωση νά προστατεύσει τή ζωή, τήν έλευθερία καί τήν περιουσία των µή µουσουλµάνων κατοίκων, δηλ. των Χριστιανων, χωρίς καµµία διάκριση φυλής, φύλλου η θρησκείας, µεταξύ αύτων καί των µουσουλµάνων, έν πλήρη ίσότητα άπέναντι στό Νόµο καί ότι όλοι οί πολίτες θά µπορούν νά άπολαµβάνουν τά Άστικά , Πολιτικά και Θρησκευτικά τους δικαιώµατα καί νά άσκούν έλεύθερα, δηµοσίως η ίδιωτικώς οίαδήποτε πίστην, θρησκεία ή δοξασίαν, µέ πλήρη έλευθερία καί όταν λέµε έλευθερία, έννοούµε βεβαίως καί τήν έλευθερία άποκτήσεως καί καρπώσεως ίδιοκτησίας κινητων η άκινήτων, όπως όρθως έρµηνεύεται ή εννοια της έλευθερίας µέ γνωµοδοτική άπάφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου,  
Παρ' όλα αύτά ή Τουρκία µέ τά διάφορα µέσα πού υίοθέτησε, κατάφερε νά έξολοθρεύσει καί νά έξαφανίσει τίς χριστιανικές µειονότητες, φθάνοντας µάλιστα µέχρι καί τις διοργανώσεως προγκρόµ σέ βάρος των Έλλήνων της Κων/πολης καί τής Σµύρνης μέ σκοπό, « νά πιέσει τήν Έλλάδα νά άλλάξει στάση γιά τό Κυπριακό» όπως αύτά άποδείχθηκαν στό στρατοδικειο της Κων/πόλης, όταν έδικάζετο ό πρωθυπουργός της Τουρκίας Άντάν Μεντέρες καί ό ύπουργός των έξωτερικων Ζουλού.
Έτσι λοιπόν ή Τουρκία χωρίς καµµία άφορµή η δικαιολογία, άλλά βάσει σχεδίου, γιά τήν άποµάκρυνση της Έλληνικης-µειονότητας, κατά παράβαση καί καταχρηστικότητα των παρά πάνω διατάξεων, κατάφερε, µέ είδική νοµοθεσία,  άσκηση Κυβερνητικής καί γενικώτερα Διοικητικής πρακτικής, να άφαιρέσει  τήν Τουρκική ύπηκοότητα, άπό χιλιάδες Έλληνες, τούς στέρησε τίς άδειες παραµονης, τούς άπήλασε, τούς δήµευσε τίς περιουσίες ή τίς κατέσχε, τούς τροµοκράτησε, τούς στέρησε άδειες άσκήσεως όρισµένων έπαγγελµάτων καί άφού κατά καιρούς πραγραµµάτισε τά διάφορα προγκρόµ των διώξεων, καταστροφων, βιασµων κ.τ.λ. κάθε Έλληνικου µειονοτικου καί Χριστιανικου στοιχείου, λεηλάτησε, κατέστρεψε καί έξαφάνισε τήν 'Ελληνική µειονότητα άπό τήν Κωνσταντινούπολη, τήν Ίµβρο, τήν Τένεδο καί γενικότερα άπό τήν Τουρκία.
Παρ' όλα αύτά, έρχεται ό κ. Ερντογκάν όπως και άλλοι Τούρκοι  ήγέτες στο παρελθόν  καί µέ τή θρασύτητα πού τούς χαρακτηρίζει, κατηγορουν τήν Έλλάδα, δτι δηθεν παραβιάζει τή συµφωνία της Λωζάνης καί µας άπειλουν με  causus belli,  ότι θά λάβουν µέτρα, έναντίον µας,  εκβιάζοντάς μας να συμμορφωθούμε  με τις παράνομες ,αυθαίρετες και παράλογες   αξιώσεις  τους ,ενώ η   διεθνής κοινότητα καθεύδει .
 Ή Τουρκία όµως κι αν άκόµη είχε δίκαιο στίς αξιώσεις της – πέραν των ανωτέρω-  , δέν µπορεί νά τίς προβάλει γιατί δέν έχει νόµιµο δικαίωµα καί αύτό,  γιατί σύµφωνα µέ µία βασική άρχή του Άγγλοσαξωνικου δικαίου «αύτός πού ζητα δικαιοσύνη, θά πρέπει νά έχει καθαρά χέρια» καί ή Τουρκία, ώς γνωστόν, δέν έχει καθαρά χέρια, γιά νά µπορεί νά άξιώνει σεβασµό της συµφωνίας της Λωζάνης άπό τήν Έλλάδα, όταν τά χέρια της είναι γεµάτα αίµατα άθώων Χριστιανων κτλ.
 Άπό τήν πλευρά της ή Έλλάδα θά πρέπει νά πουµε ότι, όχι µόνο όλιγώρησε καί δέν έλαβε τά άντίστοιχα µέτρα κατά της µουσουλµανικης τουρκογενους µειονότητας της Δυτικης Θράκης, βάσει της νοµίµου άρχης των άντιποίνων, καί βάσει της άρχης της άµοιβαιότητας, πού άποτελεί θεµελιώδη άρχή της συµφωνίας της Λωζάνης, άλλά άπεναντίας τήρησε καί τηρεί άπαρέκλητα τίς ύποχρεώσεις της, πού άπορρέουν άπό τή συµφωνία της Λωζάνης, καί όταν άκόµη ή έλληνική µειονότητα ύπέστη τά προγκρόµ του 1955, γιά νά περιορισθεί µετά τήν παρέµβαση του άνεκδιήγητου Φόστερ Ντάλες, στήν ύψωση της Έλληνικης σηµαίας στό κλιµάκιο του ΝΑΤΟ στή Σµύρνη, ένώπιον του Τουρκικου άγήµατος, γιά λόγους ήθικης ίκανοποιήσεως, ένω τά όργανωµένα προγκρόµ, όπως είπαµε, είχαν προκαλέσει σέ βάρος της 'Ελληνικης µειονότητας, ζηµιές ϋψους 500 έκατοµµυρίων δολλαρίων καί σέ βάρος της έκκλησιαστικης περιουσίας 150 έκατοµµυρίων δολλαρίων, κατά τίς έκτιµήσεις του Παγκοσµίου Συµβουλίου Έκκλησιων.
Ένω παράλληλα είχαν δολοφονήσει, βιάσει, καταστρέψει καί έξολοθρεύσει τήν άκµάζουσα έλληνική µειονότητα των 250 χιλιάδων της Κωνσταντινούπολη, η οποία και ολοκληρώθηκε  με τα  γεγονότα του  1964 κτλ.   
* Σύµφωνα µέ τό αρθρο 40 καί 41 της συµφωνίας της Λωζάνης, ή Τουρκία άνέλαβε τήν ύποχρέωση νά σεβαστεί άλλά καί νά προστατεύσει τά ύπάρχοντα ίδρύµατα καί σχολεία καί νά παράσχει κάθε χρηµατική βοήθεια γιά τήν έξυπηρέτηση των σκοπων τους, πού όµως τίποτε δέν έκαµε, άλλά άπεναντίας τούς ύπέβαλε δυσβάστακτους φόρους, δήµευσε τίς περιουσίες τους, έπενέβη στή διοίκησή τους καί όδήγησε στή διακοπή της λειτουργίας τους, άντί της άναπτύξεώς τους, ώς είχε συµβατική ύποχρέωση καί µάλιστα γιά οίκονοµική τους ένίσχυση άπό τόν Κρατικό προϋπολογισµό.
Αποτέλεσµα της τουρκικης αύτης πολιτικης ηταν τά 166 Έλληνικά σχολεία µέ τούς 24.296 µαθητές τό 1921 νά έχουν µειωθεί σήµερα σε ελάχιστα στην Κωνσταντινούπολη ...
* Μέ τό αρθρο 42 παρ. 3 προβλέπεται ή προστασία των θρησκευτικων ίδρυµάτων, µεταξύ των όποίων καί του Πατριαρχείου. Τό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως άποτελεί Ύπατη Πνευµατική Άρχή µέ Οίκουµενικό καί διαχρονικό χαρακτήρα. 'Έχει ίδια νοµική ύπόσταση καί άποτελεί  IPSO JURE  άντικείµενο του διεθνους Δικαίου. Τήν ίδιοτυπία του αύτή, ώς πνευµατικού νοµικού προσώπου µέ Οίκουµενικό χαρακτήρα καί άρµοδιότητα, έπί του πληρώµατος των  Ορθοδόξων Χριστιανων καί Έκκλησιων σέ όλα τά µήκη καί πλάτη της γης, άναγνωρίζουν καί διασφαλίζουν διάφορες διεθνείς συµβάσεις, ώς έπίσης καί τουρκικά Φιρµάνια των Σουλτάνων, πρίν καί µετά τήν πτώση της Κωνσταντινουπόλεως. Παρά ταυτα ή Τουρκία προσπαθεϊ πάντα καί κατά τρόπο παράνοµο, έκβιαστικό καί τροµοκρατικό, νά παρεµβαίνει στό έργο του  και  εμμέσως  στην εκλογή του Πατριάρχη , με το κλείσημο της Σχολής  της Χάλκης , την οποίαν αρνείται  πεισμόνως  να ανοίξει , πάραβιάζοντας  ασυστόλως τους εσωτερικούς της κανόνες αλλά και  τα διεθνώς πλέον  προστατευόμενα και καθιερωθέντα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ως εθιμικό δίκαιο , υποχρεωτικής εφαρμογής  και προστασίας.  
* Σύµφωνα µέ τό άρθρο 43 της συµφωνίας της Λωζάνης οί Χριστιανοί, δέν είναι ύπόχρεοι νά έκτελούν πράξεις άσυµβίβαστους µέ τή θρησκεία η τά έθιµά τους κ.τ.λ. πλήν όµως ή Τουρκία «άπηγόρευσε στούς ίερείς  νά φορουν τά ράσα τους έξω άπό τίς έκκλησίες, καί µάλιστα µέ Νόµο πού ηρχετο σέ άντίθεση µέ τίς προβλέψεις της συµφωνίας της Λωζάνης, άπαγόρευσε τήν πρωίνή προσευχή των Έλλήνων µαθητών, άπηγόρευσε τήν είσοδο των ίερέων στά Έλληνικά σχολεία, άπηγόρευσε τόν έορτασµό στά σχολεϊα των έορτων του Πάσχα, των Χριστουγέννων καί της Πρωτοχρονιάς, έκλεισε τήν 'Ιερά Θεολογική Σχολή της Χάλκης καί άνάγκασε τά Ελληνόπουλα νά άρχίζουν τά µαθήµατά τους, µέ τό νά κραυγάζουν ότι είναι τουρκοι καί ότι είναι εύτυχείς γιατί γεννήθηκαν τουρκοι, κ.τ.λ.».
* Μέ τό άρθρο 44 ή Τουρκία άποδέχεται ότι,  α) οί διατάξεις αύτές της συµφωνίας της Λωζάνης συνιστούν υποχρεώσεις διεθνους ένδιαφέροντος µέ αύξηµένη ίσχύ καί δεσµευτικότητα ή όποία κατισχύει έναντι παντός έσωτερικου κανόνα, πού σηµαίνει ότι ή παραβίασή τους, ένδιαφέρει τή Διεθνή Κοινότητα, γι' αύτό καί έχουν τεθεί ύπό τήν έγγύησιν της ΚΤΕ καί ηδη ύπό τήν έγγύηση του ΟΗΕ, πού άποτελεί  διάδοχο καί συνεχιστή του έργου της ΚΤΕ, ό όποϊος έχει δικαίωµα καί όφείλει νά παρέµβει προκειµένου νά ύποχρεώσει τήν Τουρκία νά σεβαστεϊ τίς ύποχρεώσεις της, µετά βέβαια άπό προσφυγή της ένδιαφεροµένης χώρας καί β) οτι ή Τουρκία συµφωνεί, οταν προκύψει όποιαδήποτε διαφωνία, σχετικως µέ τίς διατάξεις της συµφωνίας της Λωζάνης, έάν ενα οίοδήποτε µέρος της συµφωνίας τό έπιθυµεί, νά ύπαχθεϊ στό Διεθνές Δικαστήριο κ.τ.λ., πού δυστυχως ποτέ δέν προσέφυγε ή Έλλάδα.
* Τέλος µέ τό άρθρο 45 προβλέπεται ότι: "Τά άναγνωρισθέντα διά των διατάξεων του παρόντος δικαιώµατα είς τάς έν Τουρκία µή µουσουλµανικάς µειονότητας, δηλ. τάς Χριστιανικάς, άναγνωρίζονται έπίσης ύπό τής Έλλάδος,
εις τάς έν αυτή  έδάφη  εύρισκοµένας µουσουλµανικάς µειονότητας». Δηλ. µέ τό άρθρο αύτό, καθιερώνεται ή άρχή της άµοιβαιότητας, µέ τή µόνη διαφορά ότι ή ύποχρέωση της Ελλάδας, έπεται της ύποχρεώσεως της Τουρκίας, ή έκπλήρωση της όποίας άποτελεϊ καί προϋπόθεσή της, διαφορετικά ή Έλλάδα έχει δικαίωµα, ένώπιον του όργίου των παραβιάσεων ύπό της Τουρκίας νά προσφύγει, όπως είπαµε, στό Διεθνές Δικαστήριο, προκειµένου νά άποστεί των άµοιβαίων ύποχρεώσεών της, προβάλλοντας τήν ενσταση του µή έκπληρωθέντος συναλλάγµατος, νά άπαιτήσει τήν άποκατάσταση της άριθμητικής ίσορροπίας των µειονοτήτων, τήν έφαρµογή της νοµίµου άρχης των άντιποίνων, τήν άξίωση άποζηµιώσεως των θυµάτων καί των ύλικων ζηµιων, τήν άποκατάσταση των πραγµάτων στήν πρωτέρα αύτων κατάσταση, βάσει των προβλέψεων της Συμφωνίας της Λωζάνης αλλά και της  άρχης Rebus SiC statibus κ.λ.π., πλήν όµως ούδέν έπραξε, µέ συνέπεια ή Τουρκία νά άποθρασύνεται καί ή Διεθνης Είρήνη καί άσφάλεια της περιοχης, νά βρίσκεται πάντα σέ κίνδυνο.

Η ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΠΙΤΑΣ 2016 ΚΑΙ Η ΖΟΦΕΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

 

 

The Cyprus Question

              The Cyprus  Question

Ecosoc

Ecosoc

The International Economic Crisis and the Greek Case

[the eradication of unemployment and poverty]

by. Dr. Thalis Mylonas,

President of the Institute of Inter-Balkan Relations              In the light of the economic crisis,the elimination of poverty is the most vital and complicated problem of the international community, because it is connected with the wellness and the dignity of the human being. Poverty is an extensive phenomenon which is manifested not only in the poor countries but in the wealthy as well. It is a multifaced and multidimensional problem, consequently ,the alleviation of this complex problem, must be examined in a holistic systemic approach. Specifically,the main dimensions  of poverty are the following.

        1. The Economical Dimension

        The provided means to the peoples are unsufficient  for the satisfaction of their basic needs for food,  shelter,  proper health conditions,  education  and generally for a descent quality level of life.

        2.The Psychological Dimension

 Poverty develops to the peoples strong negative feelings such as disappointment, injustice, low self esteem, lack of confidence, indignation , hatred, etc.

         All these negative feelings lead the poor peoples to hostile , rebellious and all kinds of negative behaviors ,against the establishment,

        3.The Social Dimension

.       Poverty distorts the coercion of society, promotes frictions among the peoples and leads to illegal actions, anomie, criminality etc. The poor societies are vulnerable and easily  exploitable by powerful forces  such as, the multinational companies,other rich countries,etc.

        4. The Educational Dimension

        Poverty is usually connected to illiteracy, lack of education, special training  for various occupations,and the know how of  modern technology. All these factors  leed to the  exploitation of their wealth and their natural resources, by the mighty and constitute a major  handicap for facing of poverty.

        5.The Regional and Cultural Dimension

        The geographical  area as well as the local cultural and religious characteristics of a country should be taken in serious consideration , although they dont constitute the major cause for poverty.

        6.The Political Dimension

 The political  dimension  of poverty may be  considered as the most important one ,because the political system,the  law system,the application of justice and legality, the protection of human rights, and the responsibility of the Governors and   the  Administrators, are the decisive factors for all the above mentioned dimensions  of poverty.

        In addition, the recent economical crisis has revealed another important aspect of the political role in the development of poverty and that is the crisis of the ethical and moral values in the world of the economy and politics and consequently,the exploitation of the poor and weak by the rich and mighty,

        As an expert in international law, and president of  the  Institution of inter-balkan relations ,wich is aiming to promote the peaceful relations among the Balkan States to all the sectors, based on the international law, the international legality and the democratic principles, I am going to focus my presentation to the political dimension of poverty .As Aristotle  said < the happiness -evdaimonia-of the human beings is connected with the ethical living, and the ethical living is identical to justice .Therefore, the first goal towards the alleviation of poverty is to respect and promote human rights, which in our era constitutes common law and to  apply social justice, the supreme social value  which  according Plato, the highest political philosopher,  consists the condition sine qua non, for the peaceful coexistence  of human societies.

        Let me now  proceed to  the  measures which the international community must take , in order to eradicate the problems of  poverty and unemployment.

        Proper measures for the eradication of poverty.

        A. INTERNATIONAL LEGALITY

         The application of the international legality, which is mainly derived from the charter of the U.N.,the common and conventional law and in our contemporary era,it constitutes the necessary condition for the welfare of the international community,.Therefore, its violation  creates international frictions, war affairs and the destruction of the economy of the involving states. For this reason, the U.N. must protect and secure  the sovereign equality of all its members, the territorial integrity,their political independence and the safeguard from the interventions of the powerful countries or group of countries to weak countries. It is well known that  the interference of economical  groups and enterprises, taking advantage of  the free capital mobility, they enter the local markets of the poor  countries and using their economical power and in cooperation with the domestic cartels,  they monopolize their economical life of the poor . These conditions promote unemployment and cause obvious tragical consequences for the small and powerless countries,. Therefore, the U.N .must observe the international economical companies, the rules of  their competition and the investment of their capitals which should be aimed at the  creation of job opportunities for the people and the development of the country. Besides ,the U.N. should observe the application of the ethical values, the ethical attitude of the staff, and the success of the business, without  any exploitation  of  the  poor countries.

        The Socrates Example

The international legality, which is derived mainly from the application of the U.N. Charter, the Common and Conventional law, the Helsinki Final Act, the charter of Paris etc. in combination with the national laws, constitutes the supreme value of the civilized  societies.

 As it was taught, in the ancient period by the great Greek philosopher Socrates, < All the peoples must obey the Laws>  and had offered his life in order to obey to the law, although he knew that his condemnation to death was unfair.

         Declaration of former  U.S.A Presidents

In  our contemporary era the president of the U.S.A. Franklin  Roosevelt had declared in the American Congress, the relief of the human beings from poverty. The assassinated president John Kennedy, in his  inauguration address characterized  poverty, as the main enemy of  humanity and finally   president  Harry Truman,  on the 24^th of October 1945, during the ceremony of the signing of the U.N. Charter, which took place in the San Francisco Opera, addressing the three thousand diplomatic representatives of all countries, journalist and participants coming from all nations, declared that .<< The U.N.Charter which we have just signed constitutes a unique creation on which we may rely to build a better world. History will honor you for this, because you have succeeded a victory over the war, with this charter you may attain to the future for a better life, with dignity and freedom – if we will fail to use the charter,  we will be traitors to all those who sacrificed their live, to enable us to meet here today secure and free. If we will claim to use the charter selfishly, which means favoring the interest of one nation or a small group of nations, we will all be equally “guilty” of this treasure”.

        So, the application of the U.N. Charter, the common and conventional law and especially the Ecumenical Declaration of human rights, which constitute the international legality without of any discrimination, is the basic presupposition,  for the establishment of a better world, they releases the world  from the scourge of new wars, the under development  of the countries,   the unemployment of the people, and the poverty of the peoples,all over the world.

        THE SAFEGUARD  OF DEMOCRACY

        B) The safeguard of the democracy and freedom which is the supreme human values, as it is taught by the Aristotle and applied three thousand years ago in Athens, by the leader Kleisthenis. Even to day though Democracy,[ in our contemporary period], is still struggling against fascism, natsi, dictatorship and totalitarian  regimes, which in the 20^th Century caused two world wars, and brought untold sorrow to mankind.

        Democracy which expresses the peoples opinion, is the only regime which secure the international peace and security, it protect and promote the individual rights and fundamental liberties and it creates the presuppositions for economic development.

        That’s why the international Community must decide, for a long period of time, to support and accept a stable democratic political system, which it secure the international peace and security, the human  rights, democracy and liberty  and it  offers  equal opportunities for the progress to all.

        JUSTICE AND EQUALITY

        C) The safeguard of the highest values of the human societies, which is justice and quality. That’s why the ancient Greeks had worshipped justice, the daughter of Heaven and Earth, as well as the first wife of Dias (Era].

According to Plato: justice is the presupposition and the only way,  for the human society, to preserve peace and security, but its realization is possible only  when the leaders of the peoples are philosophers or the philosophers become leaders.      

        Especially, the international community has the obligation to construct a Global Plan, in order to protect  the coming generations,  from the danger  of  poverty which is expanding  all over the world. For  the success  of this aim the international community must proceed   to the following measures.

        1) The increasing of the financing of the poor countries , up to 3%,  the budget of every  wealthy  country and technical support, at least for five years,  for the benefit of the peoples  in order to preserve  social cohesion and to  prevent  manifestations, of the fasism, natsi, marxist and totalitarian ideals, which are against Democracy and  cause problems and barriers to economic progress, of the liberal countries.

        The international community, and by saying international community I refer basically  to  the  big and wealth economic powers,  must support and guide  the poor countries to became   self sufficient in food, by developing their  agriculture, cattle breeding, fishing etc. instead of exploiting them, through several means, as for instance happened  to my country. 

        Therefore in order to relieve  the poor countries from  illegal loans, surplus interest  and consequently from  the lost of their independence and sovereignty, which promote  poverty and  unemployment, additional  measures,should be taken as.

2) The support of the poor countries, by the international Community, for a long time of period, in order to  accept of a stable socioeconomic and democratic political system, which will offer equal opportunities for progress to all and for avoidance of the  social frictions .

        3]The promotion of ethical values and the punishment  of any unethical and corruptive  activities of all the peoples and particular  of the leaders of the countries  as the basic attempt  to eradicate the poverty and harmonized the world.

        4) The elimination the restriction and control  of the dominant  position of the the big Companies, the big Banks and the Cartels, by the Leadership of the world which are elected by the peoples, in order to cancel the monopolising of the markets, the imports and exports of the raw materials and manufactured products, the manipulation of the political leaders and to secure finance  investments to the poor countries, equal payment for equal work, social justice and punishment of the extensive phenomenon of corruption .

5]The establishment of an international Committee under the auspice of the U.N. which will be in charge to abolish the lending of money, to the poor countries , because  the  high interest loans causes poverty to the borrowing countries,  dominates their lives of the poor , with tragic consequences.

 As the ancient Greek Scholar  Plutarxos taught, <<the men who lend money become hostile and tyrant for the receiptor [of the money], abuse the receiptors freedom as well as his political and private property. Consequently the men must  avoide to lend or to borrow  money >>.

        Today, the economical crisis developed the following  phenomena [followed usury by interest], arbitrariness unjustice, anomic, unethical attitude and the demolition of the social coercion ,producing  the risk of social distortion and further more, the international peace and  security..

        Today the military  attacks in many cases  have  been  substituted by economic attacks, The economic crisis is more  extended and succeeded, because at the same time  the   corruption, has bee flourished, high rate interest, injustice, anomie, the decline of morality and the distortion of the social  coercion of the peoples.

                As an example of such a measure I will refer to Solon the wise man  of Athens , who was invited by the Athenians because  all the sectors of every day life, were in crisis, to take the correct measures for the  overcome of  the crisis.

        Solon the great lawmaker noticed the tragic  situation of the cityof Athens,  the suffering of the  majority of the population while very few civilians were continuing to increase  their wealth .After examining the situation he passed a law and abolished all the debts of  the poor civilians ignoring the dept capital and interest of the rich people. This law was called ,< SISACHIA> .This law brought justice ,the code of ethics  in the every day transactions and the promotion of the economical educational and cultural development which finally lead to the Golden Age of  ancient Athens.

        Finally I would like to emphasize  the duty  of the International Community to restore the U.N. Prestige, as it was viewed by the initiators and founders, after the second world war,and especially , its  resolutions which must be respected and applied by all the countries  with no discrimination.

        As an example I would like to refer to the model of the Greek political philosophy, which it  gives always an  answer to our problems and this is the Delphic Amfictiony in ancien Greece which was it  established 3500 years ago and its operation lasted for 1500 years  since the foundation .The long duration of its operation and its successful mission  was  due to the application of the principles it was based on,The principles of ethics and justice were highly respected and the resolutions of the Delphic  Council were compulsory even if those resolutions were against the interest of the big powers of that era, such as was Sparta and for the application of their  resolutions, it had declared  justice wars  against the city-states, which refused to apply these resolutions .

 Ladies and Gentlemen,

      Finished  my international review on the economic crisis , I am coming  to the economic crisis of Greece , which has very deeply roots. Greece as all of you know,  is situated to the most neuralgic location of the world from the point of view of geostrategic and geopolitical importance.

 It is occupying the center of the Mediterranean Sea, the meeting

point of East and West, North and South, covering a vast area

 which starts from the Balkan countries, the Ionian Sea, the Libyan

Sea, the Cretan Sea, the Aegean up to Cyprus and the Asia Minor

 countries.

 Αccording to the archeological documents, Greek people are

inhabitants in this area, since 7-8.000 (thousands) years, while the

civilization in the country reached its year on the golden age, in

 the city of Athens, as well as in the other city-states of Ancient Greece.

As it is well known, ancient Greek civilization belongs to the whole humanity, therefore there is no need to mention anything more about it.

Greece during the  W.W. II, played a major role providing solid defense against the Italian Fascism of Mussolini, the German Nazi of Hitler, as well as his allies, the Bulgarians. With its  defense, which lasting more than  six months,  Greece  contributed decisively to final victory of the democratic powers.

Greece, during this war has lost 1.000.000 (one million) persons, which means, the one tenth of its total population, as well as, its whole economical property and cultural goods.

Greece, relatively to its population, was the second country after Soviet Union, were she   losses in time of war  and for these losses it was never compensated.

 Also during the war the occupied military forces of Germany and Italy forcing Greece to lend them money and for this reason  signed the Rome Agreement  of March of 1942, and <borrow> money from the Bank of Greece, which arrange the adequate supply of Bank notes in drachmas, in order to secure the amount of 25 million marks monthly for the needs of German army>.

 This agreement was recognized  before and after the war by Germany . Even though ,Germany declined to proceed,   according to article 3,parag. 3 of the  London Agreement of February 27,1953  in fulfill  of its obligations which comes from loan, before the settlement of war reparations has been achieved with the signing of the final peace treaty . The final Peace Treaty, in the mind time,   had been signed   by the Big powers and the United Germany by the year of 1990, but Germany which   payed  Soviet Union , Poland , Israel, Tsechia, Yougoslavia etc.  refused  to pay the loans to Greece  and consequently  Greece must brink  it  in frond of the  International Court of Justice, according to the provisions  of the Treaty.

          To Summarize the above we can say that,  Germany owed to Greece for the loan ,as it was before the end of war  amounted to 38 million gold sovereigns  and by the end of the war the loans would have amounted to no less than 45 millions sovereigns ,equivalent to  4,05 billions of pounds and if we applies a minimal  3 percent  annual rate of interest to this sum, the total amount will be hundred  of billions more and according to recent calculations the loan has reach up to a to 90 hundred billions . 

So, if Germany proceed to pay to Greece the money which she owed, the economic crisis of Greece will be solved .

Also I would like to refer that , after the W.W.II and while all the other countries, started to heal their wounds, to get compensations for their losses  and to rebuild their cities, Greece   was not compensated for its sacrifices, was  not satisfied in  its national and legal expectations, such as the acquisition of North Eperus, the arrangement of its northern boarders and the unification with  Cyprus, but  on the contrary, and regardless the Yalta’s resolutions by the Big Powers, was invaded by the countries of our northern boarders, as of Albania, Yugoslavia and Bulgaria, which belonged to the Soviet  Union  block, having the support of the Greek Communistic Party, in order to  detach the northern part of our country, Macedonia  as the U.N. has confirmed,  in an unified Soviet Popular Confederation of the Balkans.

This plan failed, due to the American Marshal Plan, for the support of Greece. Nevertheless, this new war added extra economic   disaster to my country. After that  and  during the cold war , Greece incorporated to NATO ,as a rampart of the West World  contrary to the Eastern World, in order to face  the new  threat from the <Socialistic Block>,and to support Turkey, which was very vulnerable those days and it could easily be collapsed ,as a paper tower ,because during this period 200 Soviet military divisions, were stationed in the western Europe area.

Finally Greece  suffering  and the coup d ’Etat, by the Junta, which  took place in order to abolish the democratic regime, the result of which was the 1974 invasion of Turkish army in           Cyprus and the occupation of the 37% of its  territory.

This occupation is still existing, in spite of the U.N. resolutions,  which decided the termination of the illegal occupation and their departure, but Turkey, as a fan of international anarchy,  is denying persistently to conform with the U.N. resolutions and to withdraw its troops from Cyprus. This rude attitude violates the international legality and the international peace and security in the region.

Also another important factor for the  Greek status is NATO, to which it  became its member during the cold war, in order to secure its territorial integrity and its national independence, which was endangered by the Soviet Block. On this point I would like to mention that, NATO constitutes a similar model of the military treaty of the Ancient Peloponesian Alliance. According to this alliance, no decision could be made without the consent of Sparta.

The same is  happens with NATO, which means  that nothing can be done without the consent of U.S.A.  NATO not only  didn’t support the defensive force of Greece, but on the contrary, it imposed to the country the burden of acquiring heavy war weapons produce in its military industries of high cost, much higher that the cost of the market price. This burden is still  a handicap to the progress and the economic development of the  country and its people.

After the above  situations Greece realizing that the policy of its  allied countries, we’re treating the country according their own interests and against the benefits of Greece decided,   in order to face its problems, to be part of the E.U. and  later of  the Eurozone.

Nevertheless this participation to E.U. and the Eurozone led Greece to the present tragic economical situation  instead of the promised welfare. This economical failure was due to the application of a systematic policy (imposed by E.U.), for an even distribution of cultivations (among its member states). Greece was financed in order to restrict of its agricultural and cattle raising production etc. for the favouring  the European products.

On the other hand, when my country attempted to develop heavy shipping industry and repair services, this plan was cancelled, first, by the negative reaction of the leftist syndicates but mainly, by the antagonistic environment of North Europe which was monopolizing the market.

Also E.U. has forbidden Greece, to cultivate tobacco, a fine oriental quality, for the benefit of the American Virginia tobacco, claimed the restriction of wine production in order to alleviate the antagonism among the French and the Italian wines and   restrictions to  the most valuable product for health, the olive oil, favouring  the promotion of the margarines which was produced to central Europe

1.    Also I will like to mention, that during the last 30 years about,  no capital investment, haw been to the country,  for the economic development and  the exploitation of the Greek under soil resources, such as, petrol, gas, raw materials, etc. On the contrary the country suffered the attack of its economy, by multinational companies,   through the Stock Exchange and  via the gambling in the stock market has lost the savings of the Greek people as well as their insurance deposits, etc. with the final results.

1.Drastic diminishing of financing to the market.

2.    Closed of thousands  of  companies

 3. Economic deficit, of the budget

4.    Deprivation of income to the public 

5.    Inability of the country to meet its financial needs.

6.    Poverty and  unemployment  of 20 per cent  of the  people.     

 The above-mentioned conditions led the country, to the       international market  to loan money and signed  several  agreements of  debts of extremely high interests, and for this  reasons it  addressed  to the European Union to find the necessary amount of money, but unfortunately  instead of  restore its economic situation,  it became more worst, with the  danger  of social unrest.